Leider beruchte motorbende No Surrender aangehouden: getuigenissen van ex-leden en afluisterapparatuur in clubhuis deden hem de das om

In Nederland ligt motorclub No Surrender steeds meer onder vuur. Justitie probeert te bewijzen dat de club een dekmantel is voor criminele activiteiten en stuurt aan op een verbod. De leiders van No Surrender spreken van een zorgvuldig georkestreerde hetze, maar de bewijzen voor wantoestanden binnen de club komen niet langer alleen van justitie. Drie ex-leden deden twee weken geleden een boekje open over het schrikbewind en criminele activiteiten van de kopstukken. En over de rol die ons land daarin speelt. Nu is Henk Kuipers, de internationale leider, in Nederland gearresteerd.

JvdH, MvW, tg

“Met No Surrender is niets aan de hand. Het zijn allemaal verzinsels van justitie en journalisten”, gniffelt de bebaarde Henk Kuipers, de tot op het kale hoofd getatoeëerde voorman van No Surrender, om de haverklap. Hij doet het met een overtuigingskracht, die suggereert dat hij zelf in zijn zalvende woorden gelooft. Drie ex-leden doen dat in ieder geval niet en trekken in De Telegraaf een beerput open.

Nu is Kuipers (53) gearresteerd. En de tenlastelegging is niet min: mishandeling, afpersing, bedreiging, diefstal met geweld, valsheid in geschrifte. Hij kan voor jaren achter de tralies vliegen.

De politie plaatste afluisterapparatuur in het clubhuis van No Surrender en heeft op die manier heel gedetailleerde informatie gekregen over hoe het er aan toe gaat. Er wordt op grote schaal drugs gebruikt en verhandeld en op de geluidsopnamen is te horen dat er tientallen geweldsdelicten hebben plaatsgevonden in het clubhuis. Leider Henk Kuipers wordt er ook van verdacht een aantal ondernemers te hebben benaderd om hen vervolgens af te persen. Hij zou hebben opgetreden als een soort incassobureau en die incasso’s gingen gepaard met bedreigingen, waarbij hij soms ook de clubkleding droeg van No Surrender. Het gaat om bedragen die geëist werden van respectievelijk 91.000 euro, 250.000 euro en 500.000 euro.

De politie heeft vorige week via het opsporingsprogramma Opsporing Verzocht op de Nederlandese tv een oproep gedaan aan ondernemers om zich te melden als ze met dergelijke praktijken te maken hebben gehad. En ze zoeken een slachtoffer van een rivaliserende club dat in het clubhuis van No Surrender zwaar werd mishandeld. De mishandelingen zijn goed te horen op de geluidsopnamen die gemaakt zijn door de politie. Een Duitser wordt zwaar geslagen en moet alles afgeven. De stem van Henk Kuipers is duidelijk te horen als de leider.

Comical Ali

De dinsdag aangehouden Kuipers, die altijd alles ontkend heeft, lijkt wel een beetje op Mohammed ’Comical Ali’ Said al-Sahaf, de woordvoerder van de Iraakse dictator Sadam Hoessein. Terwijl de Amerikanen Bagdad tijdens de eerste Golfoorlog in puin schoten en tanks haast de tuin van het presidentiële paleis in rolden, bleef Comical Ali met droge ogen beweren dat de Iraakse troepen aan de winnende hand waren.

© Telegraaf

De voorman van No Surrender zegt zich niet in het geschetste beeld te herkennen. „In mijn ogen is dit allemaal fictie”, aldus Kuipers. Hij ontkent ook als enige verantwoordelijk te zijn voor het beleid binnen zijn club. „Daar zijn meerdere mensen binnen de national board bij betrokken.”

Kuipers noemt het een ’goed recht’ van ex-leden van No Surrender hun verhaal te doen: “Alleen herken ik me er totaal niet in. Ik heb niets te verbergen maar ben niet verantwoordelijk en ook niet geïnteresseerd in wat anderen uitspoken. De club is het laatste jaar behoorlijk opgeschoond. Ik maak me in ieder geval geen zorgen.”

In weerwil van Kuipers’ beweringen ligt de ooit snelst groeiende motorclub van Nederland zwaar onder vuur. Al een jaar lang arresteert de politie vrijwel wekelijks leden wegens uiteenlopende strafbare feiten als afpersing, mishandeling, drugshandel, gijzeling en wapenbezit. Meerdere (ex-) leden werden veroordeeld, onder andere vanwege moord en doodslag of kwamen zelf om het leven door geweld.

Volgens justitie is bovendien sprake van een bizar verdienmodel van de club. Leden worden om futiliteiten de club uitgegooid (in motorjargon: ’out in badstanding’) en dan een voor een afgeperst. Ze moeten hun motor of andere bezittingen inleveren, tatoeages verwijderen en krijgen boetes opgelegd. Bij niet betalen richt de aandacht van de club zich op vrienden en familie, die zonder mededogen medeverantwoordelijk worden gesteld voor de ‘schuld’ aan No Surrender.

Deels uit frustratie, deels om nieuwe kandidaat-leden te waarschuwen voor de donkere kant van motorclubs als No Surrender, praten de ex-leden nu uit de biecht. Anoniem, want ze riskeren zwaar te worden aangepakt omdat binnen de benden de omerta geldt. Eens lid stap je er niet zonder kleerscheuren uit. Zo werd de president van de chapter (afdeling, red.) Breda op het parkeerterrein van de plaatselijke Ikea zwaar in elkaar geslagen omdat hij er mee gestopt was. Op de gsm van een van de opgepakte daders werd een foto gevonden van een man die vastgebonden lag in een appartement. Wie het was, is nooit gevonden.

Verplicht om tatoeages te verwijderen

Een tijd geleden werden op de Nederlandse tv beelden getoond van een lid van de club dat zwaargewond aan de deur van een ziekenhuis werd gedumpt. Ook werd gefilmd op een bijeenkomst van de club waarbij nieuwe leden door een haag van clubleden moeten lopen, die met opgerolde leren jacks op de aspiranten sloegen. En van leden die elkaar met de blote vuist in elkaar sloegen ‘om te ontgroenen’.

De suggestie dat aan het inwijdingsritueel een uitgebreide screening vooraf gaat, is niet juist. ”Iedere boef kan lid worden van No Surrender”, zegt een ’spijtoptant’ die uiteraard anoniem wil blijven. “Je hoeft niet eens een motorrijbewijs te hebben. Ik was interessant omdat ik over contacten in de drugswereld beschik. Ze hoopten via mij goedkoper grotere partijen verdovende middelen te kunnen verhandelen.”

Vijandige overnames

Het stelselmatig uitbreiden van de club in landen als Turkije, Marokko en Suriname heeft volgens de ex-leden met wie deze krant de afgelopen maanden vaak sprak, maar een doel: steunpunten vergaren ten behoeve van drugssmokkel.

© BERT DE DEKEN

Om die reden is ook België sinds enige tijd een belangrijke ’hub’ voor No Surrender. Een ex-lid: „De club heeft baat bij een sterk België omdat er door belangrijke leden van de club volop in drugs wordt gehandeld. In Nederland is coke op handelsniveau te koop voor 25 tot 26 euro per gram. In Frankrijk is dat 85 tot 120 euro per gram. No Surrender wil coke vanuit Nederland via België in Frankrijk krijgen. Bij Belgische dorpjes vlak bij de grens zijn om die reden chapters van No Surrender opgericht.”

“Op dit moment is er sprake van vijandige overnames van andere, Belgische motorclubs in de betreffende regio”, zegt een spijtoptant. De leden van de Belgische chapters deinzen volgens hem nergens voor terug.

Het chapter in de buurt van Brugge bestaat bijna alleen uit ex-Hells Angels die met bad standing de club zijn uitgegooid. In de betreffende regio, aldus de tipgever, ’zit veel rood-wit’ (de clubkleuren van de Hells Angels, red.). “Om die reden zal het uitbreiden en versterken van No Surrender onvermijdelijk tot een oorlog leiden met de Angels. Dit wordt ook besproken binnen het kader van No Surrender en niemand deinst hier voor terug. Bij iedere opening van een nieuw chapter in België komen kopstukken van No Surrender vanuit Nederland over.”

In het Kempense Poppel (Ravels) zorgde No Surrender al eerder voor opschudding. De motorclub was vroeger in Tilburg gevestigd maar was daar niet meer welkom. Het clublokaal verhuisde daarna naar de Tilburgseweg in Poppel. Een afgepersteautohandelaar schoot enkele jaren geleden op oprichter Klaas Otto. Hij werd toen geraakt in de hals.

© L1.nl

“Klaas Otto, oprichter van No Surrender maar opgestapt als zelfbenoemd generaal, heeft nog altijd een stevige vinger in de pap”, zegt een van de oud-leden. “Toen hij werd gearresteerd, moesten alle verwijzingen naar hem op sociale media worden verwijderd. Maar Klaas heeft nog veel aanhangers binnen No Surrender, die hem nooit zullen laten vallen. Dat weten de huidige leiders ook.”

Andere spijtoptanten schetsen een beeld van een club die met harde hand wordt geleid door een aantal captains. Binnen dat groepje moet overeenstemming zijn over het gevoerde beleid. “Als Henk Kuipers zegt dat hij niet alleen aan de touwtjes trekt, klopt dat”, aldus een ex-lid. „Een aantal captains is minstens zo invloedrijk. Zij bepalen in besloten vergaderingen wat er gebeurt. Zo worden prijzen gezet op het hoofd van mensen die een bedreiging voor de club vormen. Ex-leden bijvoorbeeld, maar ook journalisten.”

Ondanks wraakacties keren ex-leden de club dus de rug toe en praten met politie en pers. Het Openbaar Ministerie bereidt niet alleen strafzaken voor tegen individuele leden maar werkt ook toe naar een verbod. Daarbij wordt gebruikgemaakt van meerdere verklaringen van binnenuit over de gezagsstructuren en de organisatie van de club. Meerdere ex-leden hebben inmiddels officieel aangifte gedaan of verklaringen afgelegd bij inlichtingendiensten van de politie. Het gaat daarbij onder andere over clubleden aan wie wordt opgedragen andere leden in elkaar te meppen en verhalen te verzinnen om de mishandelingen aan de buitenwacht te kunnen verklaren.

Minister Jambon volgt toestand op de voet

No Surrender heeft momenteel onder meer afdelingen in Antwerpen, Kortrijk, Poperingen en Chimay, zo lezen we op hun website. In maart van dit jaar nog werden bij een grote actie van de federale gerechtelijke politie van Bergen-Doornik 34 leden opgepakt bij 61 huiszoekingen in België. Daarbij werden naast drugs ook oorlogswapens in beslag genomen. Simultaan vonden huiszoekingen en arrestaties in Frankrijk plaats. Ook daar werden drugs en wapens gevonden. Highsider, de speciale cel bij de federale politie die de motorbendes onderzoekt, houdt No Surrender nu extra in de gaten.

Gewezen minister van Binnenlandse Zaken Joëlle Milquet (CdH) liet in 2013 al onderzoeken of bepaalde motorbenden niet moesten verboden worden in ons land. Huidig minister van Binnenlandse Zaken Jan Jambon (N-VA) houdt de komst van motorbendes in ons land met een kritisch oog in de gaten. “Natuurlijk verontrust me dat. Daarom geven we er prioriteit aan om de burgemeesters meer kansen te geven dit nauwgezet op te volgen.”

Jambon is al sinds de zomer bezig met het uitwerken van een uitgebreider wetgevend project, waardoor de wetgeving toelaat dat de burgemeesters beter op de hoogte zijn van het criminele verleden van mensen die zich in hun gemeente willen vestigen. “We willen hen zo meer hulpmiddelen geven om alle soorten criminele bendes, niet alleen motorbendes, te bestrijden. Het project kadert in het RIEC, het regionaal informatie en expertise centrum, dat eerder werd opgestart”, aldus de minister.