“Beste Vukovic hebben jullie nog niet gezien”

Tachtig sterke minuten in Sint-Truiden, een clean sheet tegen Cercle Brugge. Het gaat de goeie kant op, Danny?

“Klopt. In Brugge zetten we als ploeg een prestatie neer waar we op kunnen voortbouwen. Voor de defensie en zeker voor de doelman is zo’n clean sheet belangrijk. Het was pas mijn tweede.”

Dat weerspiegelt zich ook in de stand. Genk staat in de grijze middenmoot.

“Ik ben niet blij met onze start. We wilden vanaf het begin bovenaan meedraaien maar dat is niet gelukt. Ook over mijn eigen niveau ben ik niet tevreden. De beste Vukovic hebben ze in Genk nog niet gezien.”

Heb je daar een verklaring voor?

“Twee factoren hebben daar een rol in gespeeld. Eerst en vooral heb je als nieuwkomer een inloopperiode nodig. Je moet je aanpassen aan de nieuwe omgeving, aan je medespelers. En twee, als dat niet loopt zoals je gehoopt had, ga je forceren. Je wil té graag en gaat net daardoor weg van je normale spel. Als je niet ontspannen in doel staat, ga je foute beslissingen nemen.”

Sinds enkele weken straal je meer rust en autoriteit uit. De komst van je vrouw Kristy en je zoontje Harley heeft blijkbaar een positief effect.

“Absoluut. Ook dat speelt een grote rol. Twee maanden lang zat ik hier alleen, kwam ik na elke training en na elke match in Zutendaal in een leeg huis terecht. Prettig is anders. Er was niemand om je op te beuren, er was niks om je zinnen te verzetten. Als ik nu thuiskom, zuigt onze zoon alle aandacht naar zich toe. Heerlijk. Dan ga je alles makkelijker relativeren.”

Heb je intussen in de kleedkamer ook vrienden gemaakt?

“Absoluut. Ik trek veel op met Jakub Brabec. Hij heeft een dochtertje dat een dag of tien jonger is dan Harley. Fijn om die twee bezig te zien. Onze vrouwen zijn intussen ook vriendinnen geworden. Verder ben ik close met Bojan Nastic. Jakub en hij hebben mij de voorbije maanden fantastisch opgevangen.”

Jullie volgende tegenstanders zijn Oostende en Eupen. De eerste stap naar de top zes moet nù worden gezet.

“Dat besef leeft bij ons. Als we met positieve vibes de volgende interlandbreak willen ingaan, moeten we 6 op 6 pakken. Maar simpel zal dat niet worden. De stand in de rangschikking is geen juiste weerspiegeling van de kwaliteiten van Oostende. We krijgen zaterdag een gewond dier op bezoek en dat is gevaarlijk.”

Daarna is het weer ‘Aussie-time’. Twee kapitale interlands tegen godbetert Syrië.

“Dat worden twee duels op het scherp van de snee. Vroeger maakte Australië deel uit van Oceanië. Maar daar kwamen we alleen maar zwakke tegenstanders tegen. Om het niveau van ons voetbal op te waarderen, deelt de FIFA ons tegenwoordig in bij Azië. De consequentie is dat we ons niet rechtstreeks hebben kunnen plaatsen voor het WK. We staan nu voor barragematchen tegen Syrië.”

Is inderdaad geen lachertje, een trip naar dit door oorlog verscheurde land.

“Gelukkig moeten we niet in Syrië zelf gaan spelen. Zij wijken uit naar Maleisië. Maar het zal toch een zware dobber worden. De emoties liepen heel hoog op bij de Syriërs, toen zij zich onlangs in blessuretijd plaatsten voor de volgende ronde. De tv-verslaggevers barstten zowaar in tranen uit. Het patriottisme daar is niet te onderschatten. Die mensen zijn erop gebrand om de wereld een ander gelaat van hun land te tonen. Overigens, als we Syrië kloppen, zijn we er nog niet. Dan moeten we in november nog tegen de vierde uit de CONCACAF-groep. Dat kunnen de Verenigde Staten worden. De weg naar Rusland is dus nog lang.”