Trentin was één van de acht renners die buiten tijd arriveerde in de negende etappe van de Tour de France. Hij kwam ten val, reed de koers uit, maar samen met ook vier renners van FDJ, onder wie Arnaud Démare, finishte hij te laat. “Dat was een pijnlijke dag voor mij”, blikte hij nog even terug. “Ik heb echt hard gewerkt naar het laatste deel van het seizoen, ik voelde me goed en wilde hier graag een ritzege boeken.”

Zondag werd aanvankelijk ook de kaart getrokken van snelle man Trentin, maar de omstandigheden beslisten er in de finale anders over en het was Lampaert die won, mede door het sterke ploegwerk en omdat Trentin verstandig het gat liet vallen na de aanval van de West-Vlaming in de slotkilometer.

“Ik was heel blij voor Yves, we reden daar echt een heel slimme koers en Yves werkte het mooi af. Vandaag was het aan mij en mijn ploeg was ongelooflijk. In het begin kregen we wat hulp van Lotto Soudal, UAE en Aqua Blue, maar op het eind moesten we nog alle zeilen bijzetten en dat deed mijn team. Tim Declercq reed maandag bijna de hele dag op kop en ook vandaag was hij weer eens ongelooflijk. Daarna deed iedereen zijn deel van het werk van ons team om de vluchters terug te krijgen. In de sprint had ik een treintje met Alaphilippe en Lampaert en dat was een goede leadout. Ik ben blij dat ik het af kan maken. Dit is mijn laatste seizoen bij de ploeg en ik ben heel trots dat ik met hen zowel in de Giro, als in de Tour en nu ook in de Vuelta kon scoren.”

Trentin is de honderdste renner die een rit wint in alle drie de grote rondes.

LEES OOK: Quick Step draait de rollen om in Vuelta: assist Lampaert, nu maakt Trentin het af

Van Asbroeck “superblij” met derde plaats

Tom Van Asbroeck (Cannondale-Drapac) sprintte dinsdag in de vierde Vueltarit naar zijn beste resultaat in een WorldTourkoers dit seizoen, de derde plaats na winnaar Matteo Trentin en Juan José Lobato. “Ik ben hier super blij mee”, reageerde de 27-jarige Oost-Vlaming.

De voorbije twee seizoen kende Van Asbroeck bij LottoNL-Jumbo een moeilijke periode. “De klik was er niet”, blikt hij terug. “Ik koerste er zonder vertrouwen, zonder goesting, was bijna een depressie nabij. Gelukkig kon ik dit seizoen terecht bij Cannondale-Drapac, op voorspraak van Sep en Ken Vanmarcke en in deze ploeg voel ik me goed. Het gaat weer beter en dat zie je ook aan mijn resultaten. Ik ben nog niet de Tom Van Asbroeck van 2014 (toen hij bij Topsport Vlaanderen-Baloise twee overwinningen boekte: ritzege in de Ronde van Wallonië en de eendagskoers Cholet-Pays de Loire, eindwinnaar werd van de Europe Tour en tal van ereplaatsen bijeen reed), maar ik ben stilaan weer op de goede weg.”

“Matteo Trentin en Juan José Lobato viel weinig te beginnen. Ik zat niet direct in hun wiel in die bocht, ze waren net iets sneller, maar ik kan leven met dit resultaat. Ik ben echt enorm blij dat ik het vertrouwen krijg van de ploeg om hier te sprinten. De jongens reden in mijn dienst, ze hebben me de hele dag uit de wind gezet en me veilig gehouden. In het bijzonder wat Tom Scully en William Clarke voor mij gedaan hebben is ongelooflijk. Ze loodsten me perfect naar voren, Scully zette me af aan de laatste 300 meter. Helaas viel daar zijn ketting van het buitenblad, waardoor hij net niet kon aanzetten en me lanceren. Daar verlies ik een fractie van een seconde en zijn de anderen net iets sneller weg. Ik ben wel blij dat ik het nog goed heb opgelost en zelf een snelle sprint kon rijden.”

Zondag al sprintte hij naar de zevende stek, nu is het nog resultaat nog beter. “Ik mag zeker niet klagen. Nochtans heb ik een zware koersperiode achter de rug met de Ronde van Polen en ook de BinckBank Tour. Het was niet voorzien dat ik zou deelnemen aan de Vuelta, mijn piek was beoogd in de Ronde van Groot-Brittannië, maar plots moest ik wel mee en uiteindelijk ben ik blij dat ik hier ben.”

Van Asbroeck ziet nog kansen. “Op papier minstens nog twee, maar mogelijk kunnen dat er nog meer zijn. Ik voel me echt goed, bijna zoals in 2014, alleen sta ik nu nog scherper, ben ik nog beter in conditie, maar het vertrouwen moet nog wat terugkomen. Dat groeit stilaan, maar helemaal de oude ben ik nog niet, ik moet nog meer in mezelf geloven. Dankzij dit team en mijn echtgenote, die me altijd heeft gesteund, ben ik weer op de goede weg. Ik hoop dat ik nog twee jaar mag koersen in deze ploeg. Mijn contract loopt dit jaar ten einde, maar ik hoop dat er een verlenging volgt.”