Het instorten van een deel van de gewelven van de Notre-Dame, waaronder het dak en de torenspits, na de brand van 15 april, heeft de structuur van de kathedraal erg verzwakt. In tegenstelling tot de klassieke architectuur steunt het gebouw niet op zware muren maar wel op een systeem van geclusterde kolommen, luchtbogen en tegengewichten – een soort uitwendig skelet dat typisch is voor gotische gebouwen. Het is een efficiënt en weerbaar systeem, maar verre van onverwoestbaar.

Instortingsgevaar

Paolo Vannucci, een bouwkundig ingenieur aan de universiteit van Versailles, heeft de constructie samen met collega’s wiskundig geanalyseerd en gemodelleerd. Uit hun analyse blijkt dat de muren van de Notre-Dame kunnen instorten onder de druk van windsnelheden hoger dan 90 km per uur, terwijl ze vóór de brand een windsnelheid tot 220 km per uur kon weerstaan.

LEES OOK. Zo ziet binnenkant van de Notre-Dame eruit 1 maand na brand

“De structuur heeft dringend ondersteuning nodig”, klinkt het. “Daarnaast is de stabiliteit van de gewelven ook nog eens zorgwekkend zwak omdat de steen van de muur werd aangetast door het vuur, het gewicht van de tonnen bluswater en het gesmolten lood van de dakbedekking.”

In onderstaande video wordt het effect van een sterke wind op de gewelven aangetoond.