Het is woensdag. Younzy (24) wacht ons op in de foyer van de Kuub. Over een uur vangt hij hier jongeren op die graag wat in het cultuurhuis rondhangen. Omdat die hangjongeren overlast veroorzaakten, startte de Warande het project Gangjongeren, waarvoor Younes als vrijwilliger werd ingeschakeld.
Niet op het podium? Ik had ergens gelezen dat je acteur bent.
Younzy: “Ik heb veel hobby’s en interesses. Ik heb geacteerd, ik heb ondernomen, ik heb diverse opleidingen gevolgd, op verschillende scholen gezeten.”
Maar niets afgewerkt?
“Niets afgewerkt, dat klopt. Ik volg nu een graduaat digitale vormgeving. Op mijn gemak. Ik doe het niet voor dat papiertje of diploma, maar voor mijn skills.”
Is het diploma ondergeschikt aan de kennis?
“Dat niet, maar ik geloof in skills, in ervaringen. Alles wat ik doe, vertrekt vanuit nieuwsgierigheid. Nu maak ik podcasts. Dat is mijn nieuwe passie. Mijn doel is om dit jaar 21 podcasts op te nemen. Als je tien afleveringen maakt, behoor je al tot de tien procent wereldwijd die daarin slagen. Negentig procent heeft het voor die tien afleveringen alweer opgegeven. Als je 21 podcasts maakt, behoor je tot de selecte groep van één procent echte podcastmakers.”
Vandaag maak je geen podcast, maar ben je in de Warande. Dat heeft een reden. Wat doe je hier?
“Ik open deuren en zie wat eruit komt. Dank zij mijn podcast ben ik hier beland. De stad vroeg me enkele maanden geleden om een workshop voor jongeren rond podcasts te geven. Ik zag die kids openbloeien. Op hetzelfde ogenblik lanceerde de Warande het project Gangjongeren. Ze hebben me gevraagd en ik heb die uitdaging aanvaard. Dit is vrijwilligerswerk, maar ik wil iets terugdoen. Mijn broers Hicham en Mohamed, die de vzw Fris Gemixt hebben opgericht en het festival Divercity hebben georganiseerd, mijn neef Achraf die schepen in Turnhout en parlementslid is, de ondernemer Mounir Jalam: dat zijn mensen die mij hebben geïnspireerd om af en toe ook iets terug te geven aan de samenleving.”
Wat je hier doet, heeft te maken met hangjongeren die hier geregeld overlast veroorzaken.
“Ja, blijkbaar. Ik zal je eens iets vertellen. Ik ben zelf in Turnhout opgegroeid en heb er een fijne tijd beleefd. Maar ik heb het gevoel dat we vroeger als kind onze grenzen wel kenden, maar toch de ruimte kregen om te ontdekken, om fouten te maken. De politie werd niet meteen ingeschakeld. Als er iets misging, losten we dat onder elkaar op. De politie gaat altijd voor extreme maatregelen, heb ik zelf ondervonden. Zo wilde ik iets gaan halen bij de bushalte. Twee bussen reden mijn richting uit en namen de hele breedte van de straat in. Daarom week ik uit en reed ik met mijn step drie meter over het voetpad. Drie meter! Dat is niet oké, maar de agent die dat zag, hoorde ik niet. Ik had een koptelefoon op. Die riep daarop drie collega’s op die me drie straten ver hebben achtervolgd. Hilarisch, toch?”
Is dat de situatie voor jongeren vandaag? Grijpt de politie te snel in op plaatsen waar jongeren rondhangen?
“Ik wil dat niet beweren. Het is een complexe wereld. Niet alleen voor jongeren, maar voor iedereen. Sociale media, de toestand in de wereld, de politiek, het is erg complex.”
De Warande wil iets doen met die hangjongeren en Younzy is daarvoor de geknipte figuur. Waarom?
“Ik vermoed omdat ik niet autoritair overkom. Ik stap op jongeren af op hetzelfde niveau en ik speel in op hun verwachtingen. Maar ook op hun kwetsbaarheid. Ik doe dit nu drie weken, elke woensdag van 12 tot 18 uur. Ik nodig iedereen uit om eens een kijkje te komen nemen.”
Wat doe jij met deze jongeren?
“De jongeren die hier rondhangen, gaan niet naar de scouts of naar het Wollebos. Je moet niet te veel verwachtingen hebben. Ik ben al blij dat ze hier komen chillen en niet elders overlast bezorgen. Moet je er dan iets educatiefs mee doen? Dat gaat niet werken.”
Is het dan niet meer dan jongeren wat in de gaten houden?
“Het is heel organisch. We vertrekken vanuit de jongeren. Een meisje toonde me een TikTok-trend met hete noedels en plakjes kaas. We hebben geen budget, dus kochten we zelf noedels en kaas en maakten daarmee zo’n filmpje.”
Maak je met hen ook podcasts?
“Nog niet. Mijn podcast heet Drarries met ambitie. Ik heb al acht afleveringen gemaakt. Ik heb gesproken met Lieven Sheire, met topondernemer Carl Van de Velde,... Mensen met ambitie. Ik heb zelf in mijn jonge leven al veel ambities gehad. Ik heb het geluk gehad om mentoren zoals Mounir Jalam en Youssef Kobo te kunnen ontmoeten. Ik ben geen journalist en volg niet de regels van de journalistiek, maar ik wil podcasts maken op een ludieke manier. Ik praat met Lieven Scheire over wetenschap, maar ook over dingen waarover hij nooit eerder zijn mening heeft verkondigd in de media. Ik ben een average guy en bij mij voelen deze mensen zich vrij om dingen te vertellen die ze normaal niet zeggen. Dat inspireert dan weer de luisteraars van de podcast.”
Drarrie betekent vriend, maar ook: iemand naar wie je opkijkt?
“Drarrie is het Arabische woord voor vriend en voor gast. Misschien ben ik naïef, maar ik beschouw iedereen als een vriend, als iemand van wie ik veel kan leren. Tot het misgaat en dan weet ik dat het geen vriend is.”
Je hebt een podcast gemaakt met een specialist in cryptomunten en met een Iraans-Nederlandse miljonair. Is veel geld verdienen de ambitie?
“Dat niet. Bij mijn gasten is er een ding gemeenschappelijk: ze gaan voor hun passie. Als je jouw passie volgt en veel geluk hebt, kan dat op termijn misschien lonen. Warren Buffet is een grote investeerder, maar hij is pas op zijn zestigste rijk geworden.”
Ik vraag me af hoe een jonge snaak van 24 in het salon van zo’n miljonair belandt.
“Dat is de Younzy-methode. Er zijn zo van die momenten in je leven dat je maar één kans hebt en die moet grijpen. Ik kreeg het nummer van Salar Azimi via via, en heb hem onmiddellijk gebeld. Tot mijn grote verbazing nam hij meteen op. ‘Hallo, Salar Azimi, ik weet dat u het superdruk heeft, maar ik heb net 300 euro verspild aan de huur van een maatpak. Dat was mijn laatste spaargeld. Daarom wil ik binnen de maand een interview met jou.’ Salar Azimi antwoordde mij twee dingen: ‘Hoe kom je aan mijn nummer, want het kost 1.000 euro om tien minuten met mij te kunnen spreken’ en ‘Man, jij hebt ballen, we doen het’. De rest is geschiedenis. Het was me die 300 euro waard.”
Voor alle duidelijkheid: die podcast levert jou niets op. Je hebt 208 abonnees.
“Het is een hele dure hobby. Ik heb er al 2.000 euro in geïnvesteerd. Maar zo’n podcast kan groot worden in de toekomst. In Nederland zijn er podcastmakers die een omzet van 500.000 euro per jaar hebben. Ik ben al tevreden met de impact die mijn podcasts kunnen hebben. Moeten we per se financieel onafhankelijk zijn of elke maand naar Dubai reizen? Mijn voorouders waren schapenhoeders in de bergen van Marokko en ze waren ook gelukkig.”
Waarom zouden mensen jouw podcasts moeten beluisteren?
“Vanwege de authenticiteit, denk ik. Ik durf domme vragen te stellen. Als ik met een fysicus praat, ga ik niet doen alsof ik alles begrijp.”
Heb je al een podcast met hangjongeren gemaakt?
“Dat niet. Wat ik met de gangjongeren doe, is de real-lifeversie van een podcast. Ik heb hier vorige week nog gepraat met een gast die me zei dat hij gestopt was met het voetbal. Zijn vrienden hadden hem beïnvloed. Ik vertelde hem over mijn nonkels, hoe hun hobby hen had rechtgehouden en een doel had gegeven. Aan het einde van dat gesprek zei hij: ‘Misschien moet ik toch maar weer voetballen’. Iemand van 15 neemt impulsieve beslissingen. Misschien spreek ik vooral voor mezelf, maar als vijftienjarige heb je echt soms iemand nodig die zegt: is dit wel de juiste beslissing?”
Hebben jongeren in Turnhout het vandaag moeilijker dan vroeger?
“Ik denk het wel, vooral sinds de coronapandemie. Ik zie daarvan nog de gevolgen. Het is belangrijk om erover te praten. Gelukkig stelt de overheid nu ook gratis psychologische hulp ter beschikking. Voor jongeren is het belangrijk om niets op te kroppen en tijdig met hun problemen aan de slag te gaan.”
Oudere mensen vinden jonge mensen vaak brutaal. Is dat terecht?
“Ik merk wel dat hoffelijkheid in het algemeen onder druk staat door de sociale media. De wereld van vandaag is niet meer te vergelijken met die van twintig jaar geleden. De smartphone is het grootste probleem.”
Praat je daarover ook met jongeren?
“Ik heb al wel eens iemand een digitale detox voorgesteld. Dat is een fancy term voor: gooi die smartphone in een hoek van de kamer. Als je afkickt van de smartphone, keert de creativiteit terug. Eigenlijk zou ik dit aan jou moeten vragen: voor de smartphone bestond, was alles rustiger, toch? Ik mis die tijd soms, ook al was ik toen nog maar een baby.”
Nog een laatste vraag: drarries, zijn dat altijd mannen?
“Nee. Daarom nodig ik iedereen uit om me zeker te blijven volgen. Ik ben van plan om voor de volgende vier afleveringen van Drarries met ambitie enkel dames uit te nodigen, van een content creator tot een ondernemer en een psycholoog. Het wordt een boeiende maand.”
