Aan de basis van die beslissing ligt een klacht de kleine Ierse concurrent Supermac, opgericht in 1978. Hoewel daar nooit een Big Mac op de kaart heeft gestaan, gebruikte McDonald’s de gelijkenis om een uitbreiding naar het buitenland te verhinderen, beweert directeur Pat McDonagh.

Daarop besliste Supermac om in maart 2017 een aanvraag in te dienen om de merknaam ook te mogen gebruiken in de Europese Unie. Het bedrijf krijgt nu gelijk van het Europees patentbureau EUIPO, dat het alleenrecht op de merknaam Big Mac (geregistreerd sinds 1996) intrekt, omdat McDonald’s niet kon aantonen ‘dat het voldoende gebruikmaakte van de naam’.

McDonagh heeft het over ‘een gevecht van David tegen Goliath’. De keten telt momenteel een honderdtal restaurants in Ierland en Noord-Ierland maar wil graag uitbreiden naar andere landen in de EU. Ook andere bedrijven mogen de naam nu gebruiken binnen de Europese Unie.

McDonald’s kan wel nog beroep aantekenen tegen de uitspraak en is dat ook van plan.

In het verleden wist McDonald’s gelijkaardige zaken steeds te winnen. Zo kon de fastfoodketen in 1993 nog verhinderen dat een tandartspraktijk in New York opereerde onder de naam McDental, en in 2016 kon een Singaporees bedrijf de naam ‘Maccoffee’ niet registreren na protest van McDonald’s.

Te klein

De Big Mac werd in 1967 geïntroduceerd door Michael ‘Jim’ Delligatti, een franchisehouder van McDonald’s in een buitenwijk van de stad Pittsburgh. Hij vond dat de standaardburger te klein was voor de hongerige Amerikanen en bedacht daarom een groter alternatief met meer vlees.

Dat werd de Big Mac: een hamburger die bestond uit twee stukken vlees, met niet alleen een broodje aan de onder- en de bovenkant, maar ook in het midden. En met ijsbergsla, een plak kaas, uien, augurken en een pak saus.