32 jaar geleden viel ook Jessica als peuter in een put: “Mijn leven is een mirakel”

14 oktober 1987 was een bewogen dag in de VS. Toen de Amerikanen opstonden, bleek dat een Amerikaanse tanker in Koeweit geraakt was door een vermoedelijk Iraanse raket. ’s Middags kwam bovendien een aankondiging van de Witte Huis-woordvoerder dat First Lady Nancy Reagan in allerijl naar het ziekenhuis gebracht was. Borstkanker, zo bleek.

En toch waren dat niet de nieuwsfeiten waar de Amerikanen, en met hen de rest van de wereld, die nacht van zouden wakker liggen. Met hun gedachten waren ze allemaal in Midland, in de staat Texas, in de achtertuin van een schijnbaar erg banale rijwoning. Eerder die dag was de 18 maanden oude Jessica McClure er in een waterput gevallen. Alleen het overlijden van Diana in een tunnel in Parijs werd door nog meer Amerikanen op de voet gevolgd op tv, blijkt uit onderzoek van de onafhankelijke denktank Pew Research Center.

(lees verder onder de foto)

Vast onder de grond

Toen de tante van Jessica McClure het 18 maanden oude meisje niet meer kon vinden, ontstond grote paniek in de tuin. Het meisje bleek in de 20 centimeter brede opening van de waterput gevallen. Jessica zat er vast op een diepte van 6,7 meter onder de grond door een inkeping waar ze in beland was. Dat was een geluk bij een ongeluk, want zonder die hindernis was het meisje nog eens 16 meter lager in een ondergrondse plas water terechtgekomen. Nu had ze lucht, en daardoor ook hoop.

Meteen werd een reddingsactie op poten gezet, maar die liep een stuk moeilijker dan gedacht. De politie en brandweer van Midland kwamen na enkele uren met een plan om het meisje te redden: een schacht boren evenwijdig met degene waar zij in zat, en dan een tunnel graven naar Jessica toe. Daarbij kregen ze hulp van heel wat – vooral werkloze – olieboorders uit de buurt. In de hoofden van de hulpdiensten zou de redding met hun hulp in amper enkele minuten een feit kunnen zijn, maar dat draaide helemaal anders uit.

Rotsachtige grond

Het grote probleem was dat de eerste vrijwilligers die ter plaatse kwamen, bleken te beschikken over het verkeerde gereedschap. De put was immers omgeven door rotsachtige grond, die erg hard was en dan ook moeilijk om doorheen te geraken. Uiteindelijk duurde het zes uur om de schacht te boren – een zucht van opluchting werd geslaakt.

Maar daarmee waren ze er nog lang niet. Nu was het tijd om een tunnel te graven, maar dat zou nog langer duren dan het boren van de schacht omdat de hamers van de boorders gemaakt waren om verticaal gaten te maken, en niet horizontaal. Een mijningenieur moest ingeschakeld worden om te helpen bij het overzien van de reddingsactie en alles in goede banen te leiden.

Winnie de Poeh

Terwijl miljoenen Amerikanen en mensen over heel de wereld thuis zaten te kijken naar de liveverslaggeving van CNN, werkten de reddingswerkers ijverig voort om het leven van de peuter te redden. Stuk voor stuk zagen ze af, want op de beelden was goed te zien hoe uitgeputte boorders naar boven geholpen werden. De rotsen schacht was zo sterk dat het voor de werkmannen voelde alsof ze met hun hamers tegen staal aan sloegen. De hoop verloren ze nooit, want van diep in de put hoorden ze Jessica “Winnie de Poeh” zingen. Zo wisten ze zeker dat het meisje nog leefde.

(lees verder onder de foto)

Dankzij de toen nog erg nieuwe techniek waterstraalsnijden geraakten ze toch langzaam maar zeker door de schacht heen, tot de tunnel af was, maar liefst 54 uur nadat Jessica in de put was gevallen. Brandweerman Robert O’Donnell, die zich vrijwillig was komen aanbieden om te helpen, werd dankzij zijn tengere postuur uitgekozen om met een lampje op zijn hoofd en een harnas rond zijn lichaam naar beneden gelaten te worden in de put. Dat hij claustrofobie had, verzweeg hij.

Met zijn hoofd eerst en de armen vooruit zocht hij, op zijn rug liggend, een weg door de tunnel. De lucht was nat en plakkerig, waardoor hij al snel zweette als een rund. Maar het lukte hem, en plots zag hij de schacht waar Jessica inzat. Hij zag een voet, en dan de rest van haar lichaam. “Ik ben hier om je te helpen”, sprak hij, en vroeg haar om haar been te bewegen. O’Donnell probeerde om haar aan haar been naar buiten te trekken, maar daarvoor zat ze te hard vast. De man vloekte en bad. Hij legde zich er zelfs even bij neer dat hij alleen terug naar boven moest zodat de tunnel groter gemaakt kon worden. Dat deed hij, maar hij kwam even snel weer terug met glijmiddel. Hij wreef de muren rond haar voet daarmee in en trok weer. De voet bewoog, en plots lag Jessica neus aan neus bij hem in de tunnel. “Je bent eruit”, jubelde hij.

Steve Forbes, een andere brandweerman, wachtte hen op. Hij nam het meisje over en bracht haar de eerste zorgen toe. Toen Jessica even later, 58 uur nadat ze in de put was gevallen, weer boven het aardoppervlak verscheen met Forbes, hing ze over zowat haar hele lijf vol met verbanden. De twee werden omsingeld door journalisten en fotografen, tv-zenders onderbraken hun programmatie om live over te gaan naar het moment waar veel mensen eigenlijk al niet meer op durfden te hopen. “Jessica McClure is eruit, ze leeft. Wat een vechter”, sprak journalist Dan Rather. Historische woorden.

Vijftien operaties

Na de redding op 16 oktober begon een lijdensweg voor kleine Jessica, die in de volgende twee jaar vijftien operaties moest ondergaan voor haar vele verwondingen. Een teen werd geamputeerd omdat ze gangreen had opgelopen, een infectie waarbij gezond weefsel aangetast wordt. Daardoor moest later haar hele rechtervoet gereconstrueerd worden. Dat is, naast een litteken op haar voorhoofd, het enige dat nog zichtbaar is van haar avontuur: haar rechtervoet is wat kleiner dan haar linker.

(lees verder onder de foto)

Op haar 25ste verjaardag kreeg McClure toegang tot een voor haar opgericht fonds, waar meer dan 800.000 dollar op stond. Vandaag, bijna 32 jaar na de feiten, gaat het erg goed met Jessica McClure. People zocht haar twee jaar geleden op in de buurt van Midland, waar ze woont met haar echtgenoot en twee kinderen. Ze werkt als leerkracht in een lagere school en zei in het interview erg gelukkig te zijn. In het interview zei ze te begrijpen waarom zoveel mensen met haar meeleefden in 1987. “God stond die dag aan mijn zijde”, zei ze. “Mijn leven is een mirakel.”

Moeilijk omgaan met de roem

Op de redding volgde een bijzonder zware periode voor de ouders van Jessica en het meisje zelf. Ze verhuisden naar een groter huis – dat ze zich konden veroorloven dankzij de vele schenkingen – omdat ze zo omarmd werden door de gemeenschap en wildvreemden dat ze amper nog konden ademen. Het leidde uiteindelijk tot een scheiding tussen de twee.

Ook andere mensen die geholpen hadden bij de redding konden moeilijk aarden in hun nieuwe rol van helden. Ze raakten verslaafd aan alcohol, zagen hun relaties stranden en raakten geïsoleerd.

(lees verder onder de foto)

Het meest pijnlijke verhaal is dat van Robert O’Donnell, de man die het meisje uit de put haalde. De VS knuffelde hem bijna letterlijk dood. De brandweerman groeide in 58 uur uit tot een held: hij was voortdurend te zien op tv, mocht voorop gaan in een parade ter ere van hem, kreeg een brief van de president en schudde de hand van de vicepresident. Die beroemdheid was niets voor hem, zo getuigden mensen in zijn omgeving. “Het was het mooiste moment in zijn leven, maar het was het ergste dat hem ooit overkomen is.” In 1995, toen hij amper 37 jaar oud was, maakte hij een einde aan zijn leven. Hij liet drie briefjes achter op de koffietafel, telkens één voor zijn twee zoons en dan eentje waar ‘No help from nobody but family’ opgeschreven stond. De man was zo veranderd door de roem dat hij er niet mee om kon dat de camera’s uiteindelijk ook verdwenen en hij weer helemaal alleen was.

Michael Jackson

De redding van Jessica McClure was de op een na meest gemediatiseerde gebeurtenis ooit. “In de voorbije uren zijn alle Amerikaan peetmoeders en peetvaders van Jessica geworden”, sprak de jubelende president Ronald Reagan. De beelden werden gebruikt in de videoclip van Man in the Mirror van Michael Jackson, er werden talrijke documentaires gemaakt, gedichten werden geschreven en The Simpsons droegen zelfs een aflevering aan haar op, die draaide rond een gelijkaardig incident.

Bekijk ook:

Nog 8 meter te gaan: reddingswerkers komen dichterbij kleine Julen (2)