Beachvolleyballer Sanne Keizer keert na vijf jaar terug en wordt meteen Europees kampioen

‘O, nu ben ik meteen weer de moeder’, zegt kersvers Europees kampioen beachvolleybal Sanne Keizer ergens midden in een interview. Uit haar ooghoek ziet ze zoontje Kees, ventje van twee, naar de waterkant ontsnappen. Ze reageert. De sloot van Sportcampus Zuiderpark lijkt te lokken. De zorg is om niets. Oppas en oma zijn al in de buurt.

Het is hét verhaal van de Europese titelstrijd beachvolleybal in Nederland. De jonge moeder Sanne Keizer, 33, keert na vijf jaar van een gewoon bestaan terug op het strand en wordt zaterdag meteen Europees kampioen met haar nieuw gekozen partner Madelein Meppelink. Overal moet de fit ogende sportvrouw van 1 meter 80 uitleggen hoe dat nou is ‘als herintredende moeder’. ‘Moet je dat wel doen?’, wordt haar tot vervelens gevraagd.

Sanne Keizer gaf haar baan als recherchekundige bij de Haagse politie op, liet de tweeling Kees en Puck weer meer over aan de oppas en wijdde zich opnieuw aan een volleybalcarrière, de sport waar ze al tienduizenden uren van haar leven aan had besteed. ‘Het was nog niet klaar. Dit spel vloeit door mijn bloed. Zo’n stadion als hier, dat is mijn plek. Hier hoor ik te zijn’, zegt ze na de met 2-0 gewonnen eindstrijd tegen het Zwitserse duo Hüberli en Betschart.

Het gewoel na afloop, Keizer moet overal voor camera en microfoon verschijnen, wordt onderbroken door het ‘mama, mama’ van kleine krullenkop Kees. Tweelingzusje Puck, nog meer krullen, wordt gedragen door echtgenoot Michiel van der Kuip, 23 jaar geleden ook al Europees beachkampioen. Hij is nu, om de gezinssituatie in het gezin Van der Kuip-Keizer nog wat ingewikkelder te maken, de hoofdcoach van het Belgische beachvolleybalteam. De organisatie van een uitzendbureau is een eitje vergeleken met de taakverdeling in dit Haagse huis.

De topprestatie van de twee Nederlandse vrouwen komt in een week dat zij eindelijk stabiel raakten in hun samenspel. De twee hebben veel ervaring, maar hun samenwerking begon, na een verkenning in de zomer van 2017, pas eind vorig jaar met een heuse campagne die naar de olympische stranden van Tokio 2020 moet leiden.

Meppelink (28) werd in 2014 al eens Europees kampioen, op Sardinië, met Marleen van Iersel, die andere gekende naam in het Nederlandse beachvolleybal. Keizer was het twee jaar eerder geworden met dezelfde Van Iersel, toen op het strand van Scheveningen. Keizer was in die opstelling de blokkeerder. Die rol heeft zij in de nieuwe aanpak met opzet aan de drie centimeter langere Meppelink gelaten.

‘Madelein is de beste blokkeerder van Nederland. Daarom heb ik haar doelbewust gekozen’, legt Keizer een van kernen van haar terugkeer uit. Ze wilde wel, ze wilde graag, zeker toen ze in 2016 op tv naar de strandbeelden van de Copacabana had gekeken, maar ze wilde het alleen op succesvolle voorwaarden. In die opzet wenste zij zelf te gaan verdedigen. De kick van een gehaalde bal uit het achterveld, waarbij de volgepakte tribune ‘oehhhh’ roept, dat was een van haar drijfveren. ‘Ja, ik ben een publieksspeler’, geeft ze zaterdag toe.

Volgens Keizer kwam het succes van de nieuwe samenwerking – in Nederland wordt veel gewisseld van beachpartner – al heel snel. ‘We hebben vooral doelen op de lange termijn, maar dat we nu al Europees kampioen zijn geworden, geeft veel vertrouwen. We zijn een goede mix.’

Ze heeft erop vertrouwd dat haar keuzes goed zouden uitpakken. Want anders had ze het niet gedaan. ‘Ik had ’t goed hè’, zegt ze in de nabeschouwing over haar privésituatie tot eind 2017. De geboren Doetinchemse, groot geworden bij zaalclubs Orion en Longa, kwam alleen voor een comeback uit haar lange winterslaap als zij succes ‘realistisch’ achtte.

Het echte succes moet komen in Tokio, over twee jaar. Een medaille is daar het doel. Op sociale media zegt Keizer dat ze trouwens maar één favoriete kleur heeft. Da’s geen zilver of brons.

Het zal een opdracht van jewelste worden. Het reizen is zwaar, vooral omdat de twee kinderen thuis blijven. Die staan nog voortdurend centraal in alles wat Sanne Keizer doet. Zo geeft ze als uitleg voor de comeback dat ze het ook gedaan heeft zodat ‘de kindjes’ voor haar zouden kunnen juichen. De tweeling spreekt van ‘vooliebal’, zegt moeder. En in de ochtend voor de halve finale vraagt Puck of mama straks weer op televisie komt.

Als Tokio wordt gehaald, zal zij een van de weinige moeders in de Nederlandse ploeg zijn. In 2008 vestigde de olympische ploeg een klein record. In het team van chef de mission Charles van Commenée vertoefden liefst zeven moeders. Het gold toen als bewijs dat er na het moederschap nog altijd een verlenging van het topsportleven mogelijk is.

Keizer verklaart in de veel interviews dat zij zich direct na terugkeer in training opmerkelijk veel fitter voelde dan voor de bevalling. In Den Haag toont zij zich opmerkelijk fit in de vijf sets die zij en Meppelink in een tijdbestek van vier uur spelen. De gekwetste, zwaar ingepakte linkerenkel deed best pijn, maar ze heeft inmiddels ergere pijn gevoeld.