“Ik werkte al drie jaar in de Colruyt in Deinze (in Oost-Vlaanderen, red.) toen Sofie er als jobstudent binnenstapte”, begint Carlo hun liefdesverhaal. “Ze viel me meteen op. Groter dan ik, blond haar en een brilletje. Ze sprak me heel hard aan.” Maar de vonk keerde niet meteen terug. “Ik kwam uit een slechte relatie”, zegt Sofie. “Ik was nog niet klaar voor iets nieuws. Hij moest wat geduld hebben.” (lacht)

Hij had geduld. Een jaar later was het dan toch van dat. Twee jaar geleden werd hun liefdesgeluk bezegeld met een baby: Manon. En afgelopen zaterdag met een huwelijk. Tijdens de ceremonie keerde Carlo nog eens terug naar dat moment waarop hun ogen voor het eerst kruisten: “Toen ik je voor het eerst zag, voelde het alsof het alledaagse plotseling veranderde in iets bijzonders. Jouw stralende aanwezigheid trok mijn aandacht in de Colruyt”, zei hij in het bijzijn van de familie en de beste vrienden.

“Jij, als student, met een onweerstaanbare charme en dat brilletje dat je zo perfect stond. Je straalde niet alleen door je verschijning, maar ook door je vriendelijkheid en intelligentie. Ik wist dat er meer was om van te houden, meer om te ontdekken.”

(Lees verder onder de foto’s)

Wie er niet bij was op de trouw zaterdagnamiddag, dat waren de collega’s van Carlo in de Colruyt. “De winkel was open, ze moesten werken. En je moet natuurlijk ergens de lijn trekken als je uitnodigingen begint te versturen”, zegt Carlo.

Niets gekocht

“Maar ik wilde wel dat mijn collega’s me zagen in mijn pak en Sofie in haar witte bruidsjurk. Want Colruyt is een beetje familie”, zegt Carlo. ”Het bedrijf heeft me niet enkel een job gegeven, maar ook mijn vrouw.” En dus gingen ze na de klassieke fotoshoot aan de oevers van de Leie met de fotograaf ‘om boodschappen’.

“Maar we hebben niets gekocht”, grapt Sofie, die intussen de supermarkt heeft geruild voor het Gentse UZ. “Ik had de dag ervoor boodschappen gedaan.” Carlo duwde haar op een kar van de bierbakken, via de koelcel en langs de slagerij naar de kassa. Gevolgd door de huwelijksfotograaf. “De collega’s waren enorm verrast en blij. Ze zeiden dat we er prachtig uitzagen. En de reacties van de kindjes waren heerlijk. Ik hoorde een meisje tegen haar mama zeggen: Kijk, een prinses.”