Michel en Di Rupo blij met hun prestaties, maar ze verliezen wel

Het was al laat in de avond voor zich in het Waals Parlement de definitieve lijnen begonnen af te tekenen. Met bijna twee derde van de stemmen geteld was de PS ondanks verlies nog altijd de grootste, voor MR en Ecolo. PVDA (PTB dus) en cdH bikkelden nog om de vierde plaats.

De PS haalde op dat moment iets meer dan 25% van de stemmen in Wallonië. De socialisten zouden daarmee 5,7% verliezen, maar dus de grootste blijven.

De MR wordt nog maar eens de op een na grootste. De liberalen doen er 4,4% af en komen dan op 22,3% terecht.

Meest recente resultaten Waals parlement:

Ecolo is samen met PVDA de grote winnaar, al kan Ecolo haar Brusselse monsterscore niet herhalen. De Groenen doen er in Wallonië meer dan 6% bij en worden de derde, met een eindresultaat rond de 15%. PVDA (PTB in het Frans) stijgt met 6,7% en schommelt rond de 12,5%. In Brussel verdriedubbelen ze hun score, maar met een verdubbeling in Wallonië en een behoorlijke prestatie van hun Vlaamse broeders – de PVDA is de enige nog echt Belgische partij – zullen ze best wel tevreden zijn.

De extreemlinkse partij wordt in Wallonië op de voet gevolgd door cdH, dat licht verliest en rond 12,4% scoort.

DéFI, de PP en de Listes Destexhe halen de kiesdrempel niet. Alain Destexhe had zich afgescheurd van de MR en zich qua politiek profiel gespiegeld aan het wat hardere en rechtsere profiel van de N-VA. Dat heeft hem dus niets opgeleverd. Volgens waarnemers is dat niet het gevolg van dat hardere profiel, maar wel van het gebrek aan politieke uitstraling van Destexhe.

De huidige Waalse regering van cdH en MR wordt afgestraft. Die coalitiepartijen halen voorlopig samen geen 35% van de stemmen meer.

Dun ijs

Elio Di Rupo gaat dus weer maar eens aan zet zijn, maar heel breed kan hij zich niet maken, daarvoor is de score van de PS te matig.

De mensen van Ecolo gaan met gemengde gevoelens de formaties in, zeker omdat hun Vlaamse collega-ecologisten het een stuk minder goed hebben gedaan dan verhoopt. Daardoor weegt de groene familie federaal niet zo zwaar. Charles Michel is niet beloond door de Franstalige kiezer maar ook niet afgestraft.

Het is moeilijk te voorspellen welke politieke stem in Franstalig België het luidst zal klinken in de komende dagen.

Het wordt ook uitkijken naar de respectievelijke reacties tegenover de zeer kordate regionale opstelling van Bart De Wever: eerst een sterk Vlaanderen en dan zullen we wel zien federaal. Met gehavende christendemocraten, liberalen en socialisten aan de Vlaamse kant en Groenen die niet veel hebben bijgewonnen, gaan de Franstaligen goed moeten nadenken over de lijntjes die ze uitgooien over de taalgrens heen.

Het wordt ook uitkijken, zoals dat nu al enkele jaren het geval is, naar de positie van Di Rupo binnen de PS. Blijft hij toch weer de sterke man, of komt Paul Magnette resoluut naar voren? Gisteravond prees Di Rupo de prestatie van zijn partij (en dus van zichzelf). Dat deed ook Charles Michel voor de MR. Een beetje politieke bluf mag altijd, maar het is toch eerder dun ijs waarop ze staan.