Familie ontgoocheld na vonnis voor man die Sandy (30) doodstak voor ogen van dochtertje: “Hoe moeten we dit uitleggen aan onze kleindochter?”

Twee diepe messteken, die haar linkerlong doorboorden en haar hart raakten, werden Sandy Luyten uit Dessel fataal op 6 december 2015. Na een ruzie over de sinterklaascadeautjes voor hun dochtertje, dat toen 2,5 jaar was, stak haar partner Roel Tielens Sandy met een keukenmesje met een lemmet van 18 centimeter in hun woning in de Zandvliet. Terwijl hij zijn partner doodde, had hij zijn dochtertje op de arm.

De vrouw, die had aangekondigd dat ze hem zou verlaten, kon nog vluchten langs het raam en tot in de tuin van de overburen kruipen, waar ze overleed. Als laatste woorden sprak ze moeizaam de naam van haar dochtertje uit.

Doodslag, geen moord

Tielens werd door de rechter in Turnhout op 19 april schuldig bevonden aan doodslag. Voor het Openbaar Ministerie en de nabestaanden stond het vast dat Tielens de aanval had gepland en haar ook effectief dood wilde: moord dus. De advocaat-generaal vorderde vorige maand 27 jaar gevangenisstraf.

Dat de dader met voorbedachten rade handelde, is niet bewezen, oordeelt het hof van beroep. “De inzet was het hoederecht. Volgens de beklaagde zat het slachtoffer hem bij zijn thuiskomst op te wachten met het kind op de arm en een mes in de hand. Dat was misschien niet verstandig, maar wel te begrijpen”, sprak de voorzitter.

“Het is niet bewezen dat Tielens het mes uit de keuken heeft meegebracht. Om een mogelijke scheiding met zijn dochter te vermijden, heeft de beklaagde niet getwijfeld en heeft hij zijn partner gedood in het bijzijn van hun dochter. Het kind moet verder leven met de gedachte dat haar moeder in haar bijzijn is gedood.”

De nabestaanden zijn ontgoocheld. “Voor ons is dit moord. Hij heeft twee keer met volle kracht in haar longen en hart gestoken. Waarom is hij gaan lopen? Waarom heeft hij de ziekenwagen niet gebeld?”, zegt Rosa Van Reusel (69) uit Retie, de moeder van het slachtoffer.

“Is het leven van onze dochter niet meer waard? Zelfs 27 jaar zou voor ons te weinig zijn geweest. Na het uitzitten van een derde van zijn straf kan hij al een verzoek tot vrijlating indienen. Hoe moeten we dat uitleggen aan onze kleindochter, die volgende maand vijf jaar wordt?”

Kusjes op foto’s

Het meisje praat nog vaak over haar mama. “Als ze bij ons is, geeft ze kusjes op haar foto’s. ‘Dit is mijn mama. Ze is nu een sterretje’, zegt ze dan. Telkens krijgen we een krop in de keel”, zegt Rosa. “Straks ga ik naar het kerkhof. Ik ga Sandy zeggen dat ik het erg vind dat hij niet zwaarder is gestraft en dat ik haar nog elke dag mis. Ze krijgt een nieuw bloemstukje op haar graf.”

Tielens heeft in zijn hals een grote tatoeage met daarin de initialen van zijn dochtertje. “Het meisje is vorige maand voor het eerst bij hem op bezoek geweest in de gevangenis. Alles is prima verlopen. De dienst Pleegzorg heeft meteen vier nieuwe afspraken vastgelegd”, zegt zijn advocate Patsy Janssen. “Hij mag zijn dochter om de twee maanden zien. Op 11 februari komt ze een tweede keer op bezoek. Hij kijkt er enorm naar uit.”

De nabestaanden betreuren de regeling. “Het was beter geweest om nog enkele jaren te wachten, zodat onze kleindochter zelf kon beslissen of ze haar vader nog wilde zien.”