100-jarige Georges rijdt nog elke dag en heeft net Mercedes gekocht: “Het was een koopje, ik kan geen dag zonder auto”

“Wacht even, er komt een camion”, waarschuwt onze attente fotograaf in de passagiersstoel van Georges. We bollen uit zijn garage achteruit op de Cyriel Buyssestraat in Wilrijk. “Daar waren we wel voor geweest”, zegt Georges zelfverzekerd. Een hele rist aan voorbijgaande voertuigen verhindert de weg. “Nu zijn ze het aan het uithangen.”

Hij heeft op 9 februari zijn honderdste kaars uitgeblazen. Maar Georges is ongelofelijk kwiek en aandachtig voor zijn leeftijd, zo rijdt hij ook het asfalt op als het vrij is. “Naar waar willen jullie? Een klein rondje is goed?”

(Lees verder onder de foto.)

Volledig onder controle

We kunnen hem tijdens dat rondje niet betrappen op onvoorzichtigheden. Een rijstijl waar twintigers nog een puntje aan zouden kunnen zuigen. Fysiek en mentaal lijkt hij alles volledig onder controle te hebben, alleen zijn gehoor is achteruitgegaan.

Zijn Mercedes C220 met automatische versnelling houdt hij netjes in orde. Het is zijn vierde wagen en heeft die nog maar onlangs gekocht. “Uit mijn vorige kwam een tijd geleden plots een steekvlam toen ik de straat opreed. Het zal een kortsluiting geweest zijn”, vertelt hij. Hij zal zeker geschrokken zijn, maar heeft het niet aan zijn hart laten komen. “Ik kan geen dag zonder auto. Ik heb even een vervangwagen gekregen en dan deze tweedehandswagen gekocht. Het was een koopje, want de wagen is nog zeer goed in orde.”

250 kilometer per week

Georges kan niet zonder, omdat zijn sociaal contact daarvan afhankelijk is. “De enige familie die ik heb, is mijn neef. Die woont met zijn gezin in Testelt, bij Scherpenheuvel. Ik ga wekelijks met hen eten in Westerlo en dat is zo’n vijftig kilometer van hier.”

(Lees verder onder de foto.)

Zijn Mercedes is dus onontbeerlijk. “Ik ga ook wekelijks naar de Delhaize. Ik neem dan twee dames uit de buurt mee. Ze zijn ook op leeftijd en alleenstaand, ze kunnen anders moeilijk hun boodschappen doen.” Een weldoener is hij ook al. Zo legt Georges naar eigen zeggen zo’n 250 kilometer per week af.

In de genen

Een 100-jarige die nog dagelijks de baan op gaat, het is niet iedereen gegeven. Er zijn mensen die het onverantwoord vinden. “Wat een ander denkt, maakt mij niet uit. Jonge gasten kennen geen voorzichtigheid meer. Ze fietsen dikwijls met drie naast elkaar. Maar ik rijd al heel mijn leven en heb in nog nooit een accident gehad.”

Dat betekent trouwens dat hij de laagste bonus malus heeft bij zijn autoverzekering, met een score van -2. “Soms vraag ik me wel af of ik volgend jaar nog verzekerd zal worden. Ik weet het niet. Maar afgelopen 21 december heb ik alvast mijn keuringsbewijs gekregen, dus tot die datum volgend jaar zit ik zeker nog goed.”

Dan moeten we toch zijn geheim eens vragen: hoe rek je het tot 100, en dat met zo’n dynamisch voorkomen? “Ik weet het ook niet exact. Misschien zit het in mijn genen, mijn moeder is 96 geworden. Ik heb vroeger wel als zelfstandige veertien uur per dag gewerkt en later als bediende negen jaar voorbij mijn pensioen.”