Er zijn 38 Belgische gevangenissen waarvan de helft in Vlaanderen. Daar verblijven ruim meer gedetineerden dan dat er plek is. Ons land staat in de top vijf van overbevolkte Europese gevangenissen. Eén van de vaste klanten was Whesley Bauwens. Alles bij mekaar verbleef hij acht tot negen jaar achter de tralies. “Voor gijzeling en gewapende overval”, vertelt hij op televisie. “Ik was een tijd actief in het cocaïnemilieu. Ik had eens iemand op krediet wat meegegeven, en dat is fout gelopen. Er werd niet terugbetaald, en in dat milieu laat je dat niet zomaar toe.”

Bauwens had eerder al een lastige jeugd. Van zijn vijfde tot dertiende werd hij toegewezen aan pleegouders, nadat zijn vader ook in de gevangenis belandde. Papa Bauwens werd dertien jaar geïnterneerd. “Later belandde ik in een jongenstehuis, leerde foute mensen kennen en kwam ik in de criminaliteit terecht. Niet moeilijk als drank en drugs je leven beheersen.”

Twee jaar geleden kwam er stilaan licht aan het einde van een lange duistere tunnel. Whesley behaalde in de gevangenis van Beveren, waar hij het vaakst werd ondergebracht, zijn UEFA D-diploma als jeugdtrainer via Voetbal Vlaanderen. Zijn job als jeugdcoach werd een van de hoekstenen van de herintegratie in de maatschappij voor Whesley. “Voetbal houdt me op het rechte pad.”

Buitenbeentje

“Als ik op mijn achttiende had geweten wat ik nu weet, was ik nooit die wereld ingestapt”, zegt hij in Durf te vragen. “Mijn broers en zussen zijn professoren in Gent. Ik sloeg een andere weg in, het zijn littekens voor de rest van mijn leven.”

Op televisie vertelt de man over racisme in de gevangenis (de cipier die koffie bracht vroeg of hij pipi moest doen in de thermos van mijn donkere celgenoot”), dat er meer drugs binnen dan buiten de gevangenis te verkrijgen zijn en over het leven na de gevangenis. “Jarenlang moest ik geen eten maken, geen administratie doen. Op de bank begonnen ze over de app It’s me. Ik had er nog nooit van gehoord.”

‘Durf te vragen’, VRT1, dinsdag om 20.40 uur