Vlamingen getuigen over psychisch geweld: “Mijn verliefdheid maakte me blind. Ik vergaf hem keer op keer”

Vorig jaar registreerde de politie meer dan 15.000 klachten van emotioneel misbruik. Met een nieuwe campagne vraagt de vzw ‘Zijn’ aandacht voor dat onzichtbare geweld. Dat die campagne broodnodig is, bewijzen de vele getuigenissen die we van lezers mochten ontvangen.

ehu

LEES OOK. Als je partner je mentaal sloopt: “Op het einde wist ik niet eens meer wie ik was”

“Het begon na verplichte abortus”

“Het begon allemaal in augustus 2007. Ik was 17 en had net een jongen leren kennen die een jaar ouder was dan ik. De eerste maanden liep alles goed: we waren gelukkig en liepen op een roze wolk. Vijf maanden later bleek ik zwanger te zijn. Ons geluk was van korte duur: zijn familie wilde het kind niet en ik werd uiteindelijk verplicht een abortus te laten uitvoeren. Kort daarop volgde onze eerste ruzie waarbij hij me een trap in men rug gaf. Hij leek achteraf veel spijt te hebben en kozen we ervoor om verder te gaan met onze relatie. Daarna liep het weer enkele maanden goed, tot we samen gingen wonen. Stap na stap werd ik verplicht afstand te nemen van vrienden en familie en begon hij meer agressie te tonen. Mijn verliefdheid maakte me blind. Ik vergaf hem keer op keer. Uiteindelijk had hij mij in zijn macht en kwam ik niet meer buiten. Ik had met niemand nog contact en mijn verliefdheid begon plaats te maken voor angst. Hij brak mij mentaal helemaal af en stelde dat ik voor niets goed was. Uiteindelijk zijn we vijf jaar bij elkaar gebleven en heb ik dan pas de stap durven zetten om hem te verlaten en te vluchten. Nu zijn we weer vijf jaar verder en heb ik een lange weg afgelegd om te bereiken waar ik vandaag sta. Ik heb nog vier jaar een andere relatie gehad, maar ook daar liep het mis. Nu ben ik meer dan een jaar alleen en de angst is er nog altijd. Nooit nog zal ik iemand 100% kunnen vertrouwen, maar ik sta nu wel veel steviger in mijn schoenen.”

“Hij tapte mijn computer af”

“Ik ben na 41 jaar huwelijk eindelijk weggegaan. Mijn grote liefde van weleer herkende ik niet meer. Mijn computer werd afgetapt en financieel had hij me in zijn macht. Door de kritiek en het controleren zat ik voortdurend onder stress. Hij zei me dat ik niet van hem weg kon omdat alles van hem was. Naar de buitenwereld was hij nochtans erg vriendelijk... Niemand begrijpt achteraf waarom ik het niet eerder naar buiten bracht en waarom ik het al die jaren verdragen hebt. Maar die geraffineerde manipulatie is echt zeer ingrijpend. Je voelt je wegzinken in een totaal verlies van eigenwaarde. Die machteloosheid kostte mijn gezondheid en een groot deel van mijn leven. Ik geef iedereen de raad om bij de eerste tekenen hulp te zoeken.”

© Shutterstock

“Ze viel mij aan toen ik haar met andere man betrapte”

“Ik heb net een relatie achter de rug van 2,5 jaar met een vrouw die anorexia heeft. Al haar frustraties - over haar ziekte, over haar verleden, over haar gehandicapte dochter - werden op mij afgereageerd. Ik was van alles de grote schuldige. ’s Ochtends begon het al en reageerde ze haar ochtendhumeur af op iedereen die in haar buurt kwam. Doordat ze zo onzeker was door haar ziekte speelde ze ook graag spelletjes met andere mannen. Zo probeerde ze haar zelfvertrouwen wat omhoog te krijgen... Ze heeft mij verschillende keren bedrogen. Ze heeft mij zelfs aangevallen toen ik haar eens betrapte. Tegenover haar vrienden en familie werd ik steevast vernederd en financieel heeft ze mij geplunderd. Vandaag, een halfjaar na de breuk, heb ik er nog altijd last van. Sommige mensen sleuren andere mensen met plezier de dieperik in. Een verliefde man of vrouw is kwetsbaar en er zijn er veel die daarvan profiteren in plaats van gelukkig te zijn .”

“Narcist in hoogste graad”

“Ik ben 59 en leerde enkele jaren geleden online een man kennen... We praatten regelmatig met elkaar en hij leek me ontzettend veel wijsheid mee te dragen. Eerst bleef het bij babbels, maar enkele jaren later zijn we toch een relatie begonnen. Ik had hem van bij het begin duidelijk gemaakt dat ik voor één ding allergisch ben: leugens. In het begin was het de hemel op aarde en konden we over alles praten. We lachten veel en deden alles samen, maar een paar maanden begonnen de eerste leugens. Telkens als ik hem op een leugen betrapte, werd hij kregelig en zag ik hem dan een paar dagen niet. Uiteindelijk ontdekte ik dat hij cocaïne gebruikte. Hij beloofde me dat hij zou afkicken en de volgende weken liepen weer uitstekend. Zo goed zelfs dat ik eraan begon te twijfelen. En even later een lege shampoofles vond waar een aantal witte papiertjes in zaten: lege cokeverpakkingen. Toen ik hem daarmee confronteerde is zijn ware aard naar boven gekomen: een narcist in de hoogste graad. Hij begon me te manipuleren, hij vernederde mij keer op keer en begon me zwart te maken in mijn omgeving zodat ik bijna al mijn vrienden verloor. Alles wat hij deed moest met lofzangen overgoten worden, alles wat ik deed was fout… Drie jaar lang heb ik dit volgehouden, tot ik op een ochtend naar de slaapkamer ging, mijn koffer pakte en vertrok. Razend was hij. Narcisten worden niet gedumpt, dat moeten ze zelf kunnen doen. Het wordt tijd dat zulke mensen anders aangepakt worden want dat zijn echt gevaarlijke gekken. En blijkbaar moet er altijd eerst iets ergs gebeuren voordat ze echt opgepakt worden. Zulke mensen horen niet thuis in onze samenleving.”

© Shutterstock

“Ik moest elke dag naar apotheker”

“Ik ben 28 jaar getrouwd geweest. Mijn ex-vrouw had ernstige rugproblemen opgelopen na onze tweede miskraam en omdat ik haar graag zag, wilde ik ook het allerbeste voor haar. Maar zonder het te beseffen ben ik toen in een rollercoaster terechtgekomen. Wanneer ik boodschappen deed, werd ik al na vijf minuten gebeld met de vraag waar ik bleef. Elke dag moest ik voor haar naar de apotheker en ook daar werd ik voortdurend gebeld door mijn ex-vrouw. Op een dag zei ze tegen mij dat ik de computer beter onder de tv kon plaatsen. Vermits ze dag en nacht tv keek, kon zij mij zo goed controleren. De koelkast stond op amper twee meter van haar, maar van zodra ik me even neerzette in de zetel vroeg ze om een glas cola. Intimiteit was er helemaal niet meer de laatste 14 jaar. Geen kus, geen knuffel: niets. Eén keer werd ik op mijn werk opgewacht door de politie die mij zo snel mogelijk naar huis zou brengen. Mijn vrouw had gebeld omdat het niet goed ging met haar. Toen ik thuiskwam, zat ze in de zetel te wachten op mij en zei ze doodleuk: “Er is niets, maar ik ben blij dat je thuis bent en nu ga ik slapen.” De apotheker waar ik dagelijks kwam, zag mij achteruitgaan en zij heeft uiteindelijk mijn ogen geopend. Wij hebben veel gepraat, samen met haar man. En zij beiden hebben ervoor gezorgd dat ik begon na te denken over alles. Toen ik op een dag bij haar binnenstapte en eens géén telefoontje kreeg, wist ze genoeg. Ik ben nog altijd zo opgelucht dat ik de scheiding heb opgestart.”

“Puzzelstukjes vielen op hun plaats”

“Het is geweldig te lezen en te horen dat dit eindelijk erkend wordt. Ik ben zelf 17 jaar slachtoffer geweest van manipulatie en narcisme. Ik ben erbovenop kunnen komen na een lange lijdensweg. Ik heb geen aangifte gedaan omdat het, dacht ik, niet erkend werd. Omdat het onzichtbaar was en niet te bewijzen viel. Wat mij geholpen heeft is het ontdekken wat narcisme betekent. Ik heb me er in verdiept en zo vielen de puzzelstukjes op hun plaats en werd het duidelijk wat er speelde. Het was niet makkelijk, want eerst moet je het geloven, dan verwerken en uiteindelijk het accepteren dat het zo is. Dan komt nog het verwerkingsproces. Het loslaten was het moeilijkste. Maar als je het los kan laten wordt het zo veel makkelijker. En het gevoel van vrijheid en van helemaal jezelf zijn. Dat laat ik mij niet meer afpakken.”

Aangeboden door onze partners

Hoofdpunten

Aangeboden door onze partners

Beste van Plus

Lees meer

Meest Gelezen