Man naar eigen begrafenis gelokt in ‘Hoe Zal Ik Het Zeggen?’: “Terwijl ik net mijn tante de laatste groet had gebracht”

“Lieve papa, jij bent er niet meer. Je zult me niet aanmoedigen als ik naar de grote school ga. Je zult me niet troosten als ik pijntjes heb of verdrietig ben.” De woorden van de kleine Senne (7) aan het geïmproviseerde altaar in het midden van het Sint-Annabos op Linkeroever hakken er in. Steven staat tegenover zijn zoon met een fakkel in het donkere bos. Voor hem staat een doodskist met zijn foto ernaast. Steven is getuige van zijn eigen begrafenis en barst in tranen uit na de speech van Senne. Boodschap aangekomen.

Vliegtuigstand

Steven Vivet rookt al sinds zijn zestiende. Dat is niet naar de zin van zijn vrouw Petra en zijn zoontjes Senne en Bram. Een prima voorzet voor de makers van het VTM-programma Hoe Zal Ik Het Zeggen? Op een donkere avond in oktober was alles in gereedheid gebracht om de boodschap over te brengen, maar dat moment bleek heel ongelukkig uit te komen. “Drie uur voor de opnames stond ik nog aan het bed van mijn tante om een laatste groet te brengen. De dag daarop zou ze overlijden. Dat kon mijn gezin natuurlijk niet weten. Ik kon mijn vrouw ook niet bereiken, want zij was bezig met de voorbereidingen van de opnames en moest haar gsm op vliegtuigstand zetten voor de productie.”

(Lees verder onder de foto.)

Steven werd met een excuus naar het Sint-Annabos gestuurd. Hij zou daar een Halloweentocht meelopen georganiseerd door de school van een buurjongen. “Ik wou eigenlijk afzeggen, maar voor mijn buurjongen vond ik het toch belangrijk om erbij te zijn. Dus besloot ik op het laatste moment om toch nog deel te nemen aan de tocht, niet met volle goesting uiteraard.”

Toen de tocht zou beginnen, werd Steven ‘uitgekozen’ en moest hij een deel van het parcours alleen afleggen. Onderweg kwam hij rokende monsters tegen en een dokter die zijn naam noemde. “Ze stond voor enkele röntgenfoto’s van kapot gerookte longen. Maar toen had ik nog steeds niks door. Al viel het me wel op dat alles er heel professioneel uitzag voor een schooltocht.”

“Vanaf het moment dat ik die doodskist met mijn foto zag, wist ik waarover het ging. Als dan je zoon nog begint te lezen, breek je gewoon in twee. Senne vraagt me al heel lang om te stoppen met roken”, vertelt Steven.

“De combinatie van Senne, die doodskist en de situatie met mijn tante, die trouwens overleden is aan kanker en ook rookte, maakte van dat moment een heel emotionele zaak. Anders zou ik waarschijnlijk niet zo gehuild hebben.”

Nu écht geëngageerd

Dat de programmamakers de opnames niet hebben uitgesteld, neemt Steven hen niet kwalijk. “De boodschap kwam nu des te harder aan, en dat is misschien wel positief. Die mensen deden ook maar hun werk, en ze hadden alles al opgesteld. Ik heb wel gevraagd om de opnames eerst te mogen bekijken, zodat ze niet élk emotioneel moment in de aflevering zouden gebruiken. Er waren nog ergere stukken dan diegene die zijn uitgezonden. Ik wou ook niet de grote bleiter zijn op tv.”

Rest nog de vraag van 1 miljoen: laat Steven de sigaret voortaan links liggen? “Na de opnames in oktober heb ik me voorgenomen om niet meer te roken in de buurt van mijn kinderen. Ik rookte nooit binnen, maar wel buiten als ze erbij waren. Daarmee ben ik nu al gestopt. Sinds de uitzending van de aflevering op maandagavond ben ik ook effectief gestopt met roken. Ik ging ook al naar de dokter voor een paar hulpmiddeltjes. Nu ben ik voor het eerst écht geëngageerd om volledig te stoppen.”