Ook vandaag weer recordtemperaturen: hoogdagen voor sporters in de volle zon

In blote bast en onvermoeibaar. Benjamin Duckeyne (10), Arne Uytterhoeve (10), Joseph Dejonghe (10) en Lucca De Meyer (9) amuseren zich kostelijk onder het groene dak van de enorme bomen in het Stadspark. Het grasveld is intussen onder voeten van vele sportievelingen omgewroet tot een aardeplek. Veel pauze komt er niet aan te pas, het is alsof ze een hekel hebben aan stilstaan. Voetbal is voor de jongens nooit ver weg. “Op school ‘sjotten’ we tijdens de pauze en nu doen we het in het Stadspark omdat het hier rustig is en de zon schijnt. Straks moeten we naar de training van onze voetbalploeg Ik Dien. Wij voetballen zowat altijd.” En het is geen groepje pottenstampers. “We hebben eens van Olvac gewonnen met 32 tegen 2. Als we echt mogen kiezen, willen we later bij Real Madrid, Manchester City of Manchester United spelen.” De jongens hebben in het Stadspark hun trainingskegeltjes vakkundig op een afstand van elkaar neergepoot voor het voetbalspelletje ‘negen maanden’. “Het is de bedoeling zo weinig mogelijk in de goal te staan. Maar als de keeper je met de bal aanschiet, dan neem jij zijn plek in. Het heet ‘negen maanden’ omdat je negen levens hebt.”

Crossfietsen, steps en skateboards vliegen in en uit de skatebowl aan Park Spoor Noord. Een constante stroom aan beweging en iedereen wacht zijn beurt geduldig af. Op een mooie woensdagmiddag is het een beetje aanschuiven. “Maar iedereen kent elkaar hier ondertussen al en we kunnen het goed met elkaar vinden”, zegt Mike Severius (17). “We wachten geduldig onze beurt af: zo gaat dat hier.” Maar wanneer Mike aan de beurt is, kijken de jongere sporters zeker toe. Hij duikt tegen een rotvaart de kom in en zwiert er zo hoog mogelijk langs de andere kant uit. Terwijl hij zowat anderhalve meter boven de rand zweeft in een horizontale pose, beseft een groepje kinderen dat hij schuin boven hen hangt. Ze schrikken even op en laten meteen hun verbazing blijken: “Oooh, cool!”. Waarna hij terug op zijn wielen landt binnen de bowl en zijn weg verderzet. “Zo reageren ze altijd”, zegt Mike zelfbewust. “Ik kom hier sinds vier jaar en heb altijd BMX gedaan. Als ik even niets te doen heb, kom ik me amuseren. Hier of in het stadspark kan ik mij echt uitleven. Ik blijf hier tot het donker is.” Sporten in die hitte moet je wel voelen. “In de zomer is het een pak erger, nu valt het nog mee.”

Een groepje van negen leerkrachten van de lagere school De Spiegel in de Belgiëlei heeft zich met een drankje geposteerd in het veld vlak bij Bar Noord in Park Spoor Noord. Ze spelen Kubb, waarin je houtblokken van het andere team moet omverwerpen. Iris Polavder (26, links op de foto), Maartje Hamans (28, rechts) en Joke Van Laer (32) vormen een groepje. “Het is de eerste keer dat we hier zitten en het is uitzonderlijk dat we dat kunnen”, zeggen ze. Er is toch geen les op woensdagnamiddag? “De school stopt dan wel ’s middags, maar wij hebben op een normale woensdag nog hopen werk. Nu is de paasvakantie net achter de rug, dus hebben we iets minder verbeterwerk. En het is te goed weer om binnen te zitten.” Werk genoeg, maar het leerkrachtenkorps van De Spiegel vindt steeds nog wel een gaatje in de planning om zich onder elkaar stevig te amuseren. “We doen terrasjes, een filmavond en ook elk jaar een weekend. Spelletjes mogen dan niet ontbreken, zoals UNO, kaartspelen of andere gezelschapsspelletjes. We hebben een jonge ploeg en dat maakt het erg aangenaam. We zijn meer dan collega’s, we klinken op de vriendschap!”

Dino Iljori (19, links op de foto) slaat er stevig op los met schoonbroer Albano Bleta (26) op de openbare pingpongtafels in Park Spoor Noord. “Met dit weer kunnen we buiten komen spelen”, vertellen ze. “We wonen vrij dicht in de buurt, aan het Centraal ­Station.” Thuis hebben ze geen pingpongtafel. Dus als het frisser is, moeten ze creatief zijn. “Thuis gebruiken we de keukentafel om op te spelen. Dan maken we een net met wat daarvoor kan dienen. Een sjaal, bijvoorbeeld.” De twee komen oorspronkelijk uit Albanië. “Ik was er leerkracht Lichamelijke Opvoeding”, vertelt Albano. “Ik zou in België graag opnieuw lesgeven, maar ik wacht nog tot mijn papieren in orde zijn om dat te mogen doen. Maar het ziet ernaar uit dat het wel zal lukken. Ik doe niets liever dan heel de dag sporten.” Ondertussen moet hij zich zoet houden met sportieve uitstapjes met zijn schoonbroer.