Luister naar

Geschiedenis lire weinig reden tot nostalgie

Nieuws
‘Geen gezeik, iedereen rijk’, roepen populistische partijen in heel Europa. En dat kan simpel worden bereikt door zich te bevrijden van de knellende greep van de euro, zo willen ze doen geloven.
Peter de Waard
maandag 28 mei 2018 om 03:00

Met twee bankbiljetten van 500.000 lire konden Italianen zich twintig jaar geleden miljonair wanen, hoewel je er nog geen fatsoenlijke fiets voor kon kopen. Maar Italianen zijn romantici. In het regeerakkoord van Lega en de Vijfsterrenbeweging is een ‘Italexit’ geen doel op zichzelf, maar het kan wel de consequentie zijn, al denken de financiële markten dat de soep niet zo heet wordt gegeten als ze wordt opgediend.

Veel reden om nostalgische gevoelens te hebben naar de periode voor de invoering van de euro is er voor de Italianen niet. De lire was een monetair misbaksel. Vakantiegangers kunnen zich nog herinneren hoe ze met stapels bankbiljetten naar het Gardameer of de Adriatische kust afreisden. Het bestellen van een kopje koffie was een rekenexercitie op zich. Wat in Nederland 1,50 gulden kostte, was in Italië al gauw een getal met drie nullen. Als één land enige monetaire stabiliteit te danken heeft aan Frankfurt en Brussel, is het Italië wel.

Nu is onduidelijk wat de coalitiepartijen precies willen, behalve dat ze een ruzie met de EU op de spits willen drijven. Zo zouden ze kwijtschelding eisen van 250 miljard euro aan schulden: de Italiaanse staatsobligaties die door de Europese Centrale Bank zijn opgekocht in het kader van de zogeheten kwantitatieve verruiming (om de inflatie aan te jagen, red.). Het is een volstrekt irreële eis. Italië zou formeel in gebreke zijn en failliet gaan. Dat treft de andere EU-landen, maar nog meer de Italianen zelf, omdat 70 procent van de staatsschuld in handen is van Italiaanse pensioenfondsen en spaarders.

In het Romeinse regeerakkoord wordt het verlaten van de eurozone niet genoemd. Maar het zou ertoe kunnen leiden dat het land eruit wordt gekegeld als de nieuwe regering de budgettaire discipline laat varen. Italië heeft na Griekenland nu al de hoogste staatsschuld van de eurozone: 130 procent van het ‘nationaal inkomen’, terwijl slechts 60 procent is toegestaan.

Zelfs de Vijfsterrenbeweging en de Lega zullen beseffen dat het uittreden uit de eurozone of de EU een heilloze zoektocht is in een labyrint, zoals de Britten nog elke dag ontdekken met de Brexit. Brussel is een mooie zondebok voor de invasie van vluchtelingen. Maar als Italië echt zou willen uittreden, schiet het zichzelf in de voet. De lire mag worden gekoesterd als de sestertie uit de Asterix en Obelix-serie – een mooie herinnering die altijd tot een nederlaag tegen de Galliërs leidde. <

Mail de redactie
Mail de redactie
Heeft u een tip over dit onderwerp, ziet u een spelfout of feitelijke onjuistheid? We stellen het zeer op prijs als u ons daarover een bericht stuurt.
Kleine bedrijven zouden weleens meer kunnen bijdragen aan duurzaamheid, dan ze in enquêtes aangeven.

Kleine bedrijven minder duurzaam dan grote? Waarschijnlijk práten ze er minder over

Johan Graafland stelt dat kleine bedrijven achterblijven in duurzaamheid (ND 23 maart). Dat waagt ondernemer Henk Broekhuizen op basis van zijn eigen ervaring te betwijfelen.

Opinie

De lente is een tijd van vernieuwing en daar kunnen wij een voorbeeld aan nemen

De lente is een tijd van transformatie. Laten wij daarin de natuur volgen, en zelf ook transformeren, schrijft de Afghaanse dichter en schrijver Abdul Basir Shafaq.

Bij christelijke organisaties lopen geloof en werk soms op een ongezonde manier door elkaar.

Werken bij christelijke organisatie valt soms tegen: zalvende woorden maar onrecht blijft bestaan

Het Nederlands Dagblad besteedde aandacht aan manipulatie, machtsmisbruik in de evangelische wereld. Maar het probleem speelt ook bij andere christelijke organisaties, schrijft Ineke Evink van vakorganisatie CGMV.

Mark Rutte, Geert Wilders en Sigrid Kaag. We hebben deze drie soorten politici nodig. Sterker, we zijn zélf van dit soort types en gedragen ons er naar.

We zijn saai, moralist en boos. En zo zijn ook onze politici. Daarom kunnen ze lastig samenwerken

Wij Nederlanders lijken op Rutte, Kaag en Wilders. Frank van den Heuvel laat zien hoe het karakter van iedere Nederlander bij een van deze drie politici past.

Stel dat ‘doe dit, tot Mijn gedachtenis’ al begint op het land? Dat is dus niet: onderwerp de grond aan een regime van uitputting, tot Mijn gedachtenis.

Avondmaal en eucharistie beginnen in de grond, waar het krioelt van torren en wormen

Jezus zegt niet: spuit gif op de vrucht en het blad en dood in het voorbijgaan alles er omheen, tot Mijn gedachtenis. Theoloog en boer in opleiding Elsa Eikema stelt prikkelende vragen bij ons avondmaal.

Afbeelding

Hoe het lijntje tussen de Nederlandse Gereformeerde Kerken en Israël hersteld kan worden

De Nederlandse Gereformeerde Kerken knipten het 'officiële lijntje' met Israël door, maar zoeken tegelijkertijd naar een manier om toch verbondenheid te tonen. Lieddichter Ria Borkent doet een voorstel.