Psycholoog die teruggekeerde kinderen van IS-strijders begeleidde: "Gaan we hen kansen geven of blijven we ze uitspuwen?"
Psycholoog en kindertherapeut Gerrit Loots (VUB), die Belgische kinderen van IS-strijders in de Syrische kampen heeft onderzocht, stelt in "De zevende dag" dat er een essentiële discussie in ons land moet gevoerd worden. "Wat gaan we met de zes kinderen die gerepatrieerd zijn doen? Gaan we ze verwelkomen of gaan we hen laten voelen dat ze niet welkom zijn? Gaan we hen als het ware uitspuwen, zoals op sociale media", vraagt hij zich af.
Er is al véél gepraat en geschreven over de zes Belgische kinderen van IS-strijders die gerepatrieerd zijn naar ons land. Maar Loots ziet eigenlijk maar één essentiële discussie: Hoe gaan we hen hier ontvangen? "Wat riskeren we? Als we ze blijven stigmatiseren gaan die opgroeiende jongeren, uit hopeloosheid en uit een stuk frustratie, opnieuw kunnen openstaan voor radicale groepen", legt hij uit.
De kinderen genieten momenteel van anonimiteit uit veiligheidsoverwegingen. "We hoeven nooit te weten te komen wie ze zijn, tenzij we ze welkom heten, tenzij ze zich hier aanvaard voelen. Dat is de essentie van de zaak: gaan we voor herstel en geven we hen kansen? Of gaan we blijven gaan voor het zaaien van angst en haat?"
De risico's? Als we ze blijven stigmatiseren, kunnen ze opnieuw openstaan voor radicale groepen
Aan Loots is ook vanuit de Koerdische overheden (die zijn verantwoordelijk voor de kampen, red.) gevraagd om niet 6 kinderen te repatriëren, maar 7.
Het zevende kind is een peuter van anderhalf die zwaar ondervoed is. "De gegevens die wij op dit moment in handen hebben, wijzen in de richting van een Belgisch kind, van een Belgische vader. Wat het lot van de vader is, weten we niét. Hij is wellicht gevangen genomen of gewond. De moeder is overleden", vertelt Heidi De Pauw (foto onder) van Child Focus. Zij bezocht ook de Syrische kampen en ontfermde zich over de zes gerepatrieerde kinderen.
"Laat ons duidelijk zijn: wat is het ergste dat er kan gebeuren? Is dat een kindje van 1,5 jaar dat naar België wordt gehaald en gered, en waarvan achteraf blijkt dat het eventueel een andere nationaliteit heeft? Wij zijn een humane samenleving. Alles wijst erop dat dit een Belgisch kind is. Juridisch moet dat allemaal nog onderzocht worden. Maar laat ons niet wachten tot we weer een kindje laten sterven. "
Als een kind stervende is, tellen nationaliteiten niet
Loots benadrukt dat het kind stervende is. "Als je ziet dat de ademhaling achteruitgaat, dat er water uit het neusje loopt... dan tellen nationaliteiten niet. Dan telt er slechts één zaak: dat kind redden op een menselijke manier." Loots kon de peuter niet repatriëren hoewel hij dus de vraag kreeg. "Ik ben geen afgevaardigde van de regering, ik kan dat niet. Er moeten eerst overeenkomsten gesloten worden. En het kind was té zwak voor een vlucht. We zouden het dan in levensgevaar gebracht hebben."