Groen springt in de bres voor het bos dat Natuurpunt opofferde: moeten bomen wijken voor een resort?

Moet de Vlaamse overheid 75 miljoen euro investeren in 250 vakantievilla’s midden in de Limburgse natuur? Econoom Geert Noels denkt van niet. “Limburg moet niet trachten op de rest van Vlaanderen te lijken: meer beton en minder natuur zal de provincie niet welvarender maken”, schreef hij op Twitter.

Vlaams Parlementslid Elisabeth Meuleman (Groen) had de kat de bel aangebonden over het Terhills Resort in Dilsen-Stokkem. Ze sprak minister Joke Schauvliege (CD&V) erop aan, en die was daar niet van gediend. “Dit is een demagogische poging om de minister hierin te betrekken, maar zij heeft in dit dossier geen enkele beslissing genomen”, zegt haar woordvoerder Jan Pauwels. “We leven in een rechtsstaat, waarin bevoegdheden zijn afgebakend. Dit valt op geen enkele manier onder haar bevoegdheden. Dit verwijt slaat op geen enkele werkelijkheid.”

Compensatiebos

Ook Jeroen Bloemen van de Limburgse Reconversiemaatschappij (LRM) begrijpt de kritiek van Groen niet. De LRM, een investeringsvehikel van de Vlaamse overheid, diende in januari bij de gemeente Dilsen-Stokkem een aanvraag in voor een omgevingsvergunning. “Er wordt inderdaad 30 hectare bos gekapt voor het vakantieresort, maar de stroken met belangrijke boswaarden worden gevrijwaard”, reageerde Bloemen. 

“Het gaat hier om 219 hectare voormalig industriegebied, waarvoor in 2011 een ruimtelijk uitvoeringsplan (RUP) is opgemaakt, met een opdeling in 100 hectare natuurgebied en 119 hectare recreatiegebied. We willen er met Center Parcs als uitbater een vakantieresort van 60 hectare ontwikkelen.”

In plaats van de verplichte compensatie van 24 hectare zal de LRM elders liefst 60 hectare nieuw bos aanplanten. “Alle betrokken partijen, inclusief natuurverenigingen, zijn daarmee akkoord gegaan”, meldde Bloemen.

Tiens, staan de milieubeweging en Groen niet op één lijn? Op het eerste gezicht lijkt dat zo, want Natuurpunt mengt zich niet in de discussie. De reden? Het terrein dat nu het probleem vormt, was dertig jaar geleden de oplossing. Eind de jaren 80 had Center Parcs zijn zinnen gezet op het hart van wat nu het Nationaal Park Hoge Kempen is. De Vlaamse overheid liet enkele van de bijzonderste stukken natuur graag verdwijnen als dat 800 banen opleverde. De plannen opbergen was onbespreekbaar voor de toenmalige ministers.

“Maandenlang hebben we geargumenteerd. Waarom moest rijke natuur wijken voor bungalows?”, zegt Lambert Schoenmaekers van Natuurpunt. “Wij hebben toen samen met de Maaslandse Milieuactie een industrieterrein aangereikt als alternatief: het huidige Terhills. Wat weinig mensen nu beseffen, is dat Center Parcs naar daar afleiden een gigantische overwinning was. Niet eens een compromis, maar pure winst.”

Woord houden

Toen zag het gebied er helemaal anders uit. Een deel ervan was oud bos, maar rond de grindwinningsplassen lagen kale mijnterrils. Daar is spontaan bos gegroeid, er huizen heikikkers, rugstreeppadden en gladde slangen.

“Was het industrieterrein gebleven, dan was het nu hoogstwaarschijnlijk een bedrijventerrein en was er door de komst van Center Parcs wellicht nooit sprake geweest van het Nationaal Park Hoge Kempen”, zegt Schoenmaekers. “Dus moeten wij ons woord houden – al zijn wij er geen voorstander van om het gebied nu te ontwikkelen. De LRM zou voor dit soort projecten bestaande ruimte moeten recycleren.”

Daar zit voor Meuleman de verantwoordelijkheid van Schauvliege. “Een minister van Natuur die niet weet dat honderd voetbalvelden worden ontbost: dat verbaast mij. Dit bos stond aanvankelijk op de boskaart van meest waardevolle, kwetsbare bossen. De urgentie dat we de meest bosarme regio van Europa worden, dringt niet door.”