Christ’l wacht al zes jaar op haar schadevergoeding na een medische blunder: “Ik moet overleven op een inkomen van nog geen 700 euro”

Zes jaar wacht Christ’l (59) nu al op centen en vooral erkenning van de medische fouten die haar gynaecologe maakte. De vrouw uit Berchem werd mismeesterd bij een operatie aan een verzakte blaas en baarmoeder. Wachten doet ze vanuit haar zetel. Want werken kan de voormalige onthaalmoeder niet meer, omdat ze zo veel pijn lijdt. Eens buitenkomen lukt alleen nog als de morfine haar werk doet. “Het doet me enorm veel verdriet dat ik niet alleen voor mijn twee kleinkindjes kan zorgen. Als grootmoeder wil ik graag met hen naar het speelplein, leuke dingen doen. Daar had ik toch altijd van gedroomd. Maar de medische fout gaf me een totaal andere en veel minder mooie ‘oude dag’.”

Normaal gezien moet Christ’l van het Fonds voor de Medische Ongevallen (FMO) een schadevergoeding krijgen. Die dienst, onderdeel van het Riziv, komt tussen voor wie schade oploopt door een operatie of andere gezondheidszorg. In 2012 beloofde het fonds haar binnen het jaar terug te betalen, maar daar is dus nog altijd niets van in huis gekomen.

“Ik begrijp dat zo’n dienst uitgebreid onderzoek moet uitvoeren voor hij een bedrag uitkeert aan slachtoffers. Maar veel langer dan een jaar tijd neemt dat toch niet in beslag? Intussen moet ik het rooien met een inkomentje van nog geen 700 euro. En zonder erkenning en respect voor wat ik meemaakte. Zowel financieel als mentaal is dat heel zwaar om dragen.”

Bedolven onder het werk

Christ’l is lang niet de enige. Experten trekken nu aan de alarmbel, omdat ook zij vaststellen dat de dienst vierkant draait. Patiënten moeten maanden en soms jaren op een schadevergoeding wachten. Ter illustratie: de dossiers die nu in expertise gaan, werden al in 2014 ingediend.

Minister van Volksgezondheid Maggie De Block (Open VLD) ziet verschillende verklaringen voor die vertragingen: artsen zijn dikwijls weinig beschikbaar om dossiers te analyseren, het verzamelen van bewijsstukken verloopt vaak moeizaam en er is een gebrek aan externe experts. Dat antwoordde ze vorige week in de Commissie voor de Volksgezondheid op een vraag van Kamerlid Valerie Van Peel (N-VA).

Maar volgens de experten is die verklaring onjuist. Zij wijzen met een beschuldigende vinger naar de interne werking van het FMO. Zij zijn het gebrek aan goede aansturing en duidelijke procedures beu. “Het fonds heeft geen respect voor ons”, zegt een expert die anoniem wil blijven uit angst voor represailles. “De lonen worden maanden te laat uitbetaald. Ook worden dossiers willekeurig gespreid onder experten. Soms krijg je er vier of vijf in een maand en is het praktisch onmogelijk om de termijnen te respecteren. Andere keren ben je werkloos en worden collega’s bedolven onder het werk.”

Nog volgens de experten zijn ook de dossierbeheerders – die hun werk wel goed wíllen uitvoeren – een bron van problemen. “Ze hebben vaak geen medische kennis en zijn niet op de hoogte van alle procedures”, klinkt het. “Ze willen altijd bijkomende informatie. Daarom blijven dossiers uit 2010 en 2012 aanslepen.”

Afschaffing

De dienst werd, ironisch genoeg, in 2010 opgericht om langdurige gerechtelijke procedures overbodig te maken. “Omdat de procedure bij het FMO zo traag verliep, zocht ik intussen via het gerecht naar een oplossing voor de impasse”, zegt Christ’l. “Zonder resultaat, want ook juridisch kwam geen schot in de zaak. Daarna moest ik dus noodgedwongen opnieuw bij het fonds aankloppen.”

Ook Van Peel komt tot die vaststelling. “Het fonds slaagt er niet in sneller te werk te gaan. In zijn huidige vorm vraag ik me af of het fonds nog wel een meerwaarde heeft ten opzichte van een juridische procedure en of de enorme werkingskosten nog wel opwegen tegenover het resultaat. Ik pleit niet voor een afschaffing, maar een grondige evaluatie is nodig.”