Theo Francken is zijn tijd ver vooruit
Derk Jan Eppink werkt in New York bij de conservatieve denktank London Policy Center. Zijn wisselcolumn met Sammy Mahdi verschijnt wekelijks.
Het vreemdelingenbeleid van Theo Francken (N-VA) werd lang gezien als werk van een extremist met bruine randjes. In werkelijkheid was hij zijn tijd vooruit. Immigratie heeft in Europa en Amerika tegelijk een culminatiepunt bereikt. De zuidgrenzen van Europa en van de Verenigde Staten dwingen de politiek tot actie. En wel in de richting die Francken altijd bepleitte. Ineens oogt hij ‘gematigd’.
Politici in Europa en Amerika hebben lange tijd de explosiviteit van immigratie miskend. Het is niet toevallig dat op beide continenten de ommekeer bijna tegelijk komt. De migratiecrisis drukt de EU naar de rand van de afgrond. De positie van de Duitse bondskanselier Angela Merkel wankelt. De Duitse maatschappij heeft de gevolgen van de ‘Willkommenskultur’ in 2015 niet verwerkt. Het politieke landschap staat op springen.
Kinderen
In de VS produceerde de immigratie een grotere stuwkracht voor de verkiezing van Donald Trump in 2016 dan velen dachten. Bij de woorden ‘The Wall’ was applaus verzekerd. Zodra immigratie overmatig wordt, voelen burgers met lagere inkomens dat ze naar de bestaansafgrond worden gedrukt. Angst grijpt om zich heen. Trump kondigde een streng beleid aan. En de bouw van de Muur. Hij won.
Europa kan geen muur in de Middellandse Zee bouwen, maar broedt op maatregelen die het effect van een muur hebben
De Europese Unie vertoont dezelfde trend. Italië sloot na het aantreden van de nieuwe regering de poorten voor asielzoekers. Het schip Aquarius kwam er niet in en week uit naar Spanje. Italië is niet alleen. Heel Midden- en Oost-Europa weigert asielzoekers, vooral islamitische. EU-voorzitter Oostenrijk is met de jonge kanselier Sebastian Kurz een hardliner. Een voorbeeld voor Beieren, dat de kwestie in Berlijn op tafel smeet.
Europa kan geen muur in de Middellandse Zee bouwen, maar broedt op maatregelen die het effect van een muur hebben. Wie asiel aanvraagt, moet dat in centra buiten Europa doen, zoals Noord-Afrika. Daarmee wordt de rechtstreekse weg naar Europa afgesloten. Trump zou dromen van zo’n oplossing in Amerika – de opvangcentra in Mexico. Dat zou zijn problemen meteen oplossen.
De afgelopen drie maanden is in Amerika de komst van kinderen zonder begeleiding met 325 procent gestegen en van gezinnen met 435 procent (dat zijn de officiële cijfers van het Department of Homeland Security die minister Kirstjen Nielsen maandag voorlas in het Witte Huis). Zij denken zo meer kans te hebben op asiel.
De regering mag minderjarigen tot twintig dagen apart interneren. Laura Bush, echtgenote van ex-president George W. Bush, noemde dat ‘wreed en immoreel’. Dat klopt. De wet die dat mogelijk maakt, werd echter in 2008 door haar echtgenoot goedgekeurd.
Zodra immigratie overmatig wordt, voelen burgers met lagere inkomens dat ze naar de bestaansafgrond worden gedrukt
President Obama liet na twintig dagen minderjarigen met hun ouders gewoon vertrekken. Zo kwamen sinds 2013 500.000 illegale minderjarigen Amerika binnen en verdwenen van de radar. Ze zijn een makkelijk doelwit voor de rekrutering door de moorddadige jeugdbende MS-13. Niet bepaald een veilig heenkomen.
Kantelpunt
Burgers in zowel Europa als Amerika raken afgestompt voor oorzaken van immigratie. De Aquarius kon nog aan wal; het Amerikaanse Congres zal een vervanging voor kinderdetentie moeten vinden.
De publieke moraal is echter gekanteld. Mensensmokkelaars worden gezien als criminelen, en ngo’s die illegalen helpen, verliezen hun heiligenstatus. Burgers vinden dat er een grens moet zijn. Vroeger werden ministers voor vreemdelingenbeleid afgeschilderd als bruten. Wie die portefeuille nu beheert, zij het ‘streng en rechtvaardig’, wordt juist populair. Ziehier hoe de feiten Francken volgen.
Lees ook
Geselecteerd door de redactie
