Volgens de onderzoekers gaapt er nog een grote kloof tussen de internationaal geldende rechten van het kind en de dagelijkse realiteit van alle kinderen. Zelfs in ontwikkelde landen krijgen de basisprincipes van het kinderrechtenverdrag niet altijd een prioritaire behandeling. De discriminatie waaraan bijvoorbeeld jonge migrantenkinderen in Groot-Brittannië en Nieuw-Zeeland ten prooi vallen alsook de gebrekkige bescherming die de twee landen bieden aan de armste kinderen maken dat ze achteraan het klassement bengelen dat de ngo jaarlijks opstelt. Van de 181 landen die in de index voorkomen bezetten Groot-Brittannië en Nieuw-Zeeland namelijk de 170ste en 169ste plaats.

Thailand en Tunesië verbazen in de positieve zin en staan als 14de en 15de gerangschikt. Hoewel deze landen over “beperkte middelen” beschikken, “zetten ze alles in op de volgende generatie”, luidt het. Ijsland voert het lijstje aan, gevolgd door Portugal, Zwitserland, Finland en Duitsland. Nederland staat op nummer 6 en doet daarmee net iets beter dan België. Frankrijk bezet de achtste stek. Hekkensluiter is Afghanistan, dat nog na Sierra Leone, Tsjaad, Equatoriaal-Guinea en de Centraal-Afrikaanse Republiek komt.

KidsRights benadrukt dat het erg belangrijk is om alle kinderen van de wereld nog meer dan nu het geval is een stem te geven. De ngo verwijst naar de klimaatmarsen die jongeren, in navolging van de jonge klimaatactiviste Greta Thunberg, overal houden. “We onderschatten nog het effect van die bewegingen”, zei de Nederlandse prinses Laurentien, een van de drijvende krachten achter de overkoepelende organisatie van KidsRights. “We moeten ons ontdoen van de overtuiging dat wij, de volwassenen, alle antwoorden in pacht hebben”, besluit de prinses.