Club Brugge zeker van Europa League na Nieuwjaar

Tegen de leider in de Bundesliga, 35 doelpunten voor en 13 tegen, die Bayern had geklopt, tegen die gelbe Wand, zelf al meer dan drie weken niet gewonnen, en weer eens in dat gevangenisplunje met die rood-witte strepen. Het was niet bepaald een Club Brugge in grote doen en met emmers zelfvertrouwen dat zich gisterenavond in het Signal Iduna Park aandiende.

Bij Club bleef Mats Rits op de bank ten voordele van kilometervreter Sofyan Amrabat. Dortmund verving vijf spelers en hoopte met een aangelengde basis de klus te kunnen klaren. Club speelde zoals de tweede helft van de klassering in de Jupiler Pro League als ze zich in het Jan Breydelstadion aanbieden: compact, afwachtend, lijnen dicht bij elkaar, niet te hoog jagen en vooral niet bekommerd om het vertier. Geen 30 procent balbezit, nooit gezien van Club.

De schaarse momenten dat Club toch aan de overkant geraakte, verspeelde Hans Vanaken te vaak de bal. Dat leverde vrijwel niks op: saai voetbal, opgeleukt door de eerste Duitse kans in minuut negen, gered door Ethan Horvath, geel voor Stefano Denswil tegen Christian Pulisic en in minuut zeventien een gigantisch foute vangbal van Horvath die een corner opleverde. Club niet echt in gevaar, maar heel comfortabel was het toch allemaal niet.

Verlies Monaco

Europees was de derde plaats binnen, zeker na het besef dat Monaco had verloren eerder op de avond, maar de onoverwinnelijkheid van een jaar geleden waren ze in de competitie kwijtgespeeld na kansloos verlies in Charleroi (2-1) en thuis tegen Zulte Waregem (1-3). De 0-4 in Monaco en meteen de laatste keer dat niet werd verloren, kreeg daardoor het juiste perspectief: niet zozeer Club had gewonnen, maar Monaco had die avond het absolute dieptepunt bereikt.

Dortmund vond het gisteren ook niet de moeite om plankgas te geven. Aan een punt had het genoeg om door te gaan, dus wat zou het? Bovendien was Dortmund niet vergeten dat het in de heenwedstrijd wel erg goed was weggekomen met die 0-1, die viel na een Comedy Capers-doelpunt. Die 3-5-2 van Club bevalt ons niet, had Axel Witsel enkele weken geleden nog gezegd. Ook dat nog.

Wat Dortmund wel goed deed, onder meer met hun Belg in een hoofdrol, was snel storen. Vanaken en Wesley konden de bal geen twee keer raken zonder op de hielen te worden gezeten. Ruud Vormer niet één keer. Bij een van die balveroveringen ging de bal meteen diep naar Marco Reus, die iedereen voorbij liep en alleen voor Horvath kwam: centimeters naast.

De Duitse bezoekers van het impressionante stadion bleven beleefd. Ze waren massaal afgezakt, als betrof het Real Madrid, en af en toe probeerde ze de vlam in de pan te jagen. Dat lukte niet omdat Club het meesterlijk negatief speelde. Als ze zo zouden worden aangepakt in België, ze schreeuwden moord en brand.

Beste kans voor Dennis

Een hele wedstrijd lang viel er daardoor voor de neutrale kijker geen zak te beleven. Dortmund probeerde van alles, maar veel te traag en zo wiegde het vooral zichzelf in slaap. De beste kans, zonder dat Club daar veel verdienste aan had want het was na geklungel van de thuisploeg, viel in de tweede helft warempel voor de voet van Dennis.

Door het verlies van Monaco bij Atlético was Club al zeker van de derde plaats en de daaraan verbonden garantie op overwinteren, weliswaar in de Europa League. Ook weet het zich verzekerd van ruim 30 miljoen euro aan inkomsten.

De laatste wedstrijd is op 11 december thuis tegen Atlético. Voor Club een wedstrijd die alleen goed is voor het prijzengeld, voor de Spanjaarden een wedstrijd waarmee ze de groepswinst kunnen afdwingen.