Anna Koulberg (Asterix Avo) zet stap die moeder Anja Duyck nooit durfde te zetten en trekt naar het Duitse Potsdam: “Anna straalt, meer kan ik niet wensen”

Anja, jij was jarenlang het boegbeeld van Antonius Herentals. De stap naar het buitenland zag je zelf niet zitten. Hoe kijk je dan naar de beslissing van Anna om naar het Duitse Potsdam te trekken?

Anja Duyck: “Ik steun haar volledig. De tijden zijn ondertussen ook wel veranderd. Ik kwam pas op mijn negentiende in de eredivisie terecht. Anna is nu ook 19, maar ze heeft wel al drie jaar ervaring bij Asterix. Als moeder wil je jouw kind vooral gelukkig zien. Kortbij of vanop afstand. En Anna straalt, meer kan ik niet wensen. Komt er ook bij dat ze als international ervaring heeft kunnen opdoen. Ze zal in Duitsland wel eens aan het thuisfront denken. Dat is normaal, maar het wordt hoe dan ook een zeer goede leerschool.”

De aansluiting bij Asterix daarentegen was voor u wel even slikken veronderstel ik. Asterix Kieldrecht (sinds enige tijd dus Asterix Avo Beveren) was destijds samen met Tongeren jullie aartsrivaal. En je werd er om het zacht uit te drukken niet altijd even hartelijk ontvangen.

Duyck: “Dat was inderdaad wel een moeilijke voor mij. Ik weet nog dat ik de eerste keren met een raar gevoel plaatsnam als thuissupporter in Beveren. Ook dat is echter al helemaal anders nu. Want ook hier geldt weer het principe dat een gelukkige dochter het enige is wat telt. Ik zie ook dat Asterix evenveel betekent voor Anna dan destijds Herentals voor mij.”

Met mama Anja en papa Sacha, beiden jarenlang international in het volleybal leek de sportkeuze voor de hand te liggen.

Anna Koulberg: “Dat zou je denken. Toch ben ik pas op mijn zes jaar begonnen met volleybal. Daarvoor deed ik al aan turnen en tennis.”

Duyck: “Net omdat ikzelf op hoog niveau volleybalde, wilde ik Anna niet naar deze sport duwen. Ik wou niet dat men haar steeds met mij zou vergelijken, maar al bij al is dat goed meegevallen. Mede doordat ik pas op latere leeftijd (36 jaar) moeder werd. De meeste trainers van de huidige generatie hebben me zelfs niet weten spelen. Trouwens, wat het nationale team betreft: dat is een hemelsbreed verschil met onze tijd. Wij speelden toen sporadisch een match, terwijl de huidige nationale ploeg enorm veel samenkomt en belangrijke wedstrijden speelt. En nu ook veel meer wint dan wij vroeger.” (lacht)

Koulberg: “Mama heeft me ook bewust bij Wolvertem laten aansluiten. Een kleinere ploeg op nauwelijks vijf minuten van de deur, maar blijkbaar had ik toch de juiste genen meegekregen. En via de Topsportschool belandde ik dus bij Asterix.”

Dat je nu gaat verlaten voor Potsdam.

Koulberg: “Ik kijk er echt wel naar uit. Ook naar het leven daar en hoe ik mijn studies daar zal aanpakken. Momenteel volg ik de richting Sociaal Werk in Leuven. Op eigen benen staan zal me wel lukken. Dat doe ik nu op kot ook al, maar ik ga natuurlijk wel mensen missen. Naast mijn ouders en ploeggenoten vooral ook mijn vrienden die ik destijds in de Topsportschool leerde kennen. En waarvan er een heel deel zich ondertussen ook in het Leuvense studentenleven bevinden. In Duitsland zal ik trouwens een woning ter beschikking krijgen die ik zal delen met een andere buitenlandse speelster.

Duyck: “Dan zal je toch wat moeten opletten met rommel te maken.” (beiden lachen spontaan)

Koulberg: “Ik zal even verklaren: net als mama ben ik middenspeelster. En net als haar tracht ik schwung in de ploeg te brengen op moeilijke momenten en het team op sleeptouw te nemen. Maar we zijn ook twee identieke sloddervossen.” (lacht)

Duyck: “Potsdam ligt dicht bij Berlijn. Het is niet het einde van de wereld, he. Ik zal nog wel een paar keer gaan kijken. Anderzijds, dit is ook een nieuwe stap in haar leven. Ik zal haar dus nog wat mer moeten loslaten... Via sociale media kan ik natuurlijk wel haar prestaties volgen. En ze kan me ook steeds bellen.”

Koulberg: “Mama! Je weet...”

Duyck: “Dat je jouw moeder niet graag opbelt.” (lachen beiden opnieuw)

Nog even terug naar het huidige seizoen. Dat was een beetje wisselvallig te noemen. Niet onlogisch gezien je jonge leeftijd natuurlijk.

Koulberg: “Ik ben inderdaad sterk aan het seizoen begonnen. Vooral in de eerste ronde van de Champions League. Nadien had ik even een terugval. Wat me ook wel een mentaal dipje opleverde, maar ondertussen draait het wel weer goed. Al was onze eerste finalewedstrijd voor iedereen een offday.”

Duyck: “Het grote verschil met de eerste en tweede ronde in de Champions League was dat de tegenstrevers Asterix nog niet echt gescout hadden. Eens de play-offs op gang werden geschoten vond Anna haar goede ritme terug.”

Na een collectieve offday in de eerste finalewedstrijd stond er zaterdag een zeer sterk Asterix. Met als absolute uitblinkers Manon Stragier en Anna Koulberg. Die zelfs verkozen tot speelster van de match.

Koulberg: “We speelden inderdaad zeer sterk. Dat ik dan uiteindelijk verkozen werd tot speelster van de match deed me wel iets. Al onthoud ik vooral onze collectieve prestatie, maar we zijn er nog niet. We moeten woensdag opnieuw vol aan de bak. Het zou super zijn hier te vertrekken met de titel. Daar ga ik alvast alles voor doen.”