Direct naar artikelinhoud
Voetbal

De nederlaag te veel: geduld van Anderlecht met Vanhaezebrouck is op

Hein Vanhaezebrouck.Beeld Photo News

'De ploeg haalt te weinig punten', luidde het statement van Anderlecht gisterenavond om 20u14. Aan de toog werd instemmend geknikt. Daar waar het discours niet verder reikt dan de 'cijfertjes'. Met deze trainer mag het voetbal nooit teloorgaan. Dat gebeurde net iets te veel.

"Goed gedaan", knipoogde Vanhaezebrouck naar de persverantwoordelijke van Cercle, die abrupt een eind had gemaakt aan de persconferentie na de wedstrijd, wegens geen vragen voor zijn eigen trainer. Zou hij toen omstreeks halfvijf nog graag trainer zijn geweest van Anderlecht? "Nooit eerder dit seizoen is een nederlaag zó duidelijk geweest als vandaag..." Hij/het klonk verslagen.

Op de dag waarop België voor het eerst wereldkampioen werd in het hockey, schreef Anderlecht een van zijn meest sombere pagina's in de roemrijke clubgeschiedenis. De voetbalromantiek begraven op een grijsgrauwe zondagmiddag in een zo goed als leeg Jan Breydel, in dat spuuglelijk zalmroze op de koop toe.

Op de dag waarop België voor het eerst wereldkampioen werd in het hockey, schreef Anderlecht een van zijn meest sombere pagina's in de roemrijke clubgeschiedenis

"De enige manier om in de tweede helft nog in het strafschopgebied van Cercle Brugge te geraken, was met lange ballen te trappen." Hij zuchtte eens diep. In alles waarover hij praat, zal Vanhaezebrouck nooit een toegeving doen op wat zijn hoogste streefdoel is als coach: de kwaliteit van het voetbal. Hij zal vandaag als geen ander beseffen: Anderlecht bereikte in Brugge een ondergrens.

Grote Gelijk

Voetbal is geen exacte wetenschap, iedereen denkt daarom zijn of haar gelijk te kennen. Aan de toog zie je veelal de waarnemers wiens discours niet verder reikt dan de 'cijfertjes'. Zij eigenen zich hun Grote Gelijk toe met behulp van de statistieken. 'Dit Anderlecht is het slechtste Anderlecht sinds 1937, meneer.'

Dat is natuurlijk niet zo. Wel is in de voorbije decennia Anderlecht nooit zó een jojo geweest. Het verval is soms ontzettend groot. Van een 2-0-voorsprong na een sterk eerste uur tegen Fenerbahçe naar een treurspel als in Cercle of tegen Lokeren. Het zijn de dieptepunten die stuk voor stuk hallucinant waren. Anderlecht verloor nooit eens mooi, zoals Club Brugge vorig seizoen vaak overkwam na Nieuwjaar.

Vanhaezebrouck verwees op zijn laatste persconferentie in Brugge naar de tol van de jeugd. Anderlecht speelde in Olympia met Didillon (23), Bornauw (19), Saelemaekers (19), Lokonga (19), Amuzu (19), Gerkens (23), Dimatta (21), Cobbaut (21), Abazaj (22) en Dauda (20). Een tiental niet ouder dan 23 jaar.

"Zo'n politiek vergt tijd", aldus Vanhaezebrouck. Het kwam er haast uit als een ultieme smeekbede om begrip. Wispelturigheid is inherent aan jeugd. Zo fantastisch Lokonga was zeven dagen geleden tegen Charleroi, zo onhandig was hij gisteren voor de rust. Zo prinsheerlijk Bornauw vaak zijn kruispasses trapt, zo ronduit slecht waren ze gisteren. Zo flitsend Saelemaekers vorig seizoen was, zo tuffend sleept hij zich dit jaar over het veld. Anderlecht miste op Cercle persoonlijkheid, maar als het morele gezag van een elftal je doelman is die vorig jaar nog op de bank zat in de Franse tweede klasse bij Metz, vragen we dan niet het onmogelijke?

▶ Na de wedstrijd en tijdens de persconferentie voelde Vanhaezebrouck de bui al hangen.Beeld Photo News

De jojo zakte te diep

Te jong is een geldig excuus voor het jojoën. De enige, juiste vraag die het bestuur van Anderlecht zich daarom diende te stellen, is: "Wat is realistisch haalbaar is met deze kids club?" Het antwoord mag in de omstandigheden niet uitsluitend toegespitst worden op 'prijzen' en 'overwinningen'. Van Vanhaezebrouck mocht verwacht worden dat hij waakte over het DNA van Anderlecht, per slot van rekening ook zijn DNA: voetbal als iets creatiefs.

Die afgrijselijke 2-1 gisteren op Cercle kan niet. Die eerste helft in Eupen kan ook niet. De jojo mag nooit al te diep zakken. Met deze trainer en met dit materiaal mocht het voetbal nooit teloorgaan. Niet de cijfers waren zorgwekkend, het is wat achter de cijfers schuilde dat te vaak niet beantwoordde aan de realistische verwachtingen. Anderlecht moest beter voetballen.

Het clubbestuur heeft eindejaar en de ruimte voor correctie niet willen afwachten. Die correctie had kunnen komen van de aangekondigde versterkingen, en van de samenwerking tussen de aanstaande technisch directeur en Vanhaezebrouck, die sinds het vertrek van Van Holsbeeck in het ijle praatte, getuige de desastreuze zomermercato.

Triumviraat

Maar net omdat het triumviraat van Marc Coucke, Michael Verschueren en Luc Devroe van dag één Hein Vanhaezebrouck een eigenwijs baasje vonden wiens persoonlijkheid hen irriteerde, mag deze beslissing dan weer niet verbazen.

Vanhaezebrouck heeft sportief een erbarmelijk anderhalf jaar achter de rug. 'Tel de resultaten van Gent en Anderlecht sinds zomer 2017 eens op.' Hoeft niet. Des te interessanter is de parallel bij beide verhalen: telkens liet het voetbal hem abrupt in de steek. Hij krijgt nu tijd om daar een uitleg voor te vinden die hem beter zal maken als trainer.