Vicky’s Chickies en fans supporteren voor Antwerpse held Campenaerts tijdens doorkomst BinckBank Tour

Aan de aankomst van de derde etappe van de BinckBank Tour, op de parking in de Antwerpse Desguinlei, klinkt tussen de steeds opgewondener interventies van de wedstrijdspeakers de wereldhit Hey Jacqueline, waar is de vaseline? door de geluidsinstallatie. De profrenners hebben er net hun eerste van drie doorkomsten opzitten en een mens krijgt dorst van al dat zomerse rondhossen op carnavalskrakers. Helaas komen simpele zielen als wij zonder uitnodiging niet binnen in het Vip Tour Café of de BinckBank Lounge. Gewone cafés zijn in deze uithoek van de stad, tussen de Pidpa en de Ring, ook al niet te vinden. Dorstige wielerfans moeten maar naar Janneke Worst. Tenzij ze lid zijn van de fanclub van Victor Campenaerts. En dat zijn we gelukkig.

Want zeg nu eerlijk, Nafi Thiam en Nina Derwael zijn schitterende atleten, net als de broers Borlée, marathonloper Koen Naert en baanwielrenners De Ketele en Ghys. Toffe peren, mannen en vrouwen uit één stuk, met de gratie van een gazelle en een longinhoud ter grootte van een 50-litervat bier. Maar we zijn van Antwerpen en dus is de geliefdste van al onze Europese kampioenen Victor Campenaerts, de man die de woorden ‘Antwerpenaar’ en ‘wielersport’ weer in één zin kan laten ronken zonder dat al die robuuste Kempenzonen en West-Vlaamse dorpers de sinjoren beginnen uit te lachen.

Voorbijgeflitst

Speciaal voor de aankomst in zijn geboortestad heeft de fanclub, met zetel in het Borgerhoutse café Mombasa, een stand neergepoot naast het hoofdpodium met zicht op het grote scherm. Daar schenkt Elias Boeykens van importeur Lekker Wyn onder andere zijn Campenaerts, een mooie Zuid-Afrikaanse rooie. Met het glas in de hand kijken we naar de finish op de Singel, tussen enkele meisjes in hotpants en levende legende Freddy Maertens.

Een paar weken geleden schreef uw krant nog dat taco’s Antwerpen veroveren. Dat werd gisteren bevestigd. Over de winnaar leest u alles op onze sportpagina’s. Al kunnen we hier wel vertellen dat het bijwonen van een wieleraankomst meer een fysieke dan een visuele ervaring is. De heerschappen flitsen zo snel voorbij dat je ze amper ziet. De windverplaatsing voel je des te meer.

Na de koers komt Campenaerts, die als 45ste de meet passeerde, uitgebreid verbroederen met zijn achterban. In de eerste plaats met zijn mama, die hij een schitterend moederdagboeket aanbiedt. Liefde. Ernaast staan Victors vriendinnen Marie en Caroline, ook bekend als Vicky’s Chickies. De sympathieke dames, gehuld in Lotto-truitjes, zwaaien met een spandoek met het mysterieuze woord ‘VOCSNOR’.

Snorkampioen?

“Dat was mijn bijnaam op de topsportschool in Leuven”, bekent de meervoudige Europese kampioen, die de chocoladesnorren op de terrastafels toch maar aan zijn fans overlaat. Bij wijze van illustratie strijkt hij nog eens langs zijn steeds merkwaardiger wordende knevel. Tenzij Manu Claeys van stRaten-Generaal alsnog enkele wilde haren bijsteekt, kan de volgende titel van Snor van het Jaar onze wielerheld onmogelijk nog ontglippen.