Anna Calvi: “Mannen zitten met hun ballen in een bankschroef vandaag”

Een ijskonijn. Zo had iemand haar vooraf omschreven. “Een arrogant kruidje-roer-mij-niet,” opperde een andere journalist dan weer. Er valt iets voor te zeggen wanneer je haar voor het eerst ontmoet. Anna Calvi is vriendelijk, maar zelden hartelijk. Terwijl de zon volop schijnt, klemt ze haar handen ook nogal tuttig om een warm drankje, alsof ze de Siberische kou moet verbijten. Op het terras vraagt ze om de tafels te verschuiven zodat ze niet half in de schaduw hoeft te koukleumen. We slikken even, tot ze zich tijdens het gesprek zal ontpoppen tot een eloquente voorvechtster van het feminisme, op eenzelfde manier als ze op het podium vervelt tot de gitaarheldin die u al een paar jaar kent en bemint.

Op haar derde langspeler klinkt ze opmerkelijk genoeg ook explicieter en rauwer dan ooit. Songtitels als ‘As a Man’, ‘Don’t Beat the Girl out of My Boy’ en ‘Alpha’ draaien geen rad voor ogen. Calvi draagt de broek vandaag. “Ik heb het vroeger ook al over genderfluïditeit en de spanningen tussen man en vrouw gehad in mijn muziek,” schokschoudert ze. “Alleen ga ik er nu dieper en duidelijker op in. Misschien voelde ik me in de rug gesteund door andere artiesten, die ook hun stem verheffen. De tijd is nu. Hoe sneller het begrip voor een andere geaardheid in het collectieve bewustzijn opgaat, hoe beter.”

Queer

Ze noemt zichzelf en haar album tijdens het gesprek voortdurend “queer”. Het woord “lesbisch” neemt ze liever niet in de mond. “Ik doe dat bewust. Op dit moment heb ik een relatie met een vrouw, maar ‘queer’ werkt beter dan ‘lesbisch’. Omdat er geen etiket op mijn – of andermans – seksualiteit hoeft te staan. Het woord werkt voor iedereen die niet wordt vertegenwoordigd door de mainstream, die vrouwen voorschrijft hoe ze zich moeten opstellen of voelen. We leven nog steeds in een patriarchale maatschappij, waarin vrouwen tot hun verschijning worden gereduceerd. Ik moet lief lachen en mooi zijn. En sexy. Maar ook weer niet té sexy, want anders vinden ze je een del. (rolt met de ogen) De meeste mannen én vrouwen zijn zo voorspelbaar op dat vlak. Waarom kan een vrouw nooit ongestraft of zonder oordeel een harde tante zijn, of de baas?” 

“Anderzijds: mannen hebben het evenmin makkelijk. Wees eens meer een vent, zul jij waarschijnlijk weleens te horen hebben gekregen. Waarom zou een man zich niet kwetsbaar mogen tonen? Of om liefde mogen vragen? Mannen zitten met hun ballen in een bankschroef vandaag: ze moeten masculien zijn, maar ook weer niet te uitgesproken, want dan zijn het onhebbelijke macho’s. Al die stereotypes zorgen dat samenleven tot mislukken gedoemd is. Omdat ze indruisen tegen onze menselijkheid. We zijn niet eens binair, we tonen dagelijks talloze facetten.”

Jager

De derde plaat heet Hunter omdat Calvi spuugzat was om te zien hoe vrouwen in deze maatschappij als opgejaagd wild worden behandeld. “Op deze plaat ben ìk de jager. Of toch meestal. Soms voel ik me nog kwetsbaar, nietig en verdwaald. Daar gaat ‘Away’ bijvoorbeeld over. Eigenlijk ben ik sowieso niet het type dat op de barricades springt. Daarvoor ben ik te introvert. Maar in mijn muziek en op het podium kan ik de uitvergrote, exuberante versie van mezelf zijn. Ik ben terminaal verlegen, maar voor een publiek word ik onbevreesd. Daar ben ik de god van mijn eigen wereld. (lacht) Dat is kennelijk typisch iets voor introverte mensen: we dragen een geheim in ons mee, dat sméékt om uit de schemerzone gehaald te worden.”

Ze vertelt dat ze deze plaat graag had willen schenken aan de tienerversie van zichzelf. “Ik had die toen goed kunnen gebruiken,” glimlacht ze. “Songs waarop een vrouw zonder schroom haar plezier durft na te jagen. Na een relatie van acht jaar raakte het uit met mijn vorige partner. Dat was mijn geluk bij een ongeluk. Met mijn nieuwe vriendin verhuisde ik namelijk naar Frankrijk, waar een hele nieuwe wereld voor me openging. Die wereld was even fascinerend als angstaanjagend. Ik kende er niemand, maar tegelijk leerde ik er genot en grenzen verkennen. Die intieme tocht, waarbij ik mezelf eindelijk tot leven voelde komen: daar gaat Hunter over. Met dat verschil dat deze jager op strooptocht gaat zonder te moorden. (lacht) Kwestie dat ik niet al mijn fans wegjaag.”

Hunter is verschenen bij Domino. Anna Calvi speelt op 25/10 in de Botanique, Brussel, en op 20/1 in Trix, Antwerpen.