“Dit zou best wel eens een overgangsseizoen kunnen worden”, wist Luc Van Valckenborg, lid van de sportieve cel bij Knack Roeselare en altijd even eerlijk en realistisch, voor aanvang van de campagne 2023-2024. “Met het vertrek van middenman Rune Fasteland, receptie-hoekspeler Märt Tammearu en vooral opposite Pablo Kukartsev verliezen we een pak ervaring en heel veel kwaliteit. Veel zal afhangen van hoe onze jongere spelers de grote schoenen van de vertrekkers kunnen vullen. De finale van de play-offs halen, wordt al een zware opdracht voor trainer-coach Steven Vanmedegael en zijn grondig gewijzigde kern.”

“En toch zou het nog kunnen meevallen”, wist kapitein Matthijs Verhanneman halfweg oktober vlak voor de competitiestart. “Ikzelf ben positief verrast door de progressie die bijvoorbeeld een Simon Plaskie tijdens de voorbereiding maakte. Zowel fysiek, technisch en mentaal is hij enorm gegroeid.”

En of het meeviel. Lennert Van Elsen, Simon Plaskie en vooral Seppe Rotty - alle drie 23 jaar - droegen meer dan hun steentje bij in de geslaagde jacht op een nieuwe landstitel, zeg maar een nieuwe ‘triple’ (Supercup, beker en titel) van Knack.

“Vorig seizoen dacht ik dat ik nooit zou spelen bij Roeselare, en kijk nu”

Simon Plaskie

“Het eerste jaar bij Roeselare na mijn overstap van Menen werd niet echt een succes”, blikt Simon Plaskie terug. “Door blessures geplaagd was het voor mij in dat eerste seizoen vooral individueel, langs de kant en in de schaduw werken. Rustig revalideren en geduld hebben, ik kreeg die wijze raad wel duizend keer, maar ik kon het op den duur niet meer horen. Ik dacht eerlijk gezegd dat ik nooit zou spelen bij Roeselare. Gelukkig kon ik de hele voorbereiding op het afgelopen seizoen afwerken. Ik bleef gespaard van blessures, veroverde een basisplaats en kon een stevig steentje bijdragen aan de geslaagde campagne van Knack.”

Toch verlaat Simon Plaskie Roeselare al na twee jaar, want hij speelt volgend seizoen bij SCC Berlin Recycling Volleys, de meervoudige Duitse landskampioen.

“Ik heb mijn tijd zeker niet verloren als hoofdaanvaller, want ik heb heel veel bijgeleerd, maar ik was, ben en blijf een receptie-hoek”

Seppe Rotty

Maar dé ster dit seizoen bij Roeselare was ongetwijfeld Seppe Rotty. De manier waarop hij - noodgedwongen - de switch maakte van receptie-hoekspeler tot hoofdaanvaller, blijft ongezien. Eerst als depanneur, maar naarmate het seizoen vorderde permanent als opposite. Bij gebrek aan beter - de Mexicaan Diego Gonzales Castaneda noch de van Gent overgekomen Hugo Fischer konden overtuigen - maar vooral omdat Rotty zo goed als altijd excelleerde als topscorer.

“En toch was, ben en blijf ik een receptie-hoek”, stelt Seppe Rotty overtuigd. “Ik heb mijn tijd zeker niet verloren als hoofdaanvaller, want ik heb heel veel bijgeleerd. Toch hoop ik volgend seizoen bij Knack opnieuw op mijn vertrouwde positie te kunnen spelen. En na volgend jaar? Natuurlijk droom ik, zoals elke jonge topsporter, van een buitenlands avontuur om mijn kans eens te wagen op een nog hoger niveau, in de Poolse of Italiaanse competitie bijvoorbeeld. Maar dat zie ik dan wel na volgend seizoen.”

Aanvoerder Matthijs Verhanneman: “Een titel om in te lijsten”

De vijftiende titel voor Knack was niet alleen voor de club een jubileumeditie, maar ook voor Matthijs Verhanneman. De Roeselare-kapitein werd immers voor de tiende keer in zijn carrière landskampioen. “Dit is er eentje om in te kaderen”, zei Verhanneman. “Omdat het mijn tiende is, maar vooral omwille van de manier waarop we ervoor moesten knokken. Zelden zo’n rollercoaster van een titelstrijd meegemaakt. Fysiek maar vooral ook mentaal slopend, met die steeds wisselende kansen. We hebben diep moeten graven en al onze krachten moeten aanspreken. Proficiat ook voor het weerwerk dat Maaseik bood. We hebben er meer dan ons werk mee gehad.”

Trainer-coach Steven Vanmedegael: “Kers op taart met veel slagroom”

“Dit is de kers op een taart met veel slagroom”, vatte trainer-coach Steven Vanmedegael het seizoen en vooral de intense finalereeks van Knack Roeselare samen. “Toch prachtig hoe we een moeilijk seizoen met een nieuwe titel in schoonheid kunnen afronden op de allerlaatste speeldag. We lieten vorige donderdag de unieke kans liggen om in eigen zaal kampioen te spelen, maar zijn drie dagen later wel opnieuw gelanceerd om het toch te doen op verplaatsing. Er vol voor gaan met onze service, het vertrouwen behouden en Maaseik niet op voorsprong laten komen in cruciale fases van de wedstrijd, dat waren de voornaamste richtlijnen. Die werden quasi perfect opgevolgd, met de titel als bekroning.”