Jozef Moons stopt na veertig jaar met zijn kerstkermis: “Ik word 90 jaar, het wordt een beetje te veel”

De Jules Van Beylenstraat, een zijstraat van de Gitschotellei, kun je bezwaarlijk een drukke straat noemen. Toch is het bij nummer 28 weer elke december vaste prik. Passanten houden even halt of nemen een foto. Ouders zetten hun kinderen op de vensterbank en kijken samen uit naar het knutselwerk van Jozef Moons.

“Ik ben ermee begonnen toen ik hier ben komen wonen, dat is toch een kleine veertig jaar geleden”, vertelt Jozef. “Het is nu de laatste keer dat ik dit doe. Volgend jaar word ik 90. Het wordt een beetje te veel. Een paar jaar geleden versierde ik de kamers binnen en de volière met de parkieten ook helemaal. Dat gaat nu niet meer, met mijn zicht...”

Jozef krijgt van de voorbijgangers vaak dezelfde vraag. Hoe krijgt hij het toch allemaal voor elkaar? “De meeste spullen heb ik gekocht in Benidorm. De molen komt uit Hulst. Ik ben er een hele dag mee bezig om alles op te stellen, het moet allemaal kloppen. Zeker de elektriciteit is nogal ingewikkeld. Ook daarom is het de laatste keer geweest.”

Achter de gordijnen

Van de kerstsfeer genieten Jozef Moons en zijn vrouw Melanie Strauven gewoon in de woonkamer. De kleine kermis staat achter de gordijnen opgesteld. Die is er voor de toevallige bezoekers. Daar geniet Jozef veeleer verborgen van. “Ik zit hier altijd in de zetel. Dan zie ik hoe de klein mannen op de vensterbank kruipen. Soms ga ik even buiten staan. Ik krijg dan geweldige reacties. Neem maar zoveel foto’s als je wil, zeg ik altijd. ’s Nachts zet ik alles wel uit. ”

En tot wanneer kan je dit kleine lichtspel nog bewonderen? “Meestal blijft alles staan tot Driekoningen. Daarna breek ik alles af. Het zal nu de laatste keer zijn. Het is niet anders.”