Direct naar artikelinhoud
Wielrennen

Van Lierde begint aan elfde Ironman: "Misschien zeg ik wel: merci et au revoir"

► Van Lierde won deze zomer nog de loodzware Triathlon Alpe D'huez.Beeld Photo News

Frederik Van Lierde (39) start morgen met rugnummer 11 aan zijn elfde Ironman in Hawaï. Hij wil er nog één keer schitteren, daarna is het misschien wel genoeg geweest. Een carrièreoverzicht.

"2008 was mijn eerste jaar in het Ironman-circuit. Vijf weken van tevoren reisde ik af naar Hawaï, maar dat was veel te vroeg. Het plan was om er een gezinsuitstap van te maken en ter plaatse nog bij te trainen, maar ik heb het klimaat in Hawaï zwaar onderschat. Het ging gewoon niet meer. Na een uur lopen was ik kapot. Toen besefte ik dat Hawaï door de specifieke omstandigheden anders was. Twaalf maanden later begon ik als eerste Belg aan het loopnummer, maar ben ik weer ingestort. Je kan moeilijk zeggen dat het een topresultaat is, maar ik had me ingeprent om de meet te halen. Dat lukte en daarmee is eigenlijk alles gezegd. In de Ironman van 2010 leerde ik dan weer om me afzijdig te houden. Ik werd veertiende en voelde voor het eerst dat ik er iets kon betekenen. Zo vond ik ook de sleutel om niet mee te gaan in de spelletjes van anderen. Betere fietsers, zoals Cameron Wurf en Lionel Sanders, geven er nog graag een fameuze patat op. Als je daarin meegaat, bekoop je dat in het lopen.

"2011 was het jaar waarin ik voor het eerst begon te winnen op Ironman-niveau, het eerste seizoen met Luc Van Lierde als coach. Ik was de beste in Nice en trok wat overmoedig naar het WK in Hawaï. Ik moest en zou het daar eens tonen. Naarmate de wedstrijd vorderde, viel het op bepaalde punten tegen. Ik was gekomen voor de top tien en het kwam niet. Plots kon ik het zelfs niet meer opbrengen om te strijden voor pakweg de 35ste plaats. Geloof me, zo opgeven is niet leuk.

Geen moment van pijn

"Het jaar daarop toonde ik dat ik het wel kon: ik werd derde. Ik leerde dat 10 minuten achterstand bij het begin van de marathon te verwaarlozen is. Zeker omdat ik naar het slot toe minder verzwak dan de rest. Het was een troef die ik kon uitspelen. Die podiumplaats in 2012 was de sleutel tot mijn zege in 2013. Het is een cliché, maar in 2013 viel alles op zijn plaats. Ik nam de juiste beslissingen op de juiste momenten. Als je bezig bent aan de triatlon van je leven is alles makkelijk. Je zit in zo'n flow... Om eerlijk te zijn, herinner ik me zelfs geen enkel moment van pijn meer. Zulke dagen heb je helaas niet op bestelling."

"In 2014 startte ik als titelverdediger. De persaandacht was vooral in Hawaï zelf enorm, maar ik kon daar vrij goed mee omgaan. Ik heb weinig geleden onder de hoge verwachtingen. Ik ging zeker niet winnen, daarvoor was Kienle te sterk. In 2015 deed ik dan weer wat ik vroeger niet kon: vechten voor een verre ereplaats. Tijdens het fietsen had ik enkele bevoorradingen gemist. In de marathon wou ik compenseren en greep ik naar cola om mijn suikers aan te vullen. Op mijn eer als ex-winnaar heb ik toen voortgedaan. Een 25ste plaats is niet wat je wilt, maar ik wou die Ironman per se uitdoen, al was het maar om er een beter gevoel aan over te houden."

"De Ironman die nog altijd het meest steekt, is die van 2016. Ik kreeg straftijd omdat ik in een dalend stuk net iets te dicht bij een voorganger kwam. Ik heb me nog op kop gezet, maar moest aan het volgende tussenpunt wachten. Ik zakte van plaats 1 naar 43. Ik ben toen aan een enorme inhaalrace begonnen. Jammer, want er zat écht een mooi resultaat in. Mentaal gezien is 2016 misschien wel mijn strafste prestatie in Hawaï. Ik had toen makkelijk de handdoek kunnen gooien.

"Vorig jaar was ik mee met de besten, maar verloor enkele minuten bij de bevoorrading omdat mijn voedingszak zoek was. Bovendien zat ik al voor de Ironman in Hawaï op mijn tandvlees. Ik was eerder op het jaar brutaal overvallen in Zuid-Afrika.

"Ik ben er nu 39 en het is leuk om te zien hoe elke Ironman een verhaal én een les met zich heeft meegebracht. Als alles meezit, dan ben ik zeker nog in staat om dicht te eindigen. Als ik aankom met het gevoel dat ik er alles heb uitgehaald, dan zit de kans er dik in dat het 'merci et au revoir' wordt."