'Het was druk in de maïs'. Hoe de politicus het schandaal in Langemark overleefde, maar de pop-upbar niet

Aan een tafeltje in zijn café Charlie Brown op de Vismarkt in Ieper behelpt Nicolas Alleman zich met zijn vorige laptop. De andere is in beslag genomen door de politie. “Ze gaan daar alles op terugvinden”, zegt hij, vol vertrouwen in een goede afloop. “Van hoe het is gegaan. Van hoe wij daar zijn beland. Stel dat je van plan bent om zoiets stiekem te doen en die beelden publiek te maken, dan zet je toch niet ‘fotograaf gezocht, dringend’ op je Facebook?”

Hij vindt, zegt hij, dat alleen al die door 4.948 vrienden geziene post hem vrijpleit van slechte bedoelingen.

“Kijk, als jij vanavond nog Louis Talpe als deejay wil, dan kan ik dat voor je regelen. De persoon van wie ik de naam niet ga noemen was in eerste instantie op zoek naar een drone. Dat was het plan: beelden maken met een drone. Een drone kreeg ik zo direct niet geregeld. De eerste die op mijn oproep reageerde was Pedro.”

Pedro is een jonge kerel uit Wervik die zich aan het ontwikkelen is als autorallyfotograaf.

Nicolas: “Ook Pedro heeft nooit kunnen denken dat de zaak zo zou escaleren.”

Vleugje Tomorrowland

We hebben dus Nicolas, Pedro en de opdrachtgever. Laten we hem S. noemen. S. is een figuur uit het Ieperse uitgaansleven. Iemand die graag imponeert, die de betere champagne weet te waarderen. S. is deze week net als Nicolas en Pedro geroosterd door de federale politie. En ook hij kreeg niet vaak genoeg herhaald dat hij zich “nooit had kunnen voorstellen dat de zaak zo zou escaleren”.

We draaien de klok een ruim jaar terug. De pop-upbar langs de Diksmuidestraat in Langemark-Poelkapelle is nog een project. “Verwacht je aan een vleugje Tomorrowland”, beloven zaakvoerders Nicolas Alleman en Rik Ostijn op 27 mei 2017 in de regionale editie van Het Nieuwsblad. “Met de zegen van het gemeentebestuur van Langemark-Poelkapelle is het bijna zo ver.”

Op de eerste avond strijken Buscemi en 2Empress neer in de bar, en het is vanaf dag één glashelder dat de omwonenden daar niet zo op zaten te wachten. De politie wordt bestookt met klachten van mensen die hun verhaal beginnen met de melding dat ze de gewoonte hebben hun wekker op zes uur te zetten.

De Diksmuidestraat is zo’n locatie met een aroma van mest, aangekoekte modder en tractorsporen op het asfalt. De luttele woningen die er staan zijn oude boerderijen of vruchten van regularisatieprocedures die je vandaag niet meer voor mogelijk houdt. Dit is agrarisch gebied, en daar is een reden voor.

Als u ooit op een examen wordt gevraagd waar u Langemark van moet kennen, luidt het correcte antwoord dat hier op 22 april 1915 voor het eerst in de geschiedenis van de mensheid gifgas is gebruikt in een oorlog. Duizenden en duizenden zijn hier gesneuveld. Tot vandaag belandt tijdens de oogst wel eens een schedel of een heup tussen de maïsstronken.

“De grond zit vol bommen”, zegt Nicolas. “Je moet stapelzot zijn om hier iets te ondernemen met een graafmachine. Maar kijk hier, een Messenger-conversatie tussen mij en Rik, een jaar geleden. De afspraak was dat ik me met de events zou bezighouden en hij met de logistiek, de bouwwerken. Dus vroeg ik Rik hoe het zat met onze vergunning.”

Rik: ‘Ik heb vandaag nog de schepen aan de lijn gehad. Het is zelfs niet zeker of we echt een vergunning nodig hebben.’

Nicolas tekst daar tegenin dat hij in al zijn vorige horecazaken altijd een vergunning nodig had.

Rik: 'Als de schepen zegt dat alles in orde is en dat we voluit mogen gaan, is dat voor mij voldoende.’

Ander doelwit

De schepen in kwestie is Frank Gheeraert van Open Vld. De man op een aantal van de 180 compromitterende foto’s. Die in eerste reactie zei: “Het was erg heet die nacht.”

Frank Gheeraert is binnen het schepencollege van Langemark-Poelkapelle bevoegd voor ruimtelijke ordening. Nu hangt er voor La Brasa al sinds enkele weken een groot geel aanplakbiljet: ‘BEKENDMAKING.’  Volgens wat daar staat, heeft de bvba La Brasa een aanvraag tot “regulariseren van een garage met berging en terras” ingediend bij het schepencollege. Dat heeft zich op 25 juni 2018 over de materie gebogen. Het aanplakbiljet zegt: “De omgevingsvergunning werd geweigerd.”

Nicolas Alleman: “Kon ook niet anders. Die hele bar en alles daarrond is zo illegaal als het maar zijn kan. Ze zijn daar een chape beginnen te gieten zonder vergunning. Toen ik dat vorige zomer ontdekte, ben ik uit de zaak gestapt, maar tot vandaag krijg ik brieven met claims voor dwangsommen van 250 euro per dag. Omdat ik nog steeds mee word vermeld als pleger van het bouwmisdrijf. Of ik kwaad ben op Rik? Ah, ’t zal wel zijn!”

Het parket van West-Vlaanderen oogstte deze week felicitaties van staatssecretaris voor de Privacy Philippe De Backer (Open Vld). Voor het briljante speurwerk dat al na enkele dagen had geleid tot de ontmaskering van Nicolas, Pedro en S. Nu lijkt dat onderzoek achteraf bekeken toch niet zo’n immens Sherlock Holmes-gehalte te hebben gehad. Nicolas postte die avond niet enkel dat hij op zoek was naar een fotograaf, maar ook een deejay. Voor enkele uurtjes slechts.

“Ik was zelf aan het deejayen”, zegt hij. “Hier in mijn café. Want ik vond niet dat ik Pedro alleen kon laten gaan. Ik moest hem de weg aanwijzen in dat maïsveld. Het had ook maar eens moeten gebeuren dat hij werd opgemerkt en dertig man achter zich aan kreeg.”

Hoe, willen we graag vernemen, evolueerde het initiële idee van "enkele" foto’s naar 800?

Nicolas Alleman: “Het was druk, daar in het maïs. Ik bedoel dat Pedro en ik daar niet de enigen waren. Weet u, de hele streek weet dat in La Brasa af en toe feestjes voor swingers plaatsvinden. Dat was ook het opzet toen Rik en ik ermee begonnen. Als er zo'n feestje is, gaat dat rond op sociale media. Zo is S. het die avond ook te weten gekomen. Hier in de streek zeggen ze nu: ‘We zullen over de rest maar zwijgen zeker?’ Heel wat mensen, ook andere politici, hebben de laatste dagen niet goed slapen, dat kan ik u wel zeggen.”

Dat brengt ons bij een prangende vraag. Het motief.

Nicolas Alleman: “De schepen was niet het doelwit. Het doelwit was een vrouw die verwikkeld was in een relationeel conflict. S. had beelden nodig van haar. Om haar een toontje lager te doen zingen. Wij gingen hier een schoon centje aan verdienen, Pedro en ik. We zijn twee keer geweest. Eerst rond elf uur ’s avonds. De beelden waren maar zozo. We zijn dan wat later teruggegaan.”

Ultimatum

Het is donderdag 9 augustus klokslag 12 uur ’s middags als deze mail binnenloopt bij De Krant van West-Vlaanderen en enkele Vlaamse kranten, met onderaan een WeTransfer-linkje: ‘Gisterenavond was ik een avondwandeling aan het maken doordat ik niet kon slapen van de muziek die uit de buurt kwam omstreeks 23 u. Ter hoogte van zomerbar La Brasa merkte ik dat het lawaai van daar kwam. Ik ben dan langs geweest en tot mijn grote verbazing was er daar een seksfeest bezig waar er bekende figuren aanwezig waren uit de politieke cirkel van Langemark. Dit is uren doorgegaan en we hebben gewoon een kleine 800 foto's genomen. Wij willen zeker de boel niet opblazen, en bezorgen jullie hier als voorgerecht een 180-tal foto’s.’

Zowel Pedro, Nicolas als S. bestrijden tegenover justitie te vuur en te zwaard dat zij deze mail hebben verstuurd. Dat zij zelfs maar zouden overwegen om zoiets gemeens te doen.

Nicolas Alleman: “Wij hebben trouwens geen 800 foto’s gemaakt. Het waren enkel die 180 van in de mail. Als er andere beelden zijn, dan zijn die gemaakt door andere mensen in de maïs. Ik ga ervan uit dat ook de anderen door S. zijn ingehuurd. Maar doordat alles zo is geëscaleerd, zijn wij er uiteindelijk niet eens voor betaald geweest.”

De vroegste sporen van het geanonimiseerde mailtje gaan terug tot een post via Messenger, vorige week donderdag om 11.12 uur aan klanten van La Brasa, waarna het in een rotvaart alle kanten opschoot.

In de initiële mail valt op hoe hard de verzender zijn best doet om het te doen lijken alsof hij een omwonende is: ‘Het ene moment sta je op een seksfeestje, enkele uren later staan uw kinderen/kleinkinderen te springen in de sperma in de zomerbar.’ Hij stelt ook een ultimatum. Dat ook de overige 620 foto's op de wereld zullen worden losgelaten:'... indien alle events niet tegen ten laatste donderdag 18 uur weg zijn.'

Poepkapelle

In Langemark benoemen de mensen het buurdorp steeds consequenter als Poepkapelle. “Het is een conservatieve, nog vrij katholieke streek”, zegt Jean-Marie Callewaert, gemeenteraadslid voor sp.a. “Bij de CD&V kunnen ze hier niet om lachen.”

Het electorale taartje laat zien hoe er in de gemeenteraad van Langemark-Poelkapelle 19 zetels te verdelen zijn. CD&V heeft er nu 10 en trok de voorbije drie legislaturen telkens een schepen met een andere kleur mee aan boord. Het maakt schepen Gheeraert in zekere zin politiek gewichtloos. En na zijn kleine slip of the tongue, dat het zo warm was, volgde er nog een. Dat hij rekening hield met de mogelijkheid van “politieke chantage en afrekening”.

De hypothese van het politieke complot is nu een beetje naar de achtergrond verdreven, maar is wel uitgesproken. “Dan willen wij als oppositie graag vernemen wie hij bedoelde", zegt Jean-Marie Callewaert. "Ons, socialisten? De N-VA? Aan het begin van deze legislatuur is onder alle partijen een deontologische code unaniem goedgekeurd. Goed, daar staat niet woordelijk in dat we elkaar niet gaan chanteren met seksfoto’s. Wel dat men geen loze beschuldigingen lanceert. Wij verwachten op zijn minst excuses.”

Het agendapunt is toegevoegd aan de volgende zitting van de gemeenteraad, op 3 september. Burgemeester Alain Wyffels (CD&V) liet al weten dat hij de kwestie bij voorkeur achter gesloten deuren wenst te behandelen.

Frank Gheeraert ontkent in een reactie dat hij ooit toezeggingen zou hebben gedaan aan de zaakvoerders van La Brasa: "Dat blijkt ook uit het resultaat. De vergunning werd geweigerd. Van belangenvermenging of vriendjespolitiek kan hier dus manifest geen sprake zijn.”

Maar de bar bleef tegen een geweigerde regularisatieaanvraag in de hele zomer wel open. Is het dan wel opportuun om daar naartoe te gaan, schepen van ruimtelijke ordening zijnde?

Frank Gheeraert: “Waarom zou ik in mijn vrije tijd en voor privéaangelegenheden niet kunnen vertoeven in een zomerbar van een vriend? Persoonlijk ben ik blij dat er nog private mensen zijn die in een dergelijk initiatief investeren. Dit is belangrijk om een bruisende en levendige gemeente te creëren. Het klopt ook dat ik daar regelmatig vertoef.”

Weg, oord van verderf

Maar niet lang meer. Geen mens lijkt zich nog te durven vertonen in La Brasa, en wellicht doet de gelegenheid zich ook niet zo gauw meer voor. Uitgerekend afgelopen donderdag ontvingen alle betrokken partijen in het geding rond de bouwovertreding een aangetekende brief van het Departement Omgeving.

‘Hierbij deel ik u mee dat de herstelvordering heden bij de procureur des konings wordt ingeleid met het oog op dagvaarding voor de correctionele rechtbank. U wordt nogmaals verzocht om zo spoedig mogelijk een einde te maken aan dit stedenbouwkundig misdrijf. Daardoor kunt u mogelijkerwijze een strafrechtelijke vervolging voorkomen.’

In mensentaal is dat: “Afbreken.”

Nicolas Alleman vindt het “toch wel straf”. Een jaar lang hebben hij en buurtbewoners brieven geschreven, honoraria van advocaten betaald, geroepen, getierd. En nu, plop, een week na het losbarsten van het seksschandaal, komt het finale verdict voor La Brasa uit de lucht vallen. Of hoe de chantagepleger, wat zijn beweegredenen ook waren, uiteindelijk toch zijn doelstelling lijkt te hebben bereikt.