Ik werk in de GGZ en ga zo aan het werk. Het is wel bijzonder dat ik hier lees, dat wij vandaag 2 minuten ons werk neerleggen. Ik weet van niks. Daarbij 2 minuten het werk neerleggen, daar merkt niemand wat van in mijn werk. Dat gezegd hebbende, ik werk ambulant, want clienten moesten de maatschappij weer in. En voor sommige is dat echt teveel, teveel druk en prikkels maar kunnen niet terug want geen plek. Dat levert soms echt hele schrijnende/gevaarlijke situaties op voor zowel de client als de wijk waarin zij wonen. Dat moet echt weer veranderen. En dan nog, je kan niet alles voorkomen, helaas.
FransV
Quality manager
2 mei 2024 om 07:48
Ik snap deze emotie wel. Zeker na, weer, zo'n zwaar incident waarbij een zorgmedewerkster het laven verliest.Maar ook het gedrag van veel "normale" patiënten in een standaard ziekenhuis baart me erg veel zorgen. Ook daar worden zorgmedewerkers structureel en continue slachtoffer van intimidatie, scheldpartijen en fysiek geweld. En waarom? De verklaringen die worden gegeven in de media zijn vaak dat patiënten niet willen wachten of beslissingen van zorgpersoneel en artsen niet accepteren/betwijfelen.Maar feitelijk gaat het natuurlijk om een gebrek aan fatsoen!Natuurlijk spelen er (soms sterke) emoties rondom zorgbehoefte bij jezelf of een dierbare. Het gaat erom hoe je daarmee omgaat. En of je ook het fatsoen hebt na wangedrag je excuses aan te bieden i.p.v. het "rechtvaardigen" op basis van kromme redenaties.Zorg is in Nederland gelukkig een recht. Maar bij dat recht hoort ook de verantwoordelijkheid (eigenlijk de plicht) om degenen die dat verzorgen normaal te behandelen
NUjij: Uitgelichte reacties