© BELGA
STANDPUNT. De uiteenlopende lotgevallen van transmigranten maken duidelijk hoe complex hun situatie is
De ene transmigrant is de andere niet. Als ze betrapt worden terwijl ze in een vrachtwagen klauteren, krijgen transmigranten vaak een bevelschrift dat ze het land moeten verlaten en worden dan vrijgelaten. Als ze bij herhaling betrapt worden terwijl ze in de haven van Zeebrugge aan boord van een schip proberen te geraken, riskeren ze tot één jaar effectief. Zo zijn volgens mensen van het parket van Brugge al verscheidene vonnissen geveld.
Dat kan omdat het binnendringen van havens sinds 2016 specifiek als misdrijf geldt. Reders hebben een hekel aan verstekelingen omdat schepen dan ofwel moeten terugvaren ofwel zware boetes betalen bij aankomst. Ook kan de lading worden afgekeurd.
De uiteenlopende lotgevallen van transmigranten maken duidelijk hoe complex hun situatie is en hoe de wetgever met de handen in het haar zit.
Er zijn diverse redenen waarom ze soms niet kunnen worden uitgewezen. Omdat ze afkomstig zijn uit een land met een gruwelregime, zoals Eritrea, waar geen enkel Europees land naar uitwijst. Omdat ze uit een land komen waarmee België geen overeenkomst heeft voor identificaties en repatriëringen. Of simpelweg omdat er te weinig plaats is in de gesloten centra (daar wordt aan gewerkt, maar dat heeft zijn tijd nodig). Zo ontstaat de surreële situatie dat elke dag weer enkele honderden transmigranten in een soort van juridisch vacuüm proberen via vrachtwagens of schepen in Engeland te geraken.
Soms wordt aangevoerd dat de overheid te weinig doet om de transmigranten te overtuigen om hier asiel aan te vragen. Staatssecretaris Theo Francken (N-VA) wijst erop dat informatiefolders worden uitgedeeld en inforondes worden gehouden. “Zelfs nieuwe folder gemaakt”, twitterde de staatssecretaris gisteren. Een folder? Het valt zeer te betwijfelen dat een brochure iemand kan overtuigen na een levensgevaarlijke reis van duizenden kilometers op weg naar het beloofde land Engeland.
Maar ook de mensen van het burgerplatform die dagelijks honderden transmigranten opvangen, geven toe dat het erg moeilijk is om hen te overhalen hier asiel te vragen. Vaak speelt de angst om uitgezet te worden naar het land waar ze Europa binnenkwamen.
Een snelle oplossing is gewoon niet mogelijk. Wat rest is proberen een coherent, pragmatisch beleid te voeren, een tweede Calais vermijden en – zoals wel vaker het geval is – wachten op Europa.
