Een nachtje stappen in ‘Hellhole Overpoort’, de beruchtste uitgaansstraat van Vlaanderen

Er moet iets in het pompwater zitten in de Overpoortstraat in Gent. Iets dat maakt dat Temptationbinken het fijn vinden om daar op donderdagnacht te lopen bakkeleien. Het is een uur of vier in de ochtend, en een van de danscafés braakt een duwende, trekkende, kloppende troep jonge mannen uit. In het centrum van de opstoot: Kevin Malengier. Die op Temptation Island het mooie weer maakt. Hij mag het uitleggen bij een Gentse agent die is ingeduffeld in muts en fleece met een hesje eromheen. Kevin, klein en geblokt, doet het bij vier graden in een dun wit T-shirt, en in schoon Oostends. “Vechten? Helemaal niet. Ik wilde de knokkers juist uit elkaar halen. Ik ken de baas van het café hier en ik wilde hem een plezier doen. Daarom.”

Van dezelfde Kevin dook twee weken geleden een filmpje op. Hij mepte er, ook in de Overpoort, serieus op los. Nu is het spel even snel van de wagen als het erop zat. Er zijn nog akkefietjes. Er komt een ziekenwagen. Een blonde student heeft een snee in het achterhoofd van een rondvliegend bierglas. Hij wankelt, niet alleen van de pijn. Een iele jongen met bril en ooit witte sportschoenen doet zijn beklag bij een buitenwipper. Een boom van een vent, kaal en bebaard. “Ze geven mij daarbinnen een grove duw. Om geen enkele reden. Wat moet ik nu doen?” “Laat ze”, zegt de boom. En tegen mij: “Deze dingen zijn doorgaans de grootste problemen waarmee ik te maken krijg op een donderdagnacht.”

Afgebroken schoenhak

De Overpoort: plek waar benevelde vriendinnen met een afgebroken schoenhak elkaar over de stoeprand heen helpen. Waar je moet uitkijken dat je niet in iemands spaghetti van een halve dag eerder stapt. Waar het studentikoos blijft. Dat is toch de bedoeling. Maar stad en politie hebben de straat niet meer onder controle, zeggen ze. Daniël Termont, burgemeester van Gent, noemde de Overpoort deze week “een verschrikkelijk probleem”.

“Je ziet hier meer en meer mensen die geen studenten zijn. Die komen om te stelen, drugs te verkopen en agressief te zijn.” Een student was een paar dagen daarvoor aan de alarmklok gaan hangen. In de afgelopen drie maanden waren acht medestudenten aangevallen in en rond de Overpoortstraat. Uitgedaagd, ineengeslagen, neergestoken. Door groepjes jonge gasten – allochtonen in sommige versies – die daar een sport van maken. “Het is effectief een verschrikkelijk probleem”, zegt Kevin (21). Niet die van Temptation Island, maar een ICT-student. “Vorige week werd een vriend van mij in een straat hier vlak bij in elkaar geslagen omdat hij zijn portefeuille niet wilde afgeven.”

“De sfeer is veranderd”, zegt Laura (20), die rechtspraktijk studeert. “Er is een aantal mensen dat ruzie zoekt met iedereen, zonder reden. En het zijn zeker geen studenten.”

“Hoe dieper in de nacht, hoe meer vreemd het volk”, zegt Kevin Harinck. Elke man in de Overpoortstraat die ik aanspreek, lijkt Kevin te heten. Deze is de uitbater van café Canard Bizar. “Kijk ik door het raam, dan zie ik ze al eens op elkaar slaan. Ik krijg hier vooral studenten over de vloer. Bekende gezichten. Maar sommigen zeggen dat de Overpoort voor hen niet meer hoeft.” Een nachtwinkeluitbater voelt het anders aan. “In de afgelopen tien jaar is het er alleen op vooruitgegaan. Meer politie, minder geweld.”

Sound of da Police

Tim Joiris ziet het ook zo. “Termont overdrijft geen klein beetje. Zijn er problemen in de Overpoort? Zeker. Maar er zijn er ook altijd geweest.” Joiris is 45 en zit al 27 jaar in het Overpoortse nachtleven. Hij is baas van cafés Pallieter en De Vagant en spreekt voor de vereniging van baruitbaters in de straat. “Er passeren hier elke nacht, en zeker op uitgaansnacht donderdag, duizenden mensen. Ik vraag de stad al jaren om een telsysteem, maar dat komt er niet. Soit, genoeg volk om tweehonderd man barpersoneel een hele nacht druk te houden. Daar zit dan geheid krapuul tussen. Dat is op Werchter ook zo.”

Hij staat naast de toog van zijn danscafé. De dj naast hem legt een plaat op. Sound of da Police van KRS One. Joiris lacht breed. “Daar zul je de flikken hebben.” Hij steekt naar de Gentse korpschef Filip Rasschaert, die zegt dat de horeca de politie tegenwerkt in hun strijd tegen drugsdealers. Dat de buitenwippers de dj’s verwittigen als agenten undercover binnenkomen, en dat die met Sound of da Police de dealers alarmeren.

“Dat is toch van de pot gerukt? Natuurlijk zijn er drugs in omloop. Maar kom zeg, alsof wij dealers zouden helpen. Als we iemand drugs zien verkopen, vliegt die buiten en komt die in geen enkele bar nog binnen. We hebben met de uitbaters een WhatsAppgroep. We verwittigen elkaar.”

Het zou helpen, zegt Joiris, als de politie zijn mensen wat slimmer zou inzetten. “Op dit moment staan acht agenten samen aan het begin van de straat. Als die continue per twee door de straat gaan, hebben ze altijd alles gezien. Maar samen is het warmer, zeker?”

Op stoep in coma

De agenten aan het begin van de straat willen niks zeggen. Alleen “dat de problematiek heel gevoelig ligt”. Tim Joiris: “Politiek gevoelig, ja. Dit is een verkiezingsjaar, hé. Dan zijn de uitspraken feller. En dan worden een paar opstootjes al snel een verschrikkelijk probleem.”

Buiten breekt glas. Een jongen in een groene trui ligt op de stoep voor een café in meer dan halve coma. Zijn vrienden krijgen pas reactie wanneer ze een beker water in zijn gezicht kletsen. Ze hijsen hem recht. Zijn feest is gedaan. Temptation Kevin, twintig meter verder, is het gedoe van daarnet al vergeten. Hij slaat zijn blote getatoeëerde armen om de schouders van twee fanmeisjes die met hem op de foto willen. Een van hen legt zijn bezwete haren netjes. Kevin lacht. Zijn feest is nog niet gedaan.