Al liggen ze nog zo lang in bed, de groenen blijven eeuwig maagd
Matthias Somers is filosoof, wetenschappelijk medewerker van de progressieve denktank Minerva en columnist bij De Morgen.
Brussel heeft gekozen, en het Vlaamse commentariaat krabt zich vertwijfeld in de haren: hoorde de PS niet afgestraft te worden? Als Brussel al eens het vermelden waard werd geacht in Vlaamse media, dan was het om een schandaaltje hier en bestuurlijke chaos daar, en daarvoor kon maar één partij verantwoordelijk zijn: de Franstalige socialisten. En zij hebben géén zware klappen gekregen? De Brusselse kiezer is duidelijk niet goed bij zijn of haar verstand — maar die woont dan ook in Brussel.
Nochtans. De Samusocial-affaire was, inderdaad, behoorlijk onverkwikkelijk. Maar Mayeur werd de deur gewezen, zijn opvolger Close ging de wildgroei aan structuurtjes met de heggeschaar te lijf. En de Brusselaar zelf? Die wilde wat de meeste stedelingen willen: een aangename stad om in te leven. En de historie van de centrale lanen kan daar symbool voor staan.
Piétonnier
Het duurde veel te lang, en het was alleen dankzij burgerprotest, maar uiteindelijk begon de stad wel met het aanpakken van de centrale lanen: weg de autostrade die de stad doormidden sneed, weg de permanente file van toeterende auto’s, eindelijk plaats voor een wandelpromenade in het hart van de stad. En de Brusselse kiezer zag dat het de PS was, toen nog samen met de sp.a, die toen ze eindelijk overstag ging de piétonnier ook effectief doordrukte — terwijl de Brusselse liberalen vanuit de meerderheid bleven tegenstribbelen, en er alles aan deden om de auto zo veel mogelijk vrije baan te geven. De Brusselse kiezer die een leefbare stad wil zag het, en hij verkocht de MR en hun zusjes van Open Vld een ferme oplawaai.
De MR voerde campagne met een taalgebruik dat bijwijlen tegen ranzig rechts aanschuurde, met een programma dat zo uit de jaren 80 gelicht leek en een kopstuk dat ritselde en regelde dat het een lieve aard had en zijn ziel nog zou verkopen voor een snelle auto. De Brusselaar zag het, de Brusselse kiezer bleek hoegenaamd niet geïnteresseerd. De PS, die vermaledijde, inerte PS, bleef dus toch overeind; MR en Open Vld met hun regressieve liberalisme mochten beschikken.
De MR voerde campagne met een taalgebruik dat bijwijlen tegen ranzig rechts aanschuurde, met een programma dat zo uit de jaren 80 gelicht leek
Begin er maar aan
En nu? De PS hijst Ecolo-Groen, samen met de PTB-PVDA dé grote winnaar van de verkiezingen in Brussel, mee aan boord. Mogen ook meedoen: de oude kameraden van de sp.a – pardon, Change.Brussels. Zal Brussel veranderen? De grote uitdaging blijft dezelfde: hoe een plek geven aan iedereen in deze krioelende, verwarrende, wondermooie stad? In geen enkele stad in België groeit de bevolking zo snel als in Brussel: het afgelopen jaar nam het aantal Brusselaars drie keer sneller toe dan het aantal Gentenaars en Antwerpenaars, zelfs vijf keer sneller dan het aantal Carolo’s. Al die mensen moeten op zoek naar een woning, al die mensen willen wat groen in hun buurt, een speelplein, een school en een werkplek. Maar hoe gaat het nieuwe Brusselse stadsbestuur al die mensen de ruimte geven die zij nodig hebben? Meer woningen, meer werk, meer groen, meer plaats voor mensen. Begin er maar aan.
Zal Brussel veranderen? De grote uitdaging blijft dezelfde: hoe een plek geven aan iedereen in deze krioelende, verwarrende, wondermooie stad?
Zal Brussel werkelijk veranderen? Dat groenen in het bestuur nog geen garantie zijn voor een groen bestuur, bewijzen de buren in Schaarbeek waar Ecolo-Groen ook alweer bijna twee decennia tussen de lakens van de macht ligt. Maar als er één Brusselse gemeente is geweest die de afgelopen jaren ongehinderd getiranniseerd werd door straatraces en wegpiraterij, dan zal het wel Schaarbeek geweest zijn.
Het merkwaardige is: het doet de groenen geen pijn. Zoals het vertwijfeld klonk bij een kennis die voor de verkiezingen de straat optrok: iedereen klaagt over het compleet ontbreken van elk mobiliteitsbeleid in Schaarbeek, en wie er het hardst om klaagt, is het meest vastbesloten Ecolo-Groen te stemmen.
Kortom: al liggen ze nog zo lang in bed, de groenen blijven eeuwig maagd. Wat zij ook doen of laten, het deert hen niet: zij blijven de belichaming van al uw dromen.
Als het is om kiezers te lokken, toont het Schaarbeekse voorbeeld dus dat het voor de groenen volstaat om rustig mee te dobberen in de meerderheid. Voor het goed van Brussel mag dat niet volstaan. Om even een slogan van de MR te lenen – zij hebben er nu toch geen nood meer aan: Le changement, c’est maintenant.