Omdenken

Moederdag ligt alweer even achter ons. De zelfgemaakte kettingen hangen ergens aan een haakje in de badkamer en het plakband van de tekeningen begint alweer wat los te laten. Ik ben al een flink eindje in mijn cadeau, een boek over het tienerbrein van Jelle Jolles. Al een aantal jaren ga ik voor Moederdag op zoek naar een boek dat me hopelijk zal inspireren in mijn moederschap. Jaren geleden vroeg ik What is a family van Edith Schaeffer cadeau, een boek dat Schaeffer in 1975 schreef. Samen met haar man Francis richtte zij l’Abri op, een christelijke gastvrije gemeenschap met veel aandacht voor identiteit. Het boek is ouder dan ikzelf en tegelijk zo inspirerend! Wat ik vooral van haar heb onthouden is een vrij simpele, maar behulpzame gedachte: als het liefde, geduld, tijd en doorzettingsvermogen kost om kinderen echt iets moois mee te geven, moet er wel iemand zijn die zich daar verantwoordelijk (geroepen?) voor voelt. Als mijn kinderen niet willen slapen, als ze niet vooruit te branden zijn of gewoon als ze maar blijven ruziemaken en ik wéér tussenbeide moet komen ... Zomaar wil ik wegrennen. Zomaar wil ik boos worden, omdat mijn eigen tijd in het gedrang komt. Zomaar kan ik het gevoel krijgen dat ikzelf in het gedrang kom. Maar wat nu als deze kinderen aandacht, liefde en geduld nodig hebben en als er íémand is die zich daarvoor geroepen moet voelen? En wat nu, als ik nou net als hun moeder daar op dit moment de meest aangewezen persoon voor ben? Het voelt als een soort omdenken. Wat nu als juist de momenten van frustratie en chagrijn de momenten zijn die ertoe doen; die niet afgeraffeld moeten worden, maar intens en doelgericht meegemaakt? Ik ga toch voor Moederdag 2019 nog eens proberen haar hele boek een keer te herlezen.

Janneke Burger-Niemeijer is moeder van Christi (13), Boaz (11) en Anna Joy (7). Ze is ook hoofdredacteur van het christelijke opvoedmagazine Jente: jentemagazine.nl.

Columns

Kijken naar het Eurovisiesongfestival is een uitputtingsslag - van vulgariteit tot geluidsbehang

Het was best sterk geweest als Israël dit jaar niet had willen meedoen aan het songfestival. Gewoon omdat je als land misschien niet in de stemming bent, vanwege een bloedige oorlog, schrijft Reina Wiskerke.

Zwijgt God in beroemde kerken of kathedralen? Of moeten we beter leren luisteren

Als toerist loop je weleens een kathedraal of kerk binnen om je te verwonderen over de schoonheid. Maar hoor je daar ook iets in van God? Of zijn we te geprikkeld om goed te luisteren?, vraagt Lambert Pasterkamp zich af.

Als je de twee minuten stilte moet afdwingen, kun je er net zo goed mee stoppen

Direct na de Dodenherdenking bij het Nationaal Monument op de Dam schreven de media over een ‘waardig’ verloop. Toen Jan-Willem Wits dat las, kon hij zijn ogen niet geloven.

Onze oppas heeft maar één wens: met mensen werken. Van betekenis zijn. Maar dat mag ze niet

De oppas van Gerjanne van Lagen kan niet goed schrijven en doet daarom schoonmaakwerk. 'Ik kijk haar aan, zie een schuw musje, met de potentie van een adelaar.'

In elk nieuw huis komt ruimte voor huismussen, vleermuizen en gierzwaluwen; idee van Hugo De Jonge

Een gouden idee van minister Hugo de Jonge: elk huis dat vanaf nu nieuw wordt gebouwd, móet ruimte bieden aan huismussen, vleermuizen en gierzwaluwen.

Hoe ik dankzij Google achter een snipper van het leven van Sietje Bauling-Kuiper kwam

Het boekje lag onder de adem van de Amersfoortse Joriskerk op een oud vlooienmarkttapijt. Hans Werkmans vrouw kon het daar niet laten liggen. Daarna begon voor hem de zoektocht naar ‘S. Bauling. Kuiper’.

Lysanne van de Kamp werkt bij Micha Nederland en ontwerpt oogsttuinen.

Als je op dit moment helemaal in orde bent, dan is je medemenselijkheid dat niet

Wat Lysanne van de Kamp raakt is dat de hele wereld toekijkt, vastlegt en deelt hoe tienduizenden onschuldige burgers op de meest verschrikkelijke manieren vermoord worden, maar er toch nog steeds geen einde aan komt.

Hun omgeving heeft moeite met het leeftijdsverschil. 'Mijn familie denkt dat ik in een midlifecrisis zit'

Vanaf het eerste moment was het goed, zegt een stel tegen Feniks de la Fosse. Toch krijgen ze bezwaar vanuit hun omgeving vanwege het leeftijdsverschil. 'Mijn ouders zien me als hun kleine meid die ze willen beschermen.'

Julia ter Beek is journalist en werkzaam in de ouderenzorg.

Een ontevreden en zieke man leerde mij iets waar ik nog bijna elke dag aan moet denken

Hij leidt een pijnlijk en oncomfortabel leven, is afhankelijk van zorg. Echt léven zat er voor hem niet meer in, was zijn idee. Aan Julia ter Beek vertelt hij dat hij van dode bloemen houdt.

meer 'columns'

Meest gelezen

De Hersteld Hervormde Kerk verwelkomde een grote groep nieuwkomers. Wat deed dat met het kerkverband?

En dan word je als arts zelf ziek. ‘Er is een Christiaan voor en een Christiaan na maart 2010’

De scripts van De Joodse Raad durfde Rob Oudkerk niet te lezen. ‘Zou ik zo dapper zijn als mijn moeder?’

Maximaal vijf kledingstukken kopen in een jaar, hoe doe je dat? ‘Stop je jeans in de vriezer’

Mozaiek Rotterdam doopte 50 mensen op één zondag. Vooral jongeren. ‘We staan erbij en kijken ernaar’

Hun omgeving heeft moeite met het leeftijdsverschil. ‘Mijn familie denkt dat ik in een midlifecrisis zit’

Homoseksualiteit afkeuren? Dat moet publiekelijk mogen, vindt deze christelijke Finse politica

Toen Wanda de Kanter rookte, droomde ze dat ze longkanker kreeg. Nu is ze een gevreesde anti-tabaksactivist