Na bijna drie decennia wachten, is er niets dat Liverpool liever wil dan de landstitel

Legendarisch zijn beelden uit 2014, als aanvoerder Steven Gerrard zijn elftal toespreekt in een kring op het veld voor de topper tegen Manchester City. ‘We laten het niet meer glippen’, schreeuwt hij, gelardeerd met rauwe terminologie. Liverpool wint de topper met 3-2, het kampioenschap lonkt.

Maar dan, bij de stand 0-0 thuis tegen Chelsea, glijdt uitgerekend routinier Gerrard weg als laatste man. De weg naar het doel ligt open voor Demba Ba, 0-1. De uitslag is 0-2. City, dat een veel beter doelsaldo heeft, profiteert, zeker als Liverpool de zege in de wedstrijd bij Crystal Palace weggeeft in de laatste tien minuten. Na een voorsprong van 0-3 wordt het nog 3-3. Spits Luis Suárez huilt, mannen op de tribunes zijn verbijsterd.

Waarom lukt het niet de vloek op de landstitel te verdrijven? Grappige filmpjes zijn sindsdien samengesteld over Gerrard en zijn glijpartij, in combinatie met zijn woorden dat Liverpool de titel niet meer zou laten glippen.

Liverpool is in 2019 weer koploper. De stad hunkert. Voetbal is manna voor de honger naar succes. Het is bijna onvoorstelbaar, die vibe. De voorsprong had bij wijze van spreken al tien punten kunnen zijn. Anderhalve week geleden kwam Liverpool in de topper bij Manchester City bijna op 0-1. Ruim één centimeter scheidde Liverpool van een doelpunt, volgens het strenge oog van de doellijnbewaking. Maar wat heb je aan bijna 0-1? City won met 2-1. Was dat de vloek?

Liverpool verloor daarop ook in de FA Cup, bij Wolverhampton, en speelde zaterdag de cruciale wedstrijd bij Brighton, een taai, defensief ingesteld elftal. Trainer Jürgen Klopp spinde van tevredenheid na de 0-1. Het spel van Liverpool was omslachtig. Het valt sowieso voorzichtiger aan dan in voorgaande seizoenen en speelt de bal soms eindeloos rond, met Virgil van Dijk en Georginio Wijnaldum als belangrijke pionnen, geduldig wachtend op de bevliegingen van de kwaliteit voorin.

Zo ook zaterdag. Gross begaat een domme overtreding op Salah, die de strafschop feilloos benut. Zeven punten is voor even de voorsprong op City, dat maandag speelt. Ook Spurs is kansrijk, Chelsea een beetje. Klopp, op de website: ‘Het was misschien onze meest volwassen wedstrijd van het seizoen.’ En, als cryptisch compliment: ‘Op een gemiddelde dag kunnen niet veel teams wedstrijden winnen.’

De vloek

Maar toch, die vloek. Liverpool was lang recordkampioen van Engeland (achttien titels), totdat de oogst stokte in 1990. Manchester United verzamelde twintig landstitels, waarvan liefst dertien na de laatste van Liverpool in 1990. United is de grote rivaal, met stadgenoot Everton. De titel is daarom belangrijker dan wat ook, belangrijker dan de in 2005 nog gewonnen Champions league, waarin Liverpool binnenkort in de achtste finales Bayern München treft.

James Worthy is columnist voor Het Parool. Hij is van Britse afkomst en hartstochtelijk supporter van Liverpool. Hij legt uit waarom de keuze tussen twee hoofdprijzen, mocht die keuze al bestaan, niet zo moeilijk is. Landstitel of Champions League? ‘Landstitel. De Champions League heb ik ze al een keer zien winnen. Het laatste kampioenschap wonnen ze toen ik 10 jaar was. Toen was ik er met mijn hoofd en mijn hart nog niet bij. Die heb ik nooit meegeteld. Ik heb ze verder alles zien winnen: de Uefa Cup tegen Alaves, de Champions League tegen AC Milan, de League Cup en de FA Cup, maar nooit de titel. Manchester United staat twee landstitels voor op ons. Ik wil ze inhalen, liefst in de periode dat Alex Ferguson nog leeft.’ Ferguson was de wondertrainer van United.

Hulptrainer Pepijn Lijnders van Liverpool spreekt zich niet uit over wat hij liever wil, maar hij merkt dat het verlangen naar de titel in de stad groter is dan naar de winst in de Champions League. Vandaar dat Liverpool in zijn hart vermoedelijk niet rouwig was om de uitschakeling in de FA Cup, met een bijna ander team, onder wie de 16-jarige Nederlandse invaller Ki-Jana Hoever.

Want de belasting op Van Dijk, Wijnaldum en die anderen is groot. Altijd die druk op de aanvallers Salah, Mané en Firmino, van wie de eerste twee afgelopen week nog in Dakar waren om zich te laten eren als Afrika’s topvoetballers. Winnaar Salah is goed, maar niet zo goed als vorig seizoen, het beste jaar uit zijn voetballeven.

Het kan, de landstitel, maar niets is zeker. Nog zestien duels, met onder meer Chelsea en Tottenham thuis, met United en Everton uit. Het zou wat zijn, precies 30 jaar na de ramp van Hillsborough, waarbij 96 supporters van Liverpool de dood vonden. Mocht het zover komen, dan zullen de emoties overlopen.