August ging van start als een wijnbar met wat kleine hapjes, en dat is blijkbaar uit de hand gelopen. Mooi zo
Ancien Lene Kemps en jonkie Femke Vandevelde bespreken om de beurt een eetadres. Deze week trekt Lene naar August in Lennik.
Er is iets moois en bijzonders aan buurtrestaurants die willen uitstijgen boven het niveau van makkelijk verkoopbare klassiekers. Ze hebben het geruststellende van een plaats waar je altijd terechtkan, en een extra verrassingseffect als je daarvoor openstaat.
August kan duidelijk rekenen op een grote lokale aanhang: ouders met jonge kinderen, een groep vrienden – er wordt gepraat over het bouwen van een kippenhok, maar ook over je minderwaardig voelen tegenover je broer; mannen zijn niet meer wat ze geweest zijn – en veel koppeltjes.
Het bord doet op geen enkele manier denken aan witloofrolletjes en toch zeg je na twee happen: ‘o ja, daar zijn ze’
De kaart heeft zijn crowdpleasers, zoals de steak tartaar (24 euro), de tournedos Simmentaler (26 euro) en de zeetong meunière (34 euro). Maar chef Sam Verstuyf wil zijn gasten ook meenemen langs ‘eerlijke en betaalbare gerechten, vaak met een gezonde knipoog naar Belgische klassiekers’, zoals er op de site staat. Meestal voorspelt het niet veel goeds als iets met een knipoog wordt geserveerd, maar laat August daar een uitzondering op zijn. Het viergangenmenu van de chef (49 euro) met aangepaste wijnen (29 euro, kan ook met bieren) lijkt de juiste keuze.
Deconstructivisme is een woord om je in te verslikken, maar het is een beetje wat Verstuyf doet. Caesar Salad herbekeken, kondigt hij aan, en hij lijst keurig de ingrediënten op: slahart, ansjovis en hoevekip. Dan komt er een fris en krokant slaatje dat herinnert aan de oerversie, maar verfijnder en lichter is. De gebrande ombervis wordt op z’n Thais geserveerd, in een schuimig tom kha kai-soepje, met aardpeer en shiitake. Geen idee aan welke Belgische klassieker dat zou herinneren, maar dat zal dan de knipoog zijn.
Helemaal weg van de Vlaamse versie en toch dichtbij is de chicon gratin, met varkenswangen, Oud Brugge-kaas en savooikool. Het bord doet op geen enkele manier denken aan witloofrolletjes en toch zeg je na twee happen: ‘o ja, daar zijn ze’. Deze culinaire versie van pictionary – “drie lettergrepen… smaakt als…” – zou kunnen vervelen, maar doet het nooit.
Alle gerechten zijn even smakelijk, goed gedoseerd en mooi gepresenteerd. Eten blijft een ontdekkingstocht tot en met het dessert: de tiramisu, die de verplichte mokka en chocolade bevat, maar verder ook speculaas en mandarijn. August ging van start als een wijnbar met wat kleine hapjes, en dat is blijkbaar uit de hand gelopen. Mooi zo.
Lees ook
Geselecteerd door de redactie
