“Fantastisch toch, al die oma’s en opa’s met de clubkleuren op hun gezicht geschilderd”: hele dorpjes lopen leeg wanneer hun teams in de Jeugdcup spelen

Wanneer we het gesprek openen met de vraag aan de hoeveelste editie Emiel Tack toe is, klinkt er meteen een stilte aan de andere kant van de lijn. “Goh, dat is een goede vraag, ik ben eigenlijk zelf de tel intussen kwijtgeraakt”, lacht Emiel. “Ik ben er zelf ingerold toen oprichter Lucien Van Hoorde ermee wilde kappen. Hij was ooit begonnen met het verzamelen van de jeugduitslagen van het gewestelijke voetbal om in de krant te brengen, omdat die veel te laat verschenen in het krantje van de voetbalbond zelf. Dat werd een groot succes, want we verkochten met Het Volk 4.000 extra abonnementen omdat de mensen die uitslagen wilden zien. Dus besloot Lucien dat we ook iets moesten terugdoen voor hen, door een jeugdtoernooi te organiseren tussen de kampioensploegen uit elke reeks. Tijdens de eerste editie waren er zeven of acht ploegen in de hogere reeksen, die eerst per provincie en nadien interprovinciaal tegen elkaar speelden, tot we tot een finale kwamen die dé winnaar van de Cup Het Volk kon aanduiden.”

Toernooi voor iedereen

“Toen Lucien 65 werd, gaf hij aan dat het voldoende was geweest voor hem. Zijn zoon Christ was op dat moment mijn chef bij Het Volk, en samen besloten we om zogezegd stage te lopen bij Lucien om de fakkel te kunnen overnemen. Omdat de voetbalbond toen de puntenklassementen wilde afschaffen in de lagere jeugdreeksen, dreigde onze Jeugdcup ook in het water te vallen. Vandaar dat we de keuze maakten om het toernooi open te stellen voor iedereen, waardoor we op een jaar tijd in Oost- en West-Vlaanderen plots 400 ingeschreven ploegen hadden. We hadden het gat in de markt ontdekt en zijn dat systeem uiteindelijk verder gaan uitbreiden tot aan de U17. Op ons hoogtepunt waren er 1.700 ploegen die meespeelden op ons toernooi.”

Dit jaar klokt de Jeugdcup af op 1.400 ingeschreven ploegen. Een kleine terugval, al hangt daar volgens Tack een logische reden aan vast. “Intussen hebben we ook concurrentie van andere jeugdtoernooien en zijn er ook al verschillende clubs verdwenen of gefuseerd. We hebben het concept ook wat aangepast. Vroeger speelde het gewestelijke niveau apart en werden de provinciale en interprovinciale ploegen samengegooid, maar nu hebben we die ook uit elkaar getrokken.”

Freethiel en Guldensporenstadion

Dit weekend staan de provinciale finales op het programma. De stadions van KSVK Maldegem, Mandel United, KVK Westerlo, Weerstand Koersel en Sportief Rotselaar vormen zaterdag en zondag het strijdtoneel om een plaats af te dwingen in de interprovinciale finale van het weekend erop. “De finalisten van de interprovinciale finales gaan naar de nationale finale. Van de U8 tot en met de U13 zullen die gespeeld worden in het Freethielstadion van SK Beveren, de U14 tot en met U17 spelen in het Guldensporenstadion van KV Kortrijk – al hangt dat nog wat af van de resultaten van de Kerels in de play-downs. Voor het vastleggen van de locaties moet ik absoluut een bloemetje gooien naar mijn medeorganisator Danny Bijn, die heel veel belang hecht aan goeie grasmatten en een mooie omkadering. Voor heel wat van die jeugdspelers is het ook de max en een unieke beleving om eens in die grote stadions te mogen spelen voor honderden toeschouwers of meer. Vroeger konden we ook terecht op Stayen, maar sinds de Japanse overname ligt dat daar helaas wat moeilijker.”

Voor Tack zelf is het organiseren van de Jeugdcup geen voltijdse taak, al scheelt het niet veel. “Ik schrijf zelf nog voor het Nieuwsblad, maar daarnaast maak ik mee deel uit van de cel arbitrage van Voetbal Vlaanderen. En de rest van mijn tijd gaat naar de Jeugdcup. We maken een kalender op, maar we zijn zeer vrij naar eventuele wijzigingen wanneer een voorgestelde datum niet goed past voor een van beide ploegen. Daar kruipt dan ook wel tijd en moeite in, maar het belangrijkste is natuurlijk dat we die jonge gasten kunnen laten voetballen. Je moet ervoor zorgen dat de uitslagen binnenkomen, mogelijke problemen oplossen… Dat neemt ongeveer een halve dagtaak in beslag, want als je het hele gebeuren twee dagen lang niet opvolgt, kom je de derde dag in de problemen. Bovendien maken we er ook een punt van om op elk mogelijk bericht een antwoordje te geven. Het familiale en het betrokken zijn bij het verhaal zijn voor ons twee cruciale aspecten aan de hele Jeugdcup. Of ik dan blij ben dat het seizoen eindelijk stilaan ten einde loopt? Bwa, lang duurt die rustperiode niet, hoor. Op 1 mei lanceren we onze campagne voor de volgende editie al. Voetbal Vlaanderen wil volgend seizoen geen uitslagen meer publiceren van toernooien bij de U8 en U9, dus moeten wij ook weer zien hoe we daarmee zullen omgaan en op welke manier we die categorieën organiseren. Bovendien nemen we er vanaf dan ook de U21 bij, een reeks waar maar weinig voor bestaat in het dagelijkse voetbal, maar die we toch ook graag de kans willen geven om deel uit te maken van ons toernooi. Gelukkig kan ik ook voor het extrasportieve vaak terugvallen op de steun en expertise van Danny, die ervoor gezorgd heeft dat elke deelnemende ploeg aan de Jeugdcup van volgend seizoen ook een voetbal cadeau krijgt.”

Jonge, beloftevolle refs

Geen voetbal zonder scheidsrechters, dus maakt Tack graag ook van de gelegenheid gebruik om Voetbal Vlaanderen te bedanken. “Elk jaar sturen ze jonge beloftevolle scheidsrechters om die finales te komen fluiten en je merkt wel dat het onder hen zelf ook leeft”, stelt Tack. “Die jongens zijn vaak ook hooguit 18 jaar en worden allemaal prima begeleid door Voetbal Vlaanderen. En niet onbelangrijk, ze hebben ook de nodige capaciteiten om zulke wedstrijden te kunnen leiden én ze willen ook graag eens een wedstrijd fluiten op de Freethiel. Duncan Vandevelde, de zoon van Joeri, heeft ooit nog een provinciale finale in Antwerpen gefloten en heeft zich intussen ook al opgewerkt richting de hogere nationale afdelingen. Zij vormen vaak een vergeten groep, maar we hebben hen zeker ook nodig voor een geslaagde Jeugdcup.”

Wanneer we Tack vragen naar zijn mooiste herinnering in al die jaren Jeugdcup, valt er maar moeilijk één moment uit te pikken. “In mijn eerste job bij Het Volk was ik propagandist, wat inhield dat ik bij winkels de activiteiten van de krant moest promoten. Destijds hadden we maar vier reeksen en kreeg de nationale winnaar via KBC een busreis richting Duitsland, om daar een partijtje te gaan voetballen en een tripje naar Fantasialand te maken. De propagandist van de winnende provincie mocht toen mee, waardoor ik samen met de ploeg van Maldegem op stap ging. Serge Vandewalle, die later nog bij Cercle Brugge heeft gespeeld, was toen ook mee. Maar op zich vind ik het vooral leuk om jaar na jaar te zien hoe al die jeugdtrainers vechten om op de bank te mogen zitten in het Kuipke of in die andere grote stadions. Dan zie je die hele entourage errond helemaal opleven, met opa’s en oma’s van 85 jaar die hun gezicht helemaal in de clubkleuren schilderen, dat is geweldig om te zien, hè. Van die kleine dorpjes als Oetingen of Poesele, die maar een paar honderden inwoners tellen, zijn compleet uitgestorven wanneer hun jongens op de Jeugdcup staan. Dat zijn hoogdagen voor zulke gemeentes. Dat gewestelijke luik is dus zeer belangrijk voor ons, vandaar ook dat we hen achteraan programmeren op de finaledagen, want zij zijn eigenlijk het hoofdprogramma voor die dag.”