De baard, het houthakkershemd, de gitaar: logisch dat mensen hem vorige week vergeleken met Guga Baúl. ­Acteur Maarten Thomas Ketels maakte blijkbaar om verschillende ­redenen indruk als conciërge Ronald in ‘De Luizenmoeder’. “Het is fijn voor Guga Baúl dat hij met mij vergeleken wordt”, zegt Ketels met een knipoog, “al wist ik niet dat er mensen zijn die ­vinden dat we op elkaar lijken.”

Conciërge Ronald is een ex-militair met posttraumatisch stresssyndroom van wie de angstaanjagende blik opvalt. “Die blik heb ik natuurlijk aangedikt voor deze reeks,” zegt de acteur, “maar het klopt dat ik die blik wel in me heb. Mijn vriendin zegt geregeld: als jouw blik op neutraal staat, zie je eruit alsof je me wil vermoorden.” (lacht)

Over het miljoen

Maarten Thomas Ketels heeft al heel wat rollen in theater, film en televisie vertolkt. Bij ons speelde hij in de serie ‘De Rodenburgs’ Daniël Goeminne, de niet-erkende kleinzoon van Karel ­Rodenburg. Best een grote rol, vindt hij zelf, “want ik stond met mijn hoofd op de hoes van de dvd”. (lacht)

Vorige week zagen meer dan een miljoen mensen hem binnenwandelen als de vuistjes uitdelende conciërge Ronald in ‘De Luizenmoeder’. Wanneer we hem vertellen dat elke aflevering van ‘De Luizenmoeder’ al boven het miljoen is gegaan, reageert Ketels verrast: “Wow, dat wist ik niet. Echt waar? Fijn om te horen. Ik zit wel in een WhatsApp-groepje met de andere acteurs en wist dat de reacties positief waren, maar dit overtreft de verwachtingen. We wisten niet goed of het wel zou werken, zo’n Vlaamse versie van een Nederlandse reeks.”

Boot

De hype rond ‘De Luizenmoeder’ gaat een beetje aan hem voorbij omdat hij deels in Brussel woont en deels in Londen. Op een boot dan nog, de Sunshine. “We liggen in het centrum van Londen, om de twee weken moeten we onze aanlegplaats verlaten. Nu liggen we achter King’s Cross, vlak bij het station.”

De boot is van zijn vriendin Kimberley, een actrice en model. Hij leerde haar kennen in Zuid-Afrika. “Toen ik met haar naar Londen terugkeerde, besloot ik haar te helpen met de renovatie van de boot. Dat was twee jaar geleden, in de zomer moet de boot af zijn. Intussen hebben we ook een dochter van veertien maanden, Willow. Aan boord hebben we alle comfort. (lacht) Al voel ik me een beetje een water gypsy, een ­zigeuner op het water. En eigenlijk wonen mijn vriendin en ik op te veel plaatsen. Ooit gaan we ons nog wel eens settelen. Maar ik keer altijd ­terug naar België, daar blijf ik van houden.”