© JEFFREY GAENS
ANALYSE. “Met dit spelersmateriaal moet Genk opnieuw meedoen voor de prijzen”
Racing Genk begint dinsdag aan de laatste rechte lijn richting Supercup en competitiestart. Adembenemende tendens in de aanloop: de miljoenen vlogen de deur in en uit. Ongezien. Geen typisch Genks verschijnsel, want ook andere Belgische clubs roeren zich. Zie Standard. Maar toch. “Wie niet durft investeren, lost de rol”, zei sportief directeur Dimitri de Condé recent. En net dat wil Genk ab-so-luut vermijden. De fouten uit het verleden mogen niet worden herhaald. En zùllen niet worden herhaald, durven wij vooropstellen. Met dit spelersmateriaal doet Racing opnieuw mee voor de prijzen. Moet.
Halen we er het zakrekenmachientje even bij. Twintig miljoen voor Trossard, 13 voor Malinovskyi, 8 voor Aidoo en 1,5 voor Ingvartsen. Dat maakt dik 40 miljoen aan inkomsten. Daar blijft het allicht niet bij. In de Luminus Arena lopen nog kleppers als Sander Berge en Ally Samatta rond. Ook zij mogen bij een goed bod beschikken. De Noor moet zelfs de duurste uitgaande transfer ooit worden bij Genk. En dan hebben we het niet eens gehad over de inkomsten uit de Champions League, die op meer dan 20 miljoen euro worden geraamd.
Met die centen kan je twee zaken doen: oppotten of herinvesteren. Genk wil duidelijk niet op de berg cash gaan zitten. Geld moet rollen. Het bewijs: we zijn pas half juli, maar nu al is een groot deel van het huiswerk verricht, zijn er zes inkomende transfers gerealiseerd. Theo Bongonda, Benjamin Nygren, Patrik Hrosovsky, Stephen Odey, Carlos Cuesta en last but not least Ianis Hagi. Over de precieze transferbedragen wordt naar goede gewoonte zedig gezwegen in Genk. Maar we zullen de waarheid niet veel geweld aandoen, als we uitkomen op 25 à 30 miljoen euro. Slotsom: Genk neemt een letterlijk en figuurlijk berekend risico. Het kan zich een miscast à la Mboyo of Ingvartsen zelfs veroorloven. Al is dat natuurlijk niet de bedoeling.
Drieëndertig kernspelers
Uiteraard moet je voorzichtig zijn met prognoses tijdens de voorbereiding. Oefenwedstrijden geven vaak een vertekend beeld. Maar het sprekend gemak waarmee Maccabi Tel Aviv, present in de tweede voorronde van de Champions League, en Lokomotiva Zagreb werden opzijgezet, is zeker een indicatie. Het new look Genk heeft kwaliteit te koop. Dimitri de Condé en zijn rechterhand Dirk Schoofs blijven een neus hebben voor jong talent. En voor ervaring, want met Bongonda en Hrosovsky werden jongens gehaald die ook Europees hun strepen al hebben verdiend. Ja, ook in de Champions League wil Genk geen modderfiguur slaan.
Toch blijft de Jupiler Pro League primordiaal. Nu al kan je stellen dat KRC niet klaar zal zijn op 26 juli, wanneer Kortrijk naar Limburg afzakt voor de seizoensopener. Maar dan nog, wie is dat wel? Dat mag geen excuus zijn. Voor Felice Mazzu verliep de voorbereiding hoe dan ook moeizaam. Door de interlandverplichtingen van zijn internationals zag hij veel spelers laattijdig en in verspreide slagorde instromen. Dinsdag nog hervatten Samatta en Lucumi de trainingen. Het bouwwerk is dus verre van voltooid. Al zal de klemtoon stilaan wijzigen. Naast het te verwachten vertrek van nog enkele kleppers, moet nu dringend werk worden gemaakt van een afslanking. Drieëndertig kernspelers is niet werkbaar en ongezond voor de groepssfeer.
Nek uitsteken
Ondanks die wispelturige voorbereiding kan het niet anders of Mazzu is een tevreden man. De vraag is niet óf de mayonaise zal pakken. Wel hoe snel die zal pakken. Tot nader order ambiëren ze bij Genk, naast een historische zege in de Champions League en een geslaagde bekercampagne, een plaats in play-off 1. Wat ons betreft, mag het wat meer zijn. De kampioen steekt zijn nek uit en moet dus opnieuw meedoen voor de prijzen. De komst van een toptalent als Ianis Hagi onderstreept nogmaals de weerklank die Genk internationaal heeft als opleidingsclub bij uitstek. Een terugval naar de grijze middenmoot, in het verleden steevast het lot na een titel, kan/mag (schrappen wat niet past) vandaag niet meer.
