“Pas als je 1925 zegt”, klinkt het heel veel”, merkt burgemeester Hannes Anaf (Vooruit) op. Hij zet de eeuwelinge in de bloemetjes en heeft naast een geschenk en een oorkonde van de stad ook een enveloppe van de koning bij zich. Johanna glundert, maar dat doet ze nog elke dag. Want ook al is de tijd ongenadig, ze draagt nog steeds graag een rok en oorbellen en ze slaat geen enkele week een bezoek aan de kapper over.
Het volgende kappersbezoek hoeft Joanna niet te betalen. Dat is op kosten van het woonzorgcentrum, belooft directeur Koen Vermeiren. “Sint-Lucia bestaat dit jaar zeventig jaar, maar die verjaardag verbleekt bij de honderdste verjaardag van Joanna. Of Jeanne, zoals sommigen haar kennen. Over twee maanden hebben we in het woonzorgcentrum zelfs vier honderdjarigen. Je zou geneigd kunnen zijn om het feit dat iemand 100 wordt, te gaan relativeren. Dat wil ik allerminst doen.”
Deur altijd open
Joanna woonde vijftig jaar in Turnhout, verhuisde dan naar Oud-Turnhout en keerde vijf jaar geleden terug naar de stad. Dat was niet evident, want er was de lockdown en in het woonzorgcentrum volgde de ene vervelende maatregel op de andere. Familieleden moesten soms achter het raam toekijken. “Maar wanneer de maatregelen versoepelden, genoot Joanna van haar koffie in de leefgroep, nam ze deel aan alle mogelijke activiteiten en stond haar deur altijd open. Bij Joanna mag je altijd binnenspringen voor een praatje.”
Joanna kreeg vijf kinderen en veel klein- en achterkleinkinderen, maar ze verloor al één zoon. “Toen een zorgkundige opmerkte dat hij in de hemel op haar wachtte, merkte Joanna fijntjes op dat hij dan nog wat geduld moet hebben.” (gvn)