“Zestig procent Limburgse werkzoekenden krijgt geen eerlijke kansen”

Limburgs ACV-voorzitter Jean Vranken is het nieuwe jaar begonnen met goed nieuws. De werkloosheidskloof tussen Limburg en de rest van Vlaanderen is volledig weggewerkt. In december bedroeg de Limburgse werkloosheidsgraad 6,5 procent, tegenover 6,7 procent voor heel Vlaanderen. “Daarmee blijft de Limburgse werkloosheid ook in december onder het Vlaamse gemiddelde”, aldus Vranken. “Dat is trouwens voor het eerst sinds de sluiting van de mijnen.”

Kansengroepen

Volgens Jean Vranken verbergt het goede nieuws echter een groot probleem. “Eind december 2017 waren er in Limburg iets meer dan 26.000 zogenoemde niet-werkende werkzoekenden, van wie 73 procent een uitkering krijgt. We hebben die cijfers eens van dichtbij bekeken en wat blijkt? Zestig procent van hen behoort tot een doelgroep van het Vlaams arbeidsmarktbeleid: 55-plussers, mensen met een arbeidshandicap en, veruit de grootste groep, laaggeschoolden, bijna 16.000 in totaal. Deze groepen zijn oververtegenwoordigd in de statistieken.”

Dat deze groepen zo oververtegenwoordigd zijn, heeft volgens Vranken te maken met het feit dat zij niet genoeg kansen krijgen om zich te bewijzen op de arbeidsmarkt. “Wij kunnen die mensen wel in hun sollicitatieproces begeleiden, maar het zijn uiteindelijk de werkgevers die hen een kans moeten geven”, vindt de ACV-voorzitter. “Er zit hier immers nog veel potentieel. De competenties van die mensen worden niet gezien. Werkgevers moeten leren om kandidaten die op het eerste gezicht niet voldoen aan de strenge eisen, toch een kans te geven. Werkgevers zijn op zoek naar witte raven maar een bonte kraai kan ook een mooie vogel worden.”

Krapte

Met de daling van de werkloosheidsgraad duikt er voor de Limburgse bedrijven echter een nieuw probleem op. Er zijn voor elke vacature immers steeds minder kandidaten. Met andere woorden: er zitten steeds minder vissen in de vijver. Vranken ziet dat echter anders. “Er is geen krapte op de arbeidsmarkt, de arbeidsmarkt is hooguit wat krapper. Met een werkloosheidsgraad van meer dan 6 procent kan je moeilijk van krapte spreken.”

Bovendien, vindt de ACV-voorzitter, dat er zoveel mensen aan het werk zijn is geen probleem maar een uitdaging. “Een job houdt mensen uit de armoede, heeft een positieve impact op de sociale zekerheid en biedt een financiële basis voor onze collectieve diensten.”

Natuurlijk werden de werkgevers in het verleden verwend, gaat Vranken verder. “Tijdens de crisis was de werkloosheidsgraad hoog en waren er veel kandidaten voor weinig jobs. Werkgevers zijn daaraan gewend geraakt en willen dat dit zo blijft. En dus wordt er met de vinger gewezen naar de werkzoekenden en worden er strengere sancties geëist, terwijl er juist strenger dan ooit wordt gesanctioneerd.”

Duurzaam

ACV-Limburg schuift drie aandachtspunten naar voor dit jaar: duurzame tewerkstelling, duurzame contracten en duurzame arbeidsvoorwaarden. “Bedrijven die daaraan werken, plukken daar de vruchten van. Ze kennen minder verloop, houden hun werknemers langer aan boord en moeten minder vaak op zoek naar nieuwe mensen. Helaas zien we nog al te vaak het tegenovergestelde. De voorbije drie jaar is het aantal gelegenheidswerknemers, seizoenarbeiders en interimkrachten met 30,5 procent gestegen. Zelfs in 2017 was er nog een stijging met 7 procent. Hoe valt dit te rijmen met de enger wordende arbeidsmarkt? Een job geeft niet alleen een inkomen, maar ook structuur, zin en identiteit.”

Werkbaar werk

Ook werkbaar werk wordt volgens Vranken een steeds moeilijker thema. En dat op een moment dat alle economische indicatoren op groen staan. “In 2013 was 54 procent van de werknemers aan het werk in een werkbare job. In 2016 was dat, ondanks de goede economische toestand, nog maar 51 procent. Als we mensen langer aan het werk willen houden, moeten personeelsdiensten daar aandacht voor hebben.”

Vranken besluit met een oproep. “We hebben dringend nood aan werkgevers die hun verantwoordelijkheid nemen, die de uitdagingen van de arbeidsmarkt én van de samenleving aanpakken en die iedereen een kans geven op waardig en volwaardig werk.”