Wendy Van Wanten verzoent zich met zoon Dylan: "Eindelijk weer omringd door mijn dríe warme kinderen"

Op de boot van Gert Verhulst en James Cooke valt al eens een aangrijpende stilte. Meestal heel kort, maar daarom niet minder krachtig. Zo was het ook nadat Wendy Van Wanten, zichtbaar geëmotioneerd, sprak over Moederdag. "Ik was weer omringd door mijn drie warme kinderen", zei Wendy met trillende stem. Niet alleen Clément (17) en Estelle (10) dus, maar ook haar oudste zoon, die zelf ook al kinderen heeft. "Ja, er is een tijd zonder Dylan geweest", ging Wendy verder. "Kinderen worden groot en vliegen soms uit, maar komen dan toch terug naar het warme nest. Fijn, want mijn moederrol is mijn hoofdrol in het leven. Ik probeer tien op tien te krijgen op dat rapport, al lukt dat niet altijd."

Wendy en haar oudste zoon. Altijd hebben ze een zeer nauwe band gehad, tot een dikke tien jaar geleden. In de nasleep van ‘Wie Wordt De Man Van Wendy?’ liep het mis, helaas. Wendy had zich tot dan altijd verlaten op Dylan, niet alleen haar vlees en bloed, maar ook een immer aanwezige steun en toeverlaat. Maar toen er met Frans een nieuwe liefde in haar leven kwam, veranderde hun dynamiek. Dylan voelde zich weggedrongen. Een wel vaker voorkomend sentiment, dat in het geval van Wendy Van Wanten en haar oudste zoon leidde tot een jammerlijk verstoorde verstandhouding. Vijf jaar lang al was het contact tussen moeder en zoon minimaal, toen Dylan in 2013 middels een hartverscheurende brief in Dag Allemaal liet weten hoe graag hij hun band weer hersteld zou zien.

Dylan sloot zijn pakkende relaas dan ook af met een warme uitnodiging tot verzoening. "Laat ons praten, discussiëren en desnoods ruziemaken. Maar laat ons nooit meer zwijgen!", vroeg hij z’n mama.

Dat vijf jaar van bijna complete stilte in één klap verbroken zou zijn, had niemand verwacht. Ook Dylan niet. Maar sinds de emotionele oproep aan Wendy, zijn moeder en zoon wel gestaag naar een betere verstandhouding gegroeid. "Met af en toe een voorzichtig sms’je. Op Moederdag en verjaardagen bijvoorbeeld", vertelde Dylan eerder al. "Het water was op een bepaald ­moment een beetje te diep geworden, maar er zijn nog altijd bruggen. We hebben sporadisch contact. Weet je, mijn moeder is nooit erg traditioneel geweest, maar ik ben heel trots op haar. Ik vind het bijvoorbeeld fantastisch hoeveel ze al heeft bereikt, daar kunnen veel vrouwen een puntje aan zuigen."

Dylan vergeleek z’n mama ook al met Bo, de vrouw die hij leerde kennen na de breuk met de moeder van zijn dochters. "Het valt me op dat ik me aangetrokken voel tot vrouwen die op eigen benen staan, zoals mama", liet hij optekenen. Een mooi compliment voor Wendy, en tevens het beste bewijs dat het respect voor z’n mama nooit geweken is tijdens hun verstoorde contact. En vice versa. Zo vertelde Wendy vorig jaar over haar kleindochters, Dylans kinderen die zij gezien de omstandigheden veel minder ziet dan ze zou willen. "Maar ik denk heel veel aan hen", zei ze. "Zoals toen Anna-Lucia tien werd. Een mijlpaal, toch."

"Het gaat gelukkig de goede richting uit tussen Dylan en mij", wist Wendy nog te vertellen. "Hij heeft z’n handen vol met zijn twee kinderen. Het belangrijkste is dat we elkaar wel ergens vinden. Dat heeft tijd nodig, maar het komt wel weer goed."

En zie: vijf jaar nadat Dylan in Dag Allemaal z’n hart opengooide, hebben zoon en moeder elkaar opnieuw ten volle in de armen gesloten. Een prachtige afloop, die Wendy en Dylan - ook al wil hij geen verdere commentaar kwijt - enorm verheugt. En ook Frans is blij. "Het gaat nu goed, en dat willen we graag zo houden", laat hij ons weten.