Volleybalvrouwen naar halve finale WK: Slöetjes en Plak blinken uit en schrijven historie
Wat zou Nederland waard zijn zonder Lonneke Slöetjes, is de vraag die bij elke WK-wedstrijd van het Nederlands volleybalteam nadrukkelijker klinkt. Maandag sloeg Slöetjes, de trots van de Achterhoek, haar ploeg met een score van liefst 38 punten naar de halve finale van de wereldtitelstrijd in Japan.
Slöetjes was de grote vrouw van de vijfsetter tegen de Verenigde Staten, de (nog) regerende wereldkampioen. Alle persrapporten in de wereld zwaaiden haar lof toe.
Maar wie de cijfers van de beslissende vijfde set, de tiebreak tot vijftien punten, bekijkt, ziet dat Slöetjes het niet in haar eentje heeft gedaan. Ja, haar smash voor 13-7, met een snelheid van 95,9 kilometer per uur, was er een voor het grote geschiedenisboek van de Nederlandse topsport. Maar zonder de hulp van haar team, bovenal zonder de assistentie van Celeste Plak zou ook Slöetjes het niet gered hebben.
Invaller Plak, sinds kort getooid met de bijnaam Bobina, scoorde in de vijfde set vijfmaal, vier smashes en één blok. Slöetjes had een zevenklapper achter haar naam staan. Plak sloeg Nederland naar het eerste matchpunt op 14-8. Zij was vervolgens de aanvaller die matchpunt twee benutte (15-9) met een verschroeiende smash op de Amerikaanse vingertoppen, die Nederland in set 1 en 2 zo zeer geplaagd hadden.
In de eindcijfers van de dag, een groots etmaal voor het Nederlandse volleybal, stonden er naast de 38 van Slöetjes (32 aanvalspunten, 3 blokkeerpunten en 3 directe punten uit de serve, oftewel aces) ook de 16 (12-3-1) voor Plak. Zij was bovendien pas diep in de tweede set (bij de stand 8-17 in Amerikaans voordeel) definitief op de wedstrijdvloer verschenen, als vervanger van de deze keer weinig productieve Anne Buijs. Plak kwam voor de power, Plak leverde de pure kracht.
In percentages geslaagde smashes ontliepen Slöetjes en Plak elkaar niets. Hun beider percentage bedroeg 46. Het optreden van Plak, die als invaller soms hoofdaanvaller Slöetjes en dan weer buitenaanvaller Buijs vervangt, gaf Nederland in de derde set de mogelijkheid zich op te richten. In de eerste twee sets was pijn geleden. In set 1, omdat een voorsprong van acht punten (17-9) werd weggegeven. Het werd 30-32 voor de Amerikanen, met vijf gemiste setpunten voor de Nederlandse ploeg. Die tegenvaller zorgde voor zoveel frustratie – waarom, waarom, waarom spookte door de Nederlandse hoofden – dat set 2 gemakkelijk gewonnen werd door de wereldkampioen: 15-25.
Olympisch kampioen
Daarna richtte Nederland zich op. Dat moest, want een zware nederlaag tegen de VS zou het uitzicht op de laatste vier ernstig vertroebeld hebben. Dan zou China, de olympisch kampioen, op dag 3 van de derde ronde met 3-0 dan wel 3-1 aan de kant geschoven moeten worden. Plak kwam in het veld, net als Myrthe Schoot die op de liberopositie, die van vrije verdediger, de zo vaak excellerende Kirsten Knip verving.
De wissels van bondscoach Jamie Morrison, meer strateeg dan motivator, pakten goed uit. Zoals eerder zijn Amerikaanse collega Karch Kiraly op een juiste manier falende speelsters had geruild voor onbevangen hakkers. Nederland hervond zijn vorm van eerder dit toernooi. De wedstrijd tegen de VS was de tiende sinds 29 september. Er volgen er voor de nationale vrouwenploeg nog drie.
In de derde set toonden de Amerikanen voor het eerst sleet. De vijfsetter van een dag eerder tegen China werd in de armen en benen tastbaar. Via 25-22 en 25-15 kwam voor Nederland de kans op de comeback. Die werd met twee handen aangegrepen, met Slöetjes en Plak in hoofdrollen en met spelverdeler Laura Dijkema in een zeer doortastende bijrol.
De overwinning werd gevierd als een gouden plak. Celeste Plak bekende tegenover Ziggo tv dat er nog altijd een revanche had moeten komen voor het verloren brons van Rio 2016. Daar, bij het olympische toernooi, verloor Nederland de slotwedstrijd van de Spelen van de Verenigde Staten. De pijn van die vierde plaats, de houten medaille, zat nog altijd diep, maar motiveerde het team van Morrison maandag tot het uiterste.
Het team speelde in set 3, 4 en 5 in een roes. Slöetjes werd na afloop voor de camera gesleept en moest een verklaring geven voor haar ongelooflijke optreden. Ze was telkens voor een nieuwe bal gegaan, had nooit meer nagedacht en getracht niet naar het scorebord te kijken. ‘Ik weet niet meer wat er is gebeurd. Ik kan er echt niet zoveel over zeggen’, bracht ze uit. Zelfs de aanstaande verhuizing naar Yokohama, vrijdag en zaterdag het toneel van de beslissende halve finales en finale, zat ergens diep in haar achterhoofd verstopt.
Ja, Nederland had historie geschreven: voor het eerst bij de laatste vier van een WK. Dat werd nog wel bevestigd door de vrouw die intussen 212 punten achter de naam heeft staan, tweede staat op de WK-topscorerslijst, maar ook weet dat ze in haar eentje deze fameuze do-or-die wedstrijd er nooit had uitgetrokken.