Serge Minten
Architectuurstudenten onderzoeken cohousing in Sint-Lambrechts-Herk
“Niet enkel voor hippies weggelegd”
Hasselt
Architectuurstudenten aan de UHasselt presenteren vanaf vandaag zestien projecten rond cohousing in Sint-Lambrechts-Herk. Niet dat de Hasseltse deelgemeente straks één grote werf wordt, wel willen zowel de universiteit als de stad onderzoeken welke mogelijkheden de alternatieve woonvorm biedt.
Cohousing, een woonvorm waarbij een groep bewoners in verschillende woningen gebruikmaakt van meerdere gemeenschappelijke voorzieningen, staat in Limburg nog in zijn kinderschoenen. Dat maakt dit project volgens hoofddocent Liesbeth Huybrechts des te interessanter. In september gaf ze haar derdejaarsstudenten aan de UHasselt de opdracht concepten te bedenken en te ontwerpen rond de woonvorm. Daarvan werden er uiteindelijk zestien geselecteerd. Die staan vanavond vanaf 19.30 uur te kijk in de vroegere basisschool in de Vorststraat.
Serviceflats
“We willen af van de gedachte dat cohousingprojecten per definitie woningen zijn waar hippies terechtkomen”, zegt schepen van Wonen Kevin Schouterden (sp.a). “Het zijn plekken waar mensen een auto delen, maar ook de open ruimte, de zorg voor bijvoorbeeld senioren en kinderen, of klusjes zoals koken.”
Om de studenten de nodige inspiratie te bezorgen, werden ze samengebracht met senioren. Een opvallende keuze, zo lijkt, maar niets is minder waar. “De meest voorkomende cohousers in Limburg zijn immers senioren in serviceflats, die infrastructuren delen en een eigen leefruimte hebben. Twee extremen – senioren en studenten –, dat moet vonken geven.” En met resultaat, want uit de brainstormsessies zijn meer vijftig ontwerpen ontstaan, waarvan die van Birgit Van den Broek en Tom Demesmaeker (zie kaderstukken) het meest in het oog springen.
Elastiek
Voor schepen Schouterden is het logisch dat de stad zich achter het project schaart. “We willen als stad een gebouw en gronden in erfpacht geven, maar als traditionele promotoren zich daarachter zetten, krijgen we ook traditionele gebouwen. Wanneer studenten daarentegen aan het denken gaan, kunnen we écht nagaan hoe ver de elastiek rekt. Natuurlijk moet er straks rekening gehouden worden met de realiteiten van de bouwwereld, maar we hopen dat die een eind mee opschuift in deze creatieve richting, zodat we ergens halfweg uitkomen. Met een duidelijke inbreng van de mensen die er straks zullen gaan wonen”, zegt Schouterden, die over goed een jaar ook effectief aan de slag wil in het vroegere gemeentehuis en de basisschool.
Tom Demesmaker voor de plannen van zijn ‘La vie d’antichambre’. Serge Minten
La vie d’antichambre
Tom Demesmaeker ontwierp vier clusters met woningen die komen te liggen rondom de school, die als feestzaal behouden blijft. Hij liet zich daarbij inspireren door de voorvertrekken van vroeger. “Daarom heet mijn project ook ‘La vie d’antichambre’”, zegt Tom. “Elke cluster omvat een grote voorkamer als gemeenschappelijke ruimte met daarachter een reeks private woningen. Daarin verwerk ik ook het oude gemeentehuis, terwijl ik van de basisschool een vrijetijdscentrum voor iedereen wil maken, ook voor de mensen die hier niet wonen. Ik voorzie nog gelijkaardige clusters richting de Sint-Truidersteenweg, waarbij het binnengebied een park wordt waarin alleen voetgangers en fietsers toegelaten worden. In de verschillende clusters wil ik ook enkele bestaande woningen integreren in het geheel. Maar de buren moeten nog niet panikeren. Dit zijn maar ideeën zoals wij vinden dat het zou moeten kunnen, geen echte plannen.”
The Landmark, een 45 meter hoge ‘verticale stad’ in Sint-Lambrechts-Herk. rr
The Landmark
Birgit Van den Broek bekeek de Toren van Babel en koppelde die aan het werk van de bekende architect Le Corbusier. “Dat leverde een woontoren op van vijftien etages met een hoogte van 45 meter. Een landmark in Sint-Lambrechts-Herk”, legt Birgit uit. “In de toren zijn 25 woongelegenheden voor één tot vijf personen. Een verticale stad als het ware, waarin de gangen de straten zijn. Op het gelijkvloers voorzie ik een restaurant, een fietsverhuur en nog wat dingen. Op de elfde etage is er een terras voor de bewoners en in de straat – een sociale corridor in het gebouw, zeg maar – met plaats voor terrasjes, groen, een wasdraad ... Die corridor moet de slagader van het project worden. Dat ze flink gaan verschieten van mijn ontwerp? Wellicht wel, maar ons doel is om gesprekken op gang te trekken. Deze toren gaat er morgen niet staan, al vind ik het zelf wel een heel leuk idee.”
