Omdenken
Moederdag ligt alweer even achter ons. De zelfgemaakte kettingen hangen ergens aan een haakje in de badkamer en het plakband van de tekeningen begint alweer wat los te laten. Ik ben al een flink eindje in mijn cadeau, een boek over het tienerbrein van Jelle Jolles. Al een aantal jaren ga ik voor Moederdag op zoek naar een boek dat me hopelijk zal inspireren in mijn moederschap. Jaren geleden vroeg ik What is a family van Edith Schaeffer cadeau, een boek dat Schaeffer in 1975 schreef. Samen met haar man Francis richtte zij l’Abri op, een christelijke gastvrije gemeenschap met veel aandacht voor identiteit. Het boek is ouder dan ikzelf en tegelijk zo inspirerend! Wat ik vooral van haar heb onthouden is een vrij simpele, maar behulpzame gedachte: als het liefde, geduld, tijd en doorzettingsvermogen kost om kinderen echt iets moois mee te geven, moet er wel iemand zijn die zich daar verantwoordelijk (geroepen?) voor voelt. Als mijn kinderen niet willen slapen, als ze niet vooruit te branden zijn of gewoon als ze maar blijven ruziemaken en ik wéér tussenbeide moet komen ... Zomaar wil ik wegrennen. Zomaar wil ik boos worden, omdat mijn eigen tijd in het gedrang komt. Zomaar kan ik het gevoel krijgen dat ikzelf in het gedrang kom. Maar wat nu als deze kinderen aandacht, liefde en geduld nodig hebben en als er íémand is die zich daarvoor geroepen moet voelen? En wat nu, als ik nou net als hun moeder daar op dit moment de meest aangewezen persoon voor ben? Het voelt als een soort omdenken. Wat nu als juist de momenten van frustratie en chagrijn de momenten zijn die ertoe doen; die niet afgeraffeld moeten worden, maar intens en doelgericht meegemaakt? Ik ga toch voor Moederdag 2019 nog eens proberen haar hele boek een keer te herlezen.
Janneke Burger-Niemeijer is moeder van Christi (13), Boaz (11) en Anna Joy (7). Ze is ook hoofdredacteur van het christelijke opvoedmagazine Jente: jentemagazine.nl.
