Meester Eric Van Hauwermeiren wond er van bij de start van het proces van Jill B. (32) geen doekjes om: “Deze vrouw gaat al jarenlang verschrikkelijk te keer in Schellebelle, Wichelen en Wetteren. Alles wat niet te heet of te zwaar is neemt ze mee. We hebben hier te maken met een doorwinterde en uitgekookte dievegge. De zakken die aan haar fiets hangen waarmee ze elke dag rondrijdt hebben maar een functie: om te vullen met alles wat ze maar kan stelen.”

Jill B. stond terecht voor vijf verschillende diefstallen. Onder meer het meenemen van een bak colaflesjes van het jeugdhuis Yoka bij haar in de buurt en verschillende diefstallen uit niet-slotvaste auto’s worden haar aangewreven. Volgens Van Hauwermeiren nog maar het topje van de ijsberg.

Vlees van de slagerij

“Sinds Jill B. een paar jaar geleden in de buurt van het jeugdhuis is komen wonen wordt er elke dag drank gestolen. Het is pas nadat er camera’s gehangen werden dat B. betrapt kon worden. Ze steelt ook het vlees dat door de leverancier van de slagerij in Schellebelle voor de deur wordt gezet, de sleutelbos van de school van haar kinderen, de gordijnen van het café: als ze iets kan meenemen, doet ze het. In de supermarkt waar ze als kassierster werkte werd ze ontslagen omdat er te veel geld gestolen werd. Later zou ze de auto van haar ex-werkgeefster leeghalen toen die voor de winkel geparkeerd stond.”

Het openbaar ministerie bevestigde dat er nog heel wat meer gerechtelijke onderzoeken lopende zijn naar Jill B., en eiste een jaar celstraf en 900 euro boete. “Door alle dossiers samen te leggen is de rode lijn in haar gedrag duidelijk geworden”, bevestigde openbaar aanklager Sabine Goeman. “De diefstallen vinden telkens plaats op de wandelroute van Jill B. en altijd op korte afstand van elkaar. Ze heeft geen schuldinzicht en geeft alleen maar iets toe als ze er niet meer omheen kan. Recent werd ze nog veroordeeld tot een werkstraf na eerdere feiten van diefstal.”

Sfeerschepping

Lauri Monsecour, de advocaat van Jill B., beklemtoonde het beladen en ‘dorpse’ karakter van heel de zaak. “Er is heel wat sfeerschepping waardoor iedereen in Schellebelle overtuigd is van haar schuld. Men praat en doet maar en na een tijdje wordt álles in haar schoenen geschoven. En dat vaak zonder echte bewijzen. Mijn cliënte is gemeengoed geworden in het dorp.”

Vonnis op 27 februari.