Lanakenaar riskeert celstraf voor vluchtmisdrijf met Genk-supporter: “Sorry moet ik niet van hem hebben. Hij heeft me voor dood achtergelaten”

Het ongeval gebeurde in de nacht van zaterdag op zondag rond 2.45 uur. Sam en zijn vader Patrick waren net met een bus van supportersclub Racing Devils gearriveerd aan café Pannenhof in Lanaken. Ze kwamen terug van de verloren bekerfinale van Genk tegen Standard op de Heizel. Te voet trokken de twee naar huis via de Pannestraat waar de betichte Sam voor de ogen van zijn vader aanreed. “Ik voelde een slag, vertraagde en ben in paniek doorgereden”, biechtte de verdachte in de politierechtbank op. Net als Sam en Patrick woonde hij de bekerfinale mee en zat op een van de andere bussen van de Racing Devils. Met een schedelbreuk, een zware hersenschudding en een gebroken hand werd Sam naar het ziekenhuis overgebracht.

Alcohol en cocaïne

Onderzoek wees uit dat de Genkie en zijn vader op de stoep liepen. Ook waren ze goed zichtbaar en beperkte niets het zicht van de bestuurder. Sam wandelde mogelijk in de goot omdat hij moest

uitwijken voor een obstakel op de stoep. “Maar dan nog was er ruim voldoende plaats en was het slachtoffer goed zichtbaar terwijl u helemaal rechts reed”, aldus de procureur. “Het is niet te snappen. Sam had evengoed dood kunnen zijn. Vluchtmisdrijf is het akeligste en minst sympathieke misdrijf in het verkeersrecht.” De politie kon de Lanakenaar zondag al snel opsporen dankzij Patricks beschrijving van de vluchtende wagen en de aangetroffen brokstukken op de plaats van het ongeval. Ook een controle van de lijsten met buspassagiers en beelden van slimme camera’s deden de puzzelstukken in elkaar vallen. Onderzoek wees uit dat de man onder invloed was van alcohol en cocaïne.

Familiale problemen

Tegenover zijn vrouw maakte de dader zich er met een smoesje vanaf. “Ik heb mijn spiegel afgereden bij een ongeluk op een parking.” In de rechtbank betwistte hij zijn schuld niet en drukte

de man meermaals zijn spijt uit. “Graag had mijn cliënt zijn excuses hier overgebracht aan het slachtoffer, maar hij is er niet. Eerder hebben wij dat ook al willen doen, maar Sam heeft aangegeven dat hij geen contact wil hebben”, aldus Luk Delbrouck, advocaat van de dader. De raadsman wees op echtelijke strubbelingen waardoor de betichte het noorden helemaal kwijt was geraakt. “Er waren problemen in het gezin door de geboorte van een zoontje met een afwijking. Het gezin was getormenteerd. Toen hij thuiskwam, wou hij zijn echtgenote niet met nog meer ellende opzadelen. Later die dag, op het moment dat zijn vrienden hem kwamen ophalen voor carnaval, is hij in elkaar gestort. Hij besliste naar de politie te stappen die al naar hem op zoek was. De agenten hebben op zijn volledige medewerking kunnen rekenen. Bovendien beschikt hij over een blanco strafblad. Hij is geen slecht mens of een wegpiraat. Intussen volgt mijn cliënt een relatietherapie en laat hij zich begeleiden bij het Centrum voor Alcohol en andere Drugsproblemen. Ik vraag een milde toepassing van de strafwet.” De rechter had tot slot harde woorden voor de man. “U bent er vandoor gegaan als een lafaard. Dat kan niet. Laat dit voor de rest van uw leven een les zijn.”

Revalidatie

Sam Bruggen koos er bewust voor om dinsdag niet naar de politierechtbank te gaan. “Ik wil vooruit in het leven. Een sorry moet ik niet van hem hebben. Hij heeft me voor dood achtergelaten. Ik kon het niet aan om hem te zien. Geen idee hoe ik zou reageren. Momenteel ben ik nog altijd niet voor 100 % gerevalideerd, maar alles zou terug in orde komen. In de eerste maanden na het ongeval had ik moeite om dingen te onthouden en een beperkte woordenschat. Ik had last van een trage infoverwerking: zowel mondeling als schriftelijk. Dankzij de neuropsycholoog, revalidatiearts en logopedist komt alles weer goed. Twee tot drie keer per week ga ik er naartoe. Werken zit er nu niet in. Of ik nog naar Genk ga? Niet meer naar de uitwedstrijden. Dat kan ik niet meer aan, toch zeker niet als we aan hetzelfde café zouden vertrekken. Maar ik blijf supporter. De steunbetuigingen van het bestuur en supporters waren heel verwarmend. In de gevraagde straf voor de dader kan ik me vinden. Zeker in het rijverbod. Nu negen maanden later rij ik nog altijd niet met de wagen en moet ik binnenkort naar Brussel voor een rijvaardigheidstest. Die kerel heeft me serieus zware ellende bezorgd.” Vonnis op 5 februari.