Professor UA laat regel stadsgedicht op lichaam tatoeëren: “Heel mooi”

Op de oproep van Maarten Inghels naar kandidaten om een versregel van het nieuwste en negende stadsgedicht op hun lichaam te laten tatoeëren is massaal gereageerd. Ruim 600 mensen van over het hele land stuurden de stadsdichter hun motivatie waarom ze een deel van Honger voor altijd op hun lichaam wilden meedragen.

“Ik was verrast door de vele fijne reacties, blijkbaar spreekt dit project mensen aan”, zegt Maarten Inghels. “Het was dan ook geen gemakkelijke selectie. Ik heb geprobeerd er de nodige diversiteit in leeftijd, afkomst en motivatie in te leggen. Omdat het aantal kandidaten zo hoog lag, heb ik beslist zelf alleen de titel te laten tatoeëren en niet de laatste versregel zoals eerst de bedoeling was.”

Ultieme belichaming van een gedicht

Het gedicht Honger is een vervolg op Volksbevraging, een gedicht dat in november vorig jaar werd verspreid en waarin Inghels in 35 vragen peilde naar het karakter, de dromen, het geloof en de cultuur van mensen in de stad. Het antwoord op die vaak heel intieme antwoorden die Inghels toegestuurd heeft gekregen, is het gedicht Honger.

“Het tatoeëren van versregels is de ultieme belichaming van een gedicht”, legt Maarten Inghels het waarom van zijn project uit. “Het is begonnen met het verhaal, de antwoorden van de mensen; dit is een hele mooie manier om het verder te vertellen.”

Eerste tatoeage

Voor Maarten Inghels is het de eerste tatoeage, en dat is het ook voor ongeveer de helft van de deelnemers. Zo ook voor de 44-jarige Frederik Swennen, professor rechten aan de Universiteit van Antwerpen, die de regel “We moeten praten over lichamen, mijn lichaam” op zijn rechterschouderblad heeft laten tatoeëren.”

“Door mijn job praat ik heel veel over lichamen. Welke lichamen worden juridisch wel of niet erkend? Wat met misvormde lichamen of transgender-lichamen? Ook de insteek kunst en recht intrigeert me. In welke mate is het toegelaten uw lichaam te gebruiken als kunstobject? Ik heb dus meteen en heel enthousiast gereageerd op de oproep van de stadsdichter. Ik vind de fijne lay-out van tatoeëerder Sven Rayen trouwens heel mooi.”

“Vanaf nu ben ik een wandelend reclamebord”

Voor Sophie Buydens uit Niel is het de zevende tattoo. “Vanaf nu ben ik een wandelend reclamebord voor de Antwerpse stadsdichter. Ik ben zo blij dat ik mag deel uit maken van dit concept. Deze tatoeage zal vaak de aanleiding zijn voor een gesprek. En ook voor mijn twee kinderen vind ik het belangrijk signaal. Door deze versregel op mijn bovenarm ben ik verbonden met andere mensen, met een hele andere achtergrond, een heel ander leven. Interessant.” Sophie Buydens heeft de regel “Bij jouw lichaam is adem honger” laten tatoeëren.

Groepsfoto

Behalve twintigers, dertigers en veertigers is er ook een vrouw van in de zestig bij de kandidaten. “Ze vroeg me of ze niet te oud was, want als zij zou ‘wegvallen’ zou het gedicht niet meer volledig zijn”, zegt Maarten Inghels nog. “Dat is een interessant gegeven natuurlijk, maar geen reden om haar niet te selecteren. Ik heb me wel voorgenomen om over tien jaar iedereen nog eens bij elkaar te roepen. Om te zien hoe hun leven is veranderd, en hoe ze er dan zullen uitzien.”

Wanneer alle versregels zijn getatoeëerd wordt een groepsfoto gemaakt. “Een uniek moment waarop het wandelende gedicht volledig zal zijn”, aldus nog Maarten Inghels. In januari verschijnt het boek Contact met alle stadsgedichten van Maarten Inghels, als ook een fotoreportage van de tot standkoming van Honger.

Het volledige gedicht:

HONGER

we moeten praten over lichamen, mijn lichaam

bij jouw lichaam is adem honger

de honger van een halve tweeling

honger raakt mij aan, raakt mij aan

het geheim van honger is herinnering

het tegenovergestelde van vergeten

dolende lichamen hol van honger

wandelaar, inbreker, vreemdeling

dansen in het licht van nooduitgangen

jouw lichaam spatie mijn lichaam